مواد این فرمان چنین است.
ماده اول: زن انسان است و خواهر و مادر است. هرکس در امارت اسلامی زنان را قبول ندارد مادر خودشه قبول ندارد. خلاص.
ماده دوم: زنان که در طول بیست سال بسیار سرشان ظلم شده ازی به بعد باید در خانه باشند و مردها مطابق به رسوم پذیرفتهشده ما برایشان نفقه بدهد. مردان اجازه ندارند که زنان را برای کار بیرون روان کند. هر کس روان کرد زنش دستگیر و لت و کوب میشود.
ماده سوم: امارت اسلامی افغانستان متعهد است که از همه حقوق زنان محافظت نماید. در این راستا ملا عبدالجمیل حقانی و مولوی دادمحمد ابودجانه به نمایندگی از زنان افغانستان با سازمان ملل گپ میزند و کوشش میکند که حقوق زنان ضایع نشود.
ماده چهارم: پوشش زنان باید زیاد باشد و سیاه باشد. که زیاد باشد یخ نمیکند او که سیاه باشد آفتابکش میکند و انشاالله برای صحت مفید است. و یک گپ دیگر اینکه زنان حق دارد که چادر سیاه بپوشد یا برقه. هر کدامش که خوش کند از طرف ما بالکل اجازه است.
ماده پنجم: دخترای که به مکتب میرود تا بهار انشاالله کل دروازه مکتب باز میشود. دولت امارت اسلامی تمام ترتیبات را میگیرد که دختران در مکتب درس بخواند. تا صنف شش.
ماده ششم: مردانه حق ندارد زنانه را لت و کوب نماید. اگر کدام وقت زن بسیار جنجال کرد باز از چوب یا چپلک خود استفاده نماید. د چاقو او قیچی استعمال بالکل منع است.
ماده هفتم: زنانه آرایش باید بالکل به شریعت برابر باشد. اگر زن بروت داشته باشد یا ریش، مردان باید قیچی و پل ریش خوده در جای محفوظ نگهداری کند که دست زنان نرسد.
ماده هشتم: اگر زنان میخواهند از حکومت امارت اسلامی فرار کنند باید دستگیر شوند. که اگر فرارش بسیار ضرور بود باز باید اول نکاح کند و اسناد قانونی تهیه کند و سپس همراه شوهرش یکجای فرار نماید.