کامران بخاری، پژوهشگر امور افغانستان در مقاله‌ای در مجله فارن افیرز می‌نویسد که ایران و پاکستان به رغم اختلاف منافع، برای ثبات در افغانستان و استحکام قدرت طالبان توافق نظر دارند و با هم کار می‌کنند.
به گفته او، کشورهای منطقه برای تاثیرگذاری بر طالبان به این دو کشور متکی اند.
از نظر بخاری، تهران و اسلام آباد دو بازیگری اصلی اند که به آینده افغانستان تحت تسلط طالبان شکل می دهند و کشورهای منطقه و جهان برای تاثیرگذاری بر طالبان و کنترول وضعیت در افغانستان، به این دو کشور تکیه می‌کنند. پاکستان روابط نزدیک با چین و دولت‌های عربی دارد و روسیه و هند به ایران نزدیک اند.
اگر از داستان آشنای رابطه پاکستان با طالبان و سیاستمداران پشتون بگذریم، ایران پس از سال‌ها سرمایه گذاری بالای جریان‌های سیاسی غیرپشتون، بعد از سال ۲۰۰۵ به این نبودتیجه رسید کابینه حکومت طالبان را به عنوان یک گروه قدرتمند نمی‌تواند نادیده بگیرد.
بخاری در این قسمت می‌گوید که سپاه قدس پاسداران ایران بعد از سال ۲۰۰۹ به طالبان سلاح داد و با ملا منصور، رهبر طالبان و فرماندهانی چون عبدالقیوم ذاکر و ملا ابراهیم صدر کار کرد.
نویسنده باور دارد که پاکستان و ایران درک کرده اند که برای مدیریت اوضاع امنیتی افغانستان با یک دیگر همکاری کنند که تشکیل حکومت طالبان یک نمونه این همکاری است. در اوایل، فرماندهان نزدیک به پاکستان در ساختار حکومت طالبان دست برتر را داشتند. اما ظرف چند روز پس از صحبت مقامات پاکستانی و ایرانی در حاشیه نشست سازمان همکاری شانگهای در سپتامبر ۲۰۲۱، چهره‌های غیر پشتون نزدیک به ایران نیز در مناصب مهم منصوب شدند. به عنوان مثال، ذاکر و صدر معاونین وزارت دفاع و داخله طالبان شدند.
البته، بخاری این نکته را از نظر دور نمی‌دارد که طالبان با آوردن برخی چهره‌های غیرپشتون در حکومت می‌خواست به جهان نشان دهد که حکومت فراگیر و متکثر در افغانستان به وجود آورده است و همچنان دهان منتقدان داخلی خود را نیز ببند.
بخاری می‌گوید که هیات بلندپایه نظامی ایران به ریاست سرلشکر محمد حسین باقری، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح این کشور، در اواسط اکتوبر سال پیش به پاکستان رفت تا در آنجا روی چگونگی کار با رژیم طالبان و تامین منافع مشترک امنیتی به تبادل نظر بپردازند.
نویسنده مقاله می‌گوید که ایران و پاکستان بهم اعتماد کامل ندارند. رابطه نزدیک پاکستان و طالبان با کشورهای عربی مخالف جمهوری اسلامی و برعکس رابطه نزدیک ایران با هند در این بی اعتمادی نقش دارد. اما، مشکل حضور گروه‌های شبه نظامی مانند داعش در افغانستان و پایه‌های لرزان حکومت طالبان، تهران و اسلام آباد را برای همکاری با یک دیگر نزدیک ساخته است.
در اوایل، فرماندهان نزدیک به پاکستان در ساختار حکومت طالبان دست برتر را داشتند. اما ظرف چند روز پس از صحبت مقامات پاکستانی و ایرانی در حاشیه نشست سازمان همکاری شانگهای در سپتامبر ۲۰۲۱، چهره‌های غیر پشتون نزدیک به ایران نیز در مناصب مهم منصوب شدند. به عنوان مثال، ذاکر و صدر معاونین وزارت های دفاع و داخله طالبان گردیدند.
البته، بخاری این نکته را از نظر دور نمی‌دارد که طالبان با آوردن برخی چهره‌های غیرپشتون در حکومت می‌خواست درافغانستبان ه جهان نشان دهد که حکومت فراگیر و متکثر در افغانستان به وجود آورده است و همچنان دهان منتقدان داخلی خود را نیز ببند.
بخاری می که هیات بلندپایه نظامی ایران به ریاست سرلشکر محمد حسین باقری، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح این کشور، در اواسط اکتوبر سال پیش به پاکستان رفت تا در آنجا روی چگونگی کار با رژیم طالبان و تامین منافع مشترک امنیتی به تبادل نظر بپردازند.
نویسنده مقاله می‌گوید که ایران و پاکستان بهم اعتماد کامل ندارند. رابطه نزدیک پاکستان و طالبان با کشورهای عربی مخالف جمهوری اسلامی و برعکس رابطه نزدیک ایران با هند در این بی اعتمادی نقش دارد. اما، مشکل حضور گروه‌های شبه نظامی مانند داعش در افغانستان و پایه‌های لرزان حکومت طالبان، تهران و اسلام آباد را برای همکاری با یک دیگر نزدیک ساخته است.