ایالات متحده از مبارزه ۲۰ ساله‌اش برای تغییر افغانستان عقب‌نشینی کرد. برنده جنگ، پیمانکاران پروژه‌های امریکایی بودند زیرا جنگ آنها را به ثروت هنگفت رساند. وال استریت ژورنال گزارش داده کسانی که از این جنگ سود بردند از تولیدکنندگان اسلحه گرفته تا کارآفرینان را در بر می‌گیرد.
یک بازرگان کالیفرنیایی که یک بار در قرقیزستان داشت، تجارت مواد سوختی راه‌اندازی کرد و به میلیاردها دالر درآمد رسید. مترجم جوان افغانی که قراردادی تهیه ملحفه‌های تخت به نیروهای امریکایی را به عهده داشت، به یک امپراتوری تجاری دست یافت و مدتی بعد یک شبکه تلویزیونی و شرکت هوایی داخلی ساخت.
دو سرباز گارد ملی ارتش امریکا از اوهایو تجارت کوچکی را راه‌اندازی کردند. کار آنها این بود که مترجمان افغان را به ارتش استخدام کنند. آن دو سرباز نیز به یکی از پیمانکاران ارشد ارتش امریکا تبدیل شدند. طبق سوابق موجود، این شرکت نزدیک به چهار میلیارد دالر از قراردادهای فدرال جمع‌آوری کرده است.
چهار ماه پس از خروج آخرین نیروهای امریکایی از افغانستان، ایالات متحده در حال ارزیابی درس‌هایی است که باید از این جنگ آموخته شود. برخی از مقامات و گروه‌های ناظر می‌گویند که یکی از چیزهایی که از آن می‌توان آموخت، رابطه میان اتکا به پیمانکاران میدان نبرد و افزایش هزینه‌های جنگ است.
حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ و ورود ائتلاف جهانی به رهبری ایالات متحده به افغانستان، سپردن قراردادهای نظامی هزینه‌های پنتاگون را تا ۱۴ تریلیون دالر افزایش داد و با ادامه جنگ در افغانستان و عراق فرصت‌هایی برای بازار پر سود ایجاد کرد.
براساس یافته‌های پروژه «هزینه‌های جنگ» دانشگاه براون که گروهی از پژوهشگران، کارشناسان حقوقی و سایرین به هدف جلب توجه به آنچه که آنها «تأثیر پنهان ایالات متحده» می‌نامند، یک سوم تا نیمی از این پول به قراردادی‌ها/ پیمانکاران تعلق گرفته است و پنج شرکت دفاعی زیر ۲.۱ تریلیون دالر به دست آورده‌اند: شرکت لاکهید مارتین، شرکت بوئینگ، شرکت جنرال داینامیکس، شرکت فناوری‌های ریتون و شرکت نورتروپ گرومن.
مجموعه‌ای از شرکت‌های کوچک‌تر نیز با پروژه‌هایی مثل آموزش افسران پولیس افغانستان، ساختن جاده‌ها، ایجاد مدارس و تأمین امنیت دیپلمات‌های غربی میلیاردها دالر به دست آوردند.
مقامات فعلی و سابق گفتند که در دو دهه گذشته، هر دو دولت جمهوری‌خواه و دموکرات ایالات متحده، استفاده از پیمانکاران را راهی برای پایین نگه داشتن تعداد نیروها و تلفات نیروهای نظامی در افغانستان می‌دانستند.
