پس از مدتی توقف، بازداشت مهاجران افغان در اسلامآباد از سر گرفته شد
مهاجران افغان در اسلامآباد خبر دادند که پولیس این شهر گروهی از مهاجران را که مدت اعتبار ویزایشان به پایان رسیده بود، بازداشت کرده است.
یک مهاجر افغان در منطقه بی ۱۷ اسلامآباد گفت روز شنبه ۳۰ سرطان گروهی از مهاجران از این منطقه بازداشت شدند.
به گفته منابع بازداشتشدگان افغانهایی هستند که از ترس انتقامگیری طالبان به پاکستان آمدهاند تا از آنجا به یکی از کشورهای مهاجرپذیر بروند.
پروین حیدری، یک پناهجوی افغان در منطقه بی ۱۷ اسلامآباد میگوید صبح روز شنبه شوهرش توسط پولیس دستگیر شده و نمیداند به کجا منتقل شده است.
خانم حیدری به افغانستان اینترنشنال گفت: «من مادر سه فرزند هستم. همه فرزندانم کودک هستند. امروز صبح زود پولیس به خانه ما آمد و شوهرم را به دلیل نداشتن ویزا برد.»
به گفته این پناهجو، شوهرش برای تمدید ویزا اقدام کرده اما هنوز دولت پاکستان ویزا را صادر نکرده است.
او نگران است که مبادا شوهرش از پاکستان به افغانستان تحت کنترول طالبان اخراج شود. پروین حیدری میگوید: «اگر شوهرم به افغانستان اخراج شود، من چه کار خواهم کرد؟ سرنوشت کودکان ما چه خواهد شد؟»
بسیاری از مهاجران افغان در پاکستان شکایت دارند که به طور قانونی برای تمدید ویزای خود درخواست دادهاند اما سفارت پاکستان در کابل ویزای آنان را تمدید نمیکند. آنها میگویند تمدید ویزا در بازار سیاه در بدل ۸۰۰ تا ۱۲۰۰ دالر امکانپذیر است اما همه پناهجویان توانایی پرداخت این پول را ندارند.
یک پناهجوی دیگر مقیم پاکستان از کشورهای غربی خواست روند پذیرش پناهجویان و صدور ویزاهای بشردوستانه خود را سرعت ببخشند تا پناهجویان افغان از «آزار و اذیت» و «باجگیری» حکومت پاکستان نجات یابند.
پیش از این مقامات پاکستانی اعلام کرده بودند که دور دوم اخراج مهاجران افغان را در تابستان امسال آغاز خواهند کرد. رسانههای پاکستانی نوشتند در دور دوم نزدیک به یک میلیون مهاجر افغان از پاکستان اخراج خواهند شد.
پیش از این در مرحله اول، پاکستان در ماه نوامبر پارسال اعلام کرد که ۱.۷ میلیون مهاجر بدون مدرک اقامت را اخراج میکند.
وزارت مهاجرین و عودتکنندگان طالبان اعلام کرد که در سه روز گذشته، چهار هزار و ۲۳۳ مهاجر از پاکستان و ایران به افغانستان بازگشتهاند.
این وزارت روز شنبه ۳۰ سرطان گفت از این میان ۷۲۹ نفر از پاکستان و سه هزار و ۵۰۴ نفر از ایران اخراج شدهاند.
[@portabletext/react] Unknown block type "facebook", specify a component for it in the `components.types` prop
به گفته وزارت مهاجرین و عودتکنندگان طالبان، این مهاجران از گذرگاههای تورخم، اسپین بولدک، اسلامقلعه و پل ابریشم به افغانستان بازگشتهاند.
براساس معلومات ارائه شده از سوی طالبان، بیشتر این مهاجران را خانوادهها افغان مقیم ایران و پاکستان تشکیل میدهد که در میان آنان کودکان و زنان نیز شامل هستند.
