پیتر مورر، رییس کمیته بین‌المللی صلیب سرخ می‌گوید کمک‌های بشردوستانه به این منظور طراحی نشده است که جاگزین یک سیستم ناکارآمد شود. به گفته او هدف کمک‌های بشردوستانه مقابله با شرایطی است که وضعیت برای مدت کوتاه مختل می‌شود، نه اینکه جاگزینی برای ساختار دولت و نظام اقتصادی باشد.
او در مورد افغانستان می‌گوید این کشور از ۴۰ سال جنگ بیرون می‌آید و هر کشوری که از ۴۰ سال درگیری بیرون بیاید، در وضعیت بسیار دشواری قرار خواهد داشت.
او با اشاره به وابستگی مالی افغانستان به کشورهای جهان گفته است: «من کشوری را به یاد ندارم که تا این حد وابسته به کمک‌های بیرونی باشد و در مدت کوتاهی ۷۰ یا ۸۰ درصد درآمد خود را در بخش‌های کاملاً حیاتی برای بقای جامعه از دست بدهد.»
به گفته او تمام جنبه‌های زندگی، از جمله صحت، آب، آموزش، برق و اساسا خدمات اجتماعی اولیه، علاوه بر سیستم بانکی و اقتصادی در افغانستان به شدت مختل شده است.
تحریم‌های اقتصادی پس از تسلط کامل طالبان بر افغانستان باعث شده است که خدمات بانکی مسدود شود و کمک‌های مستقیم جامعه جهانی که افغانستان به آن متکی است، متوقف گردد. این وضعیت، بحران انسانی در این کشور را به سرعت افزایش داده است.
