با سقوط سریع حکومت پیشین و بازگشت دوباره طالبان به شهرهای افغانستان در تابستان ۱۴۰۰، بسیاری از سیاستمداران افغانستان داراییهای خود را رها و افغانستان را ترک کردند؛ شمار رهبران سیاسی که به دلیل موضع تند علیه طالبان نخواستند در زیر کنترول این گروه زندگی کنند، زیاد است.
عبدالرشید دوستم، کریم خلیلی، یونس قانونی، محمد محقق، صلاحالدین ربانی، رحمتالله نبیل، عطامحمد نور، عبدالرب رسول سیاف و محمد اسماعیل خان از جمله رهبرانی هستند که با سقوط حکومت پیشین افغانستان را ترک کردند.
برپایه اطلاعاتی که به افغانستان اینترنشنال رسیده، مقامهای طالبان داراییها و خانههای شماری از این سیاستمداران را تصاحب کردهاند.
اطلاعاتی در اختیار افغانستان اینترنشنال قرار گرفته که نشان میدهد منان عمری، از بنیانگذاران گروه طالبان خانه و موترهای میررحمان رحمانی، رئیس پیشین پارلمان را «غصب» کرده است.
براساس این اطلاعات، ادریس انور، معاون والی طالبان در پروان، خانه و داراییهای امانالله گذر، فرمانده جهادی و برادرانش را تصرف کرده است.
طالبان همچنین خانه رحمتالله نبیل، رئيس سابق امنیت ملی افغانستان را در منطقه شش درک کابل غصب کرده است.
در خانه آقای نبیل در کابل، افراد صدر ابراهیم، معاون وزیر داخله طالبان و فرد ارتباطی جمهوری اسلامی ایران زندگی میکند.
اطلاعات نشان میدهد که خانههای غلام بهاءالدین جیلانی، وزیر سابق دولت در امور رسیدگی به حوادث، را قاری صدیق، رئیس استخبارات طالبان در پروان غصب کرده است.
منابع به افغانستان اینترنشنال گفتند که مهمانخانه عطامحمدنور، رهبر یکی از شاخههای جمعیت اسلامی، را والی طالبان در بلخ و باغ او را آمر امنیت طالبان در این ولایت تصرف کردهاند.
اطلاعات نشان میدهد که طالبان در پروان خانه جاناحمد حقجو، فرمانده سابق، را به مقر حوزه دوم امنیتی تبدیل کرده است.
برپایه اطلاعاتی که به افغانستان اینترنشنال رسیده، شهردار طالبان در مزارشریف خانه و باغ فضلالدین عیار، والی سابق پروان، را «تاراج» کرده است.
با این حال، طالبان پیش از این گفته بودند که املاک و داراییهای مقامهای پیشین دولت را به مالکان آنها باز میگردانند.
برخلاف این ادعا اما این گروه بعد از دستیابی به قدرت، خانه و داراییهای شماری از چهرههای سیاسی و مقامهای سابق را تصرف کرده و به پایگاههای نظامی افراد خود تبدیل کردهاند.