هرچند وزارت مهاجرین و عودتکنندگان طالبان ادعا کرده است که این مهاجران به گونه اجباری و اختیاری از پاکستان و ایران به افغانستان بازگشتهاند، اما مهاجران افغان پیش از این با فرستادن ویدیوها و پیامهایی به افغانستان اینترنشنال گفتهاند که پولیس این کشورها پیش از اخراج آنها را بازداشت کرده و سپس به گونه جبری به افغانستان بازگردانده است.
این در حالی است که دولت پاکستان و ایران روند اخراج مهاجران افغان بدون مدرک قانونی را افزایش داده و وزارت مهاجرین طالبان در هر روز هفته از بازگشت بیش از هزار مهاجر افغان از این کشورها خبر داده است.
سفیر روسیه در کابل در مصاحبه با خبرگزاری تاس گفت که مسکو احتمال باز کردن کنسولگریهای بیشتر در افغانستان را رد نمیکند.
دیمیتری ژیرنوف همچنین گفت که روسیه برای حذف طالبان از فهرست سازمانهای تروریستی بر منافع خود تمرکز خواهد کرد.
او در این مصاحبه که روز شنبه ۳۰ سرطان منتشر شد، گفت هر کشوری در روابط با طالبان انگیزه خود را دارد.
ضمیر کابلوف، نماینده ویژه روسیه در امور افغانستان در ماه جوزا گفته بود پیشنهاد حذف نام طالبان از فهرست سازمانهای ممنوعه در روسیه برای تصمیمگیری نهایی به ولادیمیر پوتین ابلاغ شده است.
کابلوف گفت درباره طالبان هنوز مسایلی وجود دارد و پس از حل آن تصمیم گرفته خواهد شد.
احتمال گشایش کنسولگریهای بیشتر
ژیرنوف در مورد بازگشایی کنسولگریهای بیشتر روسیه در افغانستان گفت که تاکنون به آن نیاز نبوده اما در آینده ممکن است.
او افزود که افغانستان و روسیه از سال ۱۹۱۹ روابط دیپلوماتیک برقرار کردهاند و به علاوه سفارت این کشور در کابل، کنسولگریهای در مزارشریف، هرات و میمنه فعال بودند و قرار بود در جلالآباد نیز باز شود.
او دلیل عدم سفر اتباع روس به افغانستان را شرایط بد امنیتی توصیف کرد و از حمله داعش به جهانگردان در بامیان در ماه می به عنوان نمونهای از عدم امنیت شهروندان خارجی در افغانستان یاد کرد.
دیمیتری ژیرنوف حذف طالبان از فهرست سازمانهای تروریستی روسیه را بسته به منافع ملی این کشور دانست و گفت که طالبان در لیست تروریستی تمام کشورهای منطقه نیست. او افزود که هر کشوری از منظر روابط و منافع خود با افغانستان این تصمیم را میگیرد.
او همچنین خبر داد که همکاری مسکو و کابل در تامین فرآوردههای نفتی آغاز شده است.
به گفته وی با توجه به اینکه هم روسیه و هم طالبان در تحریماند، دالر از مبادلات تجاری برداشته شده و بازرگانان هر دو کشور از روبل و افغانی استفاده میکنند.
دیمیتری ژیرنوف همچنین میگوید صادرات روسیه به افغانستان افزایش یافته و بیشتر مواد غذایی و مواد سوختی به افغانستان صادر میشود.
دبیرکل سازمان پیمان امنیت جمعی اعلام کرد که احتمال گسترش بیشتر تروریسم و قاچاق مواد مخدر از افغانستان به آسیای میانه همچنان وجود دارد.
ایمانگلی تاسماگامبتوف گفته افغانستان همچنان منبع اصلی بیثباتی در آسیای میانه است.
خبرگزاری تاس روز جمعه (۲۹ سرطان) گزارش داد که ایمانگلی تاسماگامبتوف این اظهارات را در نشست شورای امنیت سازمان ملل بیان کرد.
او در سخنرانی خود گفت در حال حاضر یک گروه کاری در مورد افغانستان زیر نظر شورای وزیران خارجه کشورهای عضو سازمان پیمان امنیت جمعی کار میکند.
