روزنامه دان می‌گوید اکثر حملات اخیر در وزیرستان شمالی توسط گروه حافظ گل بهادر انجام شده است. حافظ گل، روحانی تندروی است که به‌خاطر داشتن رابطه نزدیک با القاعده و شبکه حقانی معروف است. دان می‌گوید پس از بازگشت طالبان، بیش از ۱۰۰ نظامی پاکستان در حملات شبه‌نظامیان کشته شده‌اند.
حافظ گل بهادر صاحب مدرسه‌ای در یکی از روستاهای خارج از شهر میرامشاه در وزیرستان شمالی بود. وزیