سازمان ملل متحد تاکنون چند بار کوشش‌های متعدد سهیل شاهین، نماینده طالبان برای تصاحب کرسی افغانستان در سازمان ملل را ناکام کرده و این مخالفت‌ها، از «عادی‌سازی» روابط جامعه جهانی با طالبان جلوگیری کرده است.
یک ماه از برگزیدن فریدون سینیرلی‌اوغلو، دیپلومات ارشد ترکیه‌ای، برای هماهنگی امور افغانستان در سازمان ملل متحد می‌گذرد، اما هیچ خبری از این دیپلومات ارشد منتشر نشده است.
یک هفته از تعیین نماینده وزارت خارجه طالبان برای کارداری سفارت افغانستان در دهلی نو می‌گذرد، او همچنان در هند به سر می‌برد تا کلید سفارت را دریافت کند، سفیر دوران جمهوریت همچنان بر جایگاهش پافشاری دارد و دهلی نو همچنان سکوت اختیار کرده است.
رویارویی عمران خان، نخست‌وزیر سابق پاکستان و جنرال عاصم منیر، رئیس ستاد مشترک ارتش این کشور بر سر چگونگی اداره کشور، پاکستان را در یکی از بدترین نقاط تاریخی‌اش قرار داده است.
با وجود شکوه و شکایت‌های مردم افغانستان که بعد از خروج جامعه جهانی به دست طالبان رها شده‌اند، به نظر می‌رسد دنیا افغانستان را فراموش نکرده و صدور قطعنامه‌ای به اتفاق آرای تمام اعضای دایم و غیردایم شورای امنیت سازمان ملل در محکومیت سیاست طالبان، حامل پیام قاطعی است.
از سر تا پای پیام ۲۵۰۰ کلمه‌ای منسوب به رهبر طالبان که در دومین عید فطر پیروزی آنها صادر می‌شود، یک چیز می‌بارد: این گروه می‌کوشد که برای بقا، نگرانی‌های اصلی جامعه جهانی را پاسخ دهد و خود را در چارچوب اولویت آنها هماهنگ کند تا قدرتی به دنبال براندازی طالبان نباشد.
اگر بخواهید برآیند نشست وزیران خارجه چین، روسیه، ایران، پاکستان، اوزبیکستان، تاجیکستان و ترکمنستان در قبال افغانستان را در یک جمله خلاصه کنید، شاید چنین باشد: همسایگان توافق کردند که «رویکرد منطقه‌ای مشترک و واحد» در امور افغانستان اتخاذ کنند. اما این به چه معنی است؟
حمله و نبرد اخیر طالبان با جبهه آزادی در سالنگ جنوبی، قدرت طالبان بر افغانستان را به روشنی به چالش کشید و سوال‌های زیادی را خلق کرد.
سازمان ملل متحد در افغانستان با بحران کلان ارزشی مواجه شده است. آیا این سازمان به تصمیم طالبان مبنی بر ممنوعیت کار زنان در افغانستان تن خواهد داد یا دفاترش را در این کشور به‌شدت بحران‌زاده خواهد بست؟ بدون شک تصمیم‌گیری در این مورد آسان نیست.
تا چند ماه پیش که از دیپلومات‌های خارجی در مورد تصمیم کشورشان درباره افغانستان تحت کنترول طالبان پرسیده می‌شد پاسخ‌شان ناروشن و سهل‌انگارانه بودند. آنها می‌گفتند که این خود افغان‌ها هستند که باید سرنوشت خود را تغییر بدهند و انتظار نداشته باشند که جهان دوباره به افغانستان برگردد.
به‌نظر می‌رسد هرچند تا هفتادوهشتمین مجمع عمومی سازمان ملل متحد و نشست کمیته اعتبار معتبرترین سازمان بین‌المللی کم و بیش پنج ماه دیگر مانده است، اداره طالبان از هم اکنون دیپلوماسی پیدا و پنهانی را برای تصاحب کرسی افغانستان در سازمان ملل متحد شروع کرده است.
عبدالقهار بلخی، سخنگوی وزارت خارجه طالبان، دیروز اعلام کرد که هیئتی از وزارت خارجه این گروه به دعوت دوشنبه از قنسلگری افغانستان در شهر خاروغ، مرکز ولایت بدخشان تاجیکستان، دیدن کرده است.