دبیرکل سازمان پیمان امنیت جمعی همچنین با اشاره به وضعیت افغانستان، تماسهای منظم بین سازمان ملل متحد، سازمان پیمان امنیت جمعی و آسیای میانه را برای اقدامات پیشگیرانه مهم دانست.
ارمنستان، بلاروس، قزاقستان، قرقیزستان، روسیه و تاجیکستان اعضای سازمان پیمان امنیت جمعی هستند و در سه سال گذشته چندین رزمایش نظامی مشترک در تاجیکستان در نزدیکی مرز افغانستان برگزار کردهاند.
سراجالدین مهرالدین، وزیر خارجه تاجیکستان اوایل ماه سرطان امسال در نشست شورای وزیران خارجه سازمان پیمان امنیت جمعی خواهان امضای برنامه تقویت مرز با افغانستان در ماه جولای امسال شد. این برنامه قرار بود در سال ۲۰۲۳ امضا شود اما به سال ۲۰۲۴ موکول شد.
سراجالدین مهرالدین در نشست شورای وزیران خارجه سازمان پیمان امنیت جمعی گفته بود که «جدیترین چالش برای آسیای میانه، ترویج ایدئولوژی مخرب رادیکالیسم مذهبی است.»
معاون پیشین وزارت دفاع امریکا به کمیسیون بررسی جنگ امریکا در افغانستان گفت که پاکستان در مبارزه با القاعده همکاری کرد، اما در نابودی پناهگاههای طالبان بازی دوگانه داشت. مایکل جورج ویکرز، پاکستان را متحد آشکار و دشمن پنهان امریکا خواند.
معاون پیشین وزارت دفاع امریکا در امور اطلاعات روز جمعه، ۲۹ سرطان در اولین نشست کمیسیون بررسی جنگ امریکا در افغانستان شهادت داد.
او گفت امریکا با همکاری ارتش پاکستان موفق به شکست القاعده و پناهگاههای این گروه در پاکستان شد، اما جنگ را به طالبان باخت.
به گفته وی، دلیل اصلی باخت این بود که امریکا موفق نشد پناهگاههای طالبان در پاکستان را نابود کند.
مایکل جورج ویکرز توضیح داد: «رهبری ارتش پاکستان ما را در نابودی القاعده حمایت کرد، اما به طالبان به عنوان یک وسیله استراتژیک میدید که میتواند حکومتی در افغانستان تشکیل دهد که به نفع منافع پاکستان باشد.»
او تاکید کرد: «پاکستانیها [در مبارزه با طالبان]ّ یک بازی دوگانه انجام دادند؛ قسمتی متحد آشکار و قسمتی دشمن پنهان» بود.
این مقام استخباراتی پیشین امریکا میگوید که استراتژی مبارزه با تروریسم این کشور در افغانستان هم پر از ایراد بود.
او گفت که امریکا در تلاش برای ملتسازی در افغانستان به هدف اصلی خود که مبارزه با تروریسم بود تمرکز نکرد. او اذعان کرد که امریکا برای ایجاد یک نیروی امنیتی قابل اعتماد و کارآمد خیلی دیر دست به کار شد و سپس بودجه قابل توجهی را روی ساختن نیروهای امنیتی «اشتباه» به هدر داد.
آقای ویکرز گفت که امریکا مسئولیت تامین امنیت را خیلی دیر به دولت افغانستان واگذار کرد.
مایکل جورج ویکرز در بخشی دیگر از صحبتهایش گفت که ترامپ و بایدن شکست را بر حمایت از حکومت افغانستان ترجیح دادند.
او گفت: «دلیل واقعی که ما در افغانستان شکست خوردیم این است که دو رئيس جمهور امریکا تصمیم گرفتند که شکست را بر ادامه حمایت از دولت افغانستان و جنگ غیرمستقیم با طالبان ترجیح دهند.»
به گفته آقای ویکرز، جنگ افغانستان یک جنگ طولانی بود که باید با حمایت از حکومت افغانستان ادامه مییافت.
