آمار گردآوری شده توسط افغانستان اینترنشنال نشان می‌دهد که گروه طالبان از زمان سقوط کابل تا اکنون حداقل ۲۰۰ نفر را به دلیل فعالیت‌های مدنی و سیاسی و تلاش برای خروج از کشور بازداشت، آزار و تجاوز جنسی، شکنجه و ممنوع الخروج کرده است.
بربنیاد این اطلاعات، این گروه از زمان تسلط بر افغانستان تا اکنون حداقل ۱۰۲ زن و ۹۸ مرد را بازداشت، شکنجه و مورد آزار و تجاوز قرار داده است. شماری از این فعالان در بدل دادن ضمانت و رضایت به سکوت، از بند طالبان آزاد شده اند.
دلیل این بازداشت‌ها، اعتراض به سیاست‌های طالبان، فعالیت‌های خبرنگاری، کنشگری مدنی، شنیدن موسیقی و تلاش برای خارج شدن از کشور بوده است. در این ارتباط، ۵۰ خبرنگار، ۹۲ فعال مدنی، ۲ آوازخوان، یک استاد دانشگاه، ۴۰ سارنوال و قاضی و تعدادی دیگر بازداشت شدند.
مقامات طالبان تنها مسئولیت بازداشت ۴۴ تن را به دوش گرفته اند و دلیل آن را فساد اخلاقی، تلاش برای خروج غیرقانونی از کشور و فعالیت سیاسی علیه خود خواندند؛ اما در باره باقی موارد اظهار بی‌خبری کردند.
مشخص نیست که طالبان چه تعداد از این بازداشت شده‌گان را شکنجه کرده اند. به نقل از یک منبع، گروه طالبان دستکم ۲ نفر از زنان معترض را به گونه شدید شکنجه کرده و آنان را با تمام اعضای خانواده شان ممنوع الخروج کرده است.
یک فعال مدنی به شرط ذکر نشدن نامش گفت:«آزار و اذیت جنسی متاسفانه وجود دارد. طالبان تصور می‌کنند زنی که اعتراض می‌کند یا قبلا کار کرده است، روسپی است. بناً مثل یک برده جنسی از او استفاده می‌کنند. کسانی را که بازداشت کرده اند، اگر فرصت و امنیت پیداکنند، مطمینا روایت‌های وحشتناکی از برخورد غیراخلاقی طالبان دارند.»
مقامات طالبان از معترضان رها شده ضمانت گرفته اند. تهدید جان اعضای خانواده و یا هم گرفتن اسناد ملکیت از مواردی است که گروه طالبان با استفاده از آن، تلاش برای خاموش ساختن مخالفان خود دارد. حتا گفتگوی برخی از رها شده‌گان با رسانه‌ها برنامه‌ریزی شده و در هماهنگی با طالبان بوده است.
یک فعال مدنی دیگر گفت:«صدم آنچه اتفاق افتاده به رسانه‌های اجتماعی درز نکرده است. آماری که در دست من است و از زمان سقوط تا حال با این تراژدی سرکار دارم تا همین حال بیش از ۵۰۰ نفر را بازداشت کرده اند.»
منابع می‌گویند بازداشتی‌ها در یکی از ساختمان‌های امنیت ملی که اکنون در اختیار استخبارات گروه طالبان قرار دارد، نگهداری می‌شوند.
بخشی از اطلاعات مربوط به سرکوب فعالان سیاسی در کابل و برخی از کلان شهرهای افغانستان به رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی درز می‌کند. اما، از این موارد در شهرهای دور افتاده کمتر خبری نشر می‌شود.
نویسنده: صمصامه سیرت