رئیس مرکز مطالعات منازعه و بشردوستانه دوحه در مقالهای که روز سهشنبه در وبسایت الجزیره انگلیسی نشر شد، گفت که شروع یک سال تحصیلی جدید بدون حضور دختران، نشان میدهد که طالبان شرایط بازگشت دختران به مکاتب را نمیتواند فراهم کند.
طالبان تنها به دختران مقطع ابتداییه اجازه درس را داده است اما در مورد دانشآموزان و دانشجویان دختر در دورههای متوسطه و عالی تحصیلی گفته است که شرایط مورد نظر آن برای بازگشت این دختران فراهم نشده است. مقامهای طالبان نگفتهاند که چه زمانی این شرایط را مساعد میکنند.
تضاد با تفکیک جنسیتی جامعه
این استاد دانشگاه که چندبار میزبان مذاکرات هیئتهای طالبان و دولت پیشین افغانستان بوده، در این مقاله میگوید که محروم نگهداشتن دختران از آموزش با هدف طالبان از ایجاد جامعهای با تفکیک جنسیتی در تضاد است.
او پرسیده چگونه زنان میتوانند به مراقبتهای بهداشتی دسترسی داشته باشند در حالی که هیچ کارمند صحی زن در افغانستان آموزش نمیبیند؟ سلطان برکات با استناد به گزارش سازمان بهداشت جهانی گفته که روزانه ۲۴ زن در افغانستان موقع حاملگی یا زایمان میمیرند.
مخالفت با ارزشهای دینی
رئیس مرکز مطالعات منازعه و بشردوستانه دوحه گفته که رهبران طالبان باید بدانند که از منظر دینی نیز برای تحمیل جهل و نادانی به نسلی از دختران در برابر خداوند پاسخگو هستند.
سلطان برکات با اشاره به محرومیت دختران در دور اول حکومت این گروه در سالهای ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ گفت که این بار رهبران این گروه به مردم اطمینان دادند که متفاوت عمل خواهند کرد و اشتباهات گذشته را تکرار نخواهند کرد.
او گفت که مردم افغانستان به طالبان اعتماد کردند و این اعتماد به گفته او سرمایهای است که طالبان باید برای آن ارزش قایل شوند و آن را صرفا برای اهداف «بیمعنی» سیاسی هدر ندهند.
اشتباه استراتژیک
سلطان برکات در ادامه این مطلب میگوید که جلوگیری طالبان از آموزش زنان و دختران یک اشتباه استراتژیک است که در تضاد با تلاشهای این گروه برای کسب شناسایی بینالمللی و جلب شرکای قابل اعتبار برای حمایت از توسعه اقتصادی و ساختاری افغانستان قرار دارد.
رئیس مرکز مطالعات منازعه و بشردوستانه دوحه در پایان این مطلب خطاب به رهبران طالبان میگوید: «با ورود به هفته آخر ماه رمضان، لحظه خوبی برای تامل در اهمیت وفای به عهد است. آن رهبرانی که مدعی اجرای اراده الهی هستند، مسئولیت تحقق وعده داده شده به میلیونها دختر دانشآموز بیگناه افغان را دارند؛ دخترانی که خود را مظلوم و از حق خدادادی آموزش محروم میبینند.»