وی گفت:«در کوتاه مدت ما نمیتوانستیم با ۱۵۰ هزار نیرو پیروز شویم اما با چند هزار مشاور نظامی، حمایت از حکومت افغانستان و ادامه حملات هوایی برای جلوگیری رشد طالبان و تصرف شهرها توسط این گروه، ما شکست نمیخوردیم. بجای آن ما شکست مان را انتخاب کردیم.»
نشست کمیسیون بررسی جنگ امریکا در افغانستان
اولین نشست کمیسیون بررسی جنگ امریکا در افغانستان روز جمعه، ۲۹ سرطان در اداره کهنهسربازان امریکا در واشنگتن برگزار شد. در این نشست شماری از دیپلوماتها، مقامهای پیشین امریکا، افغانستان و پژوهشگران به شمول نادر نادری و حلیمه کاظم از افغانستان حضور داشتند.
این کمیسیون که متشکل از ۱۶ کمیشنر است، تاکید کرد که با تمام کسانیکه در جنگ افغانستان دخیل بوده، گفتوگو کرده و یک دید کلی و جامع را برای آینده امریکا و سیاستگذاریهای این کشور ترسیم میکند.
این کمیسیون از سوی کانگرس امریکا در دسامبر ۲۰۲۱ میلادی ایجاد شد تا یک بررسی جامع از تصمیمات کلیدی امریکا در بخشهای مختلف از جمله ارتش، استخبارات، کمکهای خارجی و دخالت دیپلوماتیک امریکا در افغانستان از ماه جون ۲۰۰۱ تا اگست ۲۰۲۱ انجام دهد.
مصطفی رضایی، مدیر عامل کنسرسیوم توسعه ریلی افغانستان میگوید که اتصال قندهار به چابهار جز اولویتهای اصلی طالبان است.
این مقام ایرانی گفت که راه آهن چابهار به میلک تا نیمه سال آینده به بهرهبرداری اولیه میرسد.
سران حکومت پیشین افغانستان، هند و ایران در ماه می ۲۰۱۶ یک توافق سهجانبه برای توسعه بندر چابهار امضا کردند. هدف این توافق ایجاد یک کریدور تجارت و ترانزیت میان کشورهای منطقه بود.
«کنسرسیوم توسعه ریلی افغانستان» متشکل از شماری از شرکتهای خصوصی ایرانی است. مقامات ایرانی گفتهاند که این کنسرسیوم زیر چتر دولت ایران عمل نمیکند.
مدیر عامل این کنسرسیوم در گفتوگو با شبکه «ایراف» گفت: «البته اتصال قندهار به چابهار جزو اولویت اصلی طالبان است، جدایی از اینکه با احداث خط آهن میلک به چابهار، هرات هم متصل میشود.» او افزود که به جز خط آهن افغانستان که از طریق آن اوزبیکستان و پاکستان متصل میشوند، سایر خطوط ریلی افغانستان معیاری طراحی شده است و همچنین خط آهن هرات به ترکمنستان هم تبدیل به خط آهن استاندارد میشود. مدیر عامل کنسرسیوم توسعه ریلی افغانستان تأکید کرد طبیعتا خط آهن قندهار به میلک و چابهار خطی است که در خاک افغانستان به صورت استاندارد احداث میشود و بخشی از صادرات افغانستان از جمله مواد معدنی، خشکبار و دانههای روغنی به کشورهایی غیر از ایران را پوشش میدهد.
بندر چابهار از وابستگی افغانستان به بنادر پاکستان میکاهد و دسترسی هند به افغانستان و آسیای مرکزی را تسهیل میکند.
عبدالغنی برادر، معاون اقتصادی اداره طالبان اخیرا در نشستی در کابل گفت که گسترش روابط با منطقه، از وابستگی تجاری به کشورهای مشخص جلوگیری میکند.
پس از تیرگی روابط میان طالبان و پاکستان، ملا برادر در راس هیئت طالبان به تهران رفت و توافقنامههای را امضا کرد.
مودی، نخستوزیر هند، چابهار را «کریدور صلح و رفاه» نامید و بر ظرفیت آن برای افزایش تجارت و بازرگانی در سراسر منطقه تأکید کرد.