آسوشیتد پرس از مراسم اهتزاز بیرق کشورها در محل برگزاری بازی‌های آسیایی هانگژو، از تیم افغانستان به عنوان یک تیم متفاوت نسبت به سایر تیم‌ها یاد کرده که دو تیم به شکل متفاوت در بازی‌ها شرکت کرده‌اند، تیم کاملا مردانه از افغانستان و تیم بانوان که از بیرون به این بازی‌ها آمده‌اند.
این اولین دوره بازی‌های آسیایی پس از به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان است که دو تیم ورزشی به شکل بسیار متفاوت به هانگژو آمده‌اند.
آسوشیتد پرس می‌نویسد یکی از این تیم‌ها از افغانستان آمده‌اند که در آنجا زنان توسط طالبان از شرکت در ورزش منع شده‌اند.
این تیم شامل ١٣٠ ورزشکار تماما مرد است که در هفده رشته ورزشی مختلف مثل والیبال، جودو و کشتی در این بازی‌ها شرکت می‌کنند. اطلاعاتی که اتل مشوانی، سخنگوی منصوب شده از سوی طالبان در کمیته ملی المپیک افغانستان در اختیار این خبرگزاری قرار داده است.
در حالی که آمار درست و دقیق ورزشکاران اعزامی از افغانستان به هانگژو، ١٢٨ ورزشکار و هیأت در قالب پانزده رشته ورزشی است که از این جمع، ٨٢ نفر آن ورزشکار و ٤٦ نفر دیگر مربی و هیأت همراه تیم‌ها هستند.
«ای پی» در ادامه می‌نویسد، تیم دیگری که زیر بیرق «سیاه، سرخ و سبز» دولت منتخب که طالبان آن را در سال ٢٠٢١ ساقط کرد رقابت می‌کند، ورزشکاران مهاجر افغان از سراسر جهان است که ١٧ ورزشکار زن نیز عضو آن هستند.
اطلاعاتی که حفیظ الله ولی رحیمی، رئیس کمیته ملی المپیک افغانستان اعلام کرده است. کسی که در حال حاضر از خارج افغانستان فعالیت می‌کند؛ اما تا هنوز توسط بسیاری از کشورها به عنوان نماینده رسمی المپیک افغانستان شناخته می‌شود.
رحیمی گفته است که ورزشکاران به دلیل عشق به ورزش در اینجا حضور دارند: «ما می‌خواهیم ورزش را کاملا از سیاست دور کنیم تا ورزشکاران بتوانند به راحتی و آزاد در داخل و خارج از افغانستان فعالیت کنند.»
هر چند گفته می‌شد که تیم افغانستان کاملا مردانه است؛ اما رحیمی گفت که زنان نیز در راه آمدن به هانگژو هستند.
تیمی شامل یک تیم والیبال که در ایران تمرین می‌کنند، دوچرخه‌سواران که از ایتالیا خواهند آمد و کیمیا یوسفی که از استرالیا در این مسابقات شرکت خواهد کرد.
آسوشیتد پرس ادامه می‌دهد. از زمانی که طالبان در آگست ٢٠٢١ افغانستان را تصرف کردند و نیروهای ائتلاف، امریکا و ناتو از این کشور خارج شدند، با وجودی که ادعا می‌شد آن‌ها (طالبان) در مقایسه با دهه ١٩٩٠ عاقل‌تر شده‌اند؛ اما طالبان اقدامات سختی را در افغانستان اعمال کردند.
آنان زنان را از بسیار زمینه‌های عمومی، مثل رفتن به پارک‌ها، باشگاه‌های ورزشی و کار منع و به آزادی رسانه‌ای محدودیت‌هایی وضع کرده‌اند.
طالبان دختران را از تحصیلات باز داشته و زنان افغان را از کار در سازمان‌های غیر دولتی و محلی منع کرده‌اند.
اقداماتی که منجر به اعتراضهای بینالمللی جدی شده، اقتصاد کشور رو به وخامت گذاشته، موجب انزوای افغانستان شده و بحران انسانی را در آنجا تشدید کرده است.
«ای پی» در فرجام این گزارش از قول ولی رحیمی نوشته است که دولت قبلی تلاش کرد تا مشارکت زنان در ورزش افزایش یابد و در آن زمان حضور زنان در مسابقات و میدانهای ورزشی ٢٠ درصد افزایش یافته بود.
رحیمی گفت: «ما امیدواریم که وضعیت دوباره بهبود یابد، نه تنها در ورزش، بلکه امید ما این است که زنان افغانستان بار دیگر به دانشگاهها و آموزش دسترسی داشته باشند؛ چرا که این حق اولیه و اساسی هر انسان است.»