آصف از زمان تسلط طالبان بر افغانستان تقریباً همه چیز را از دست داده است. او به گاردین گفت طالبان بر فرق همسرش شلیک کردند. او به پاکستان گریخت، اما در پاکستان اقامت قانونی ندارد و در حالی که باید بیماری سرطانش را درمان کند، در یک مسجد زندگی می‌کند.
آصف تا سال ۲۰۱۶ برای سازمان ملل و سایر سازمان‌های بین‌المللی از جمله وزارت سابق توسعه بین‌المللی بریتانیا کار می‌کرد.
او همچنین برای آدام اسمیت بین‌المللی در پروژه‌های دولتی بریتانیا کار کرده است.
آصف (نام مستعار) می‌گوید: «در ماه سپتمبر، همسرم با یکی دیگر از اعضای خانواده به خانه یکی از بستگانم رفت تا تعدادی از وسایل ما را جمع کند. او باردار سه ماهه اولین فرزند ما بود. آنها نیمه‌شب رفتند تا دیده نشوند و کسی آنها را شناسایی نکند.»
اما صبح زود طالبان به خانه آمدند و شروع به تیراندازی کردند. «او خواب بود و وقتی بیرون آمد تا ببیند چه اتفاقی افتاده، یکی از طالبان دقیقا بر سر او شلیک کرد.»
همسر آصف سه روز بعد در بیمارستان درگذشت. بعد از مرگ او، طالبان یکی دیگر از اعضای خانواده آصف را برای چند روز بازداشت کردند و از او خواستند موقعیت آصف را افشا کند.
آصف به گاردین گفته است او بیش از ۱۴ سال با سازمان ملل و سایر سازمان‌های بین المللی کار کرده است. آصف گفته است از معدود افغان‌هایی بوده است که در جلسات رهبری بریتانیایی‌ها نیز حضور داشته است. او افزود: من برای کار به تمام ولایت‌ها سفر کردم و همین باعث شد که من در سطح بالایی قرار بگیرم و اصلاحاتی را در زمینه مبارزه علیه فساد انجام می‌دادم.
طالبان پس از ورودشان به کابل ادعا کردند که مخالفان خود، کارمندان دولت پیشین افغانستان و همکاران نیروهای خارجی را مورد عفو عمومی قرار داده‌اند، اما رویدادهایی که در داخل کشور اتفاق افتاد این ادعا را نادرست ثابت کرد. در پنج ماه گذشته گزارش‌هایی فراوانی از کشتار، بازداشت‌های خودسرانه و شکنجه کارمندان نظامی و ملکی دولت پیشین منتشر شده است.
فعالان حقوق بشر گفته‌اند طالبان در این مدت با مخالفان‌شان بی‌رحمانه و با قصاوت رفتار کرده‌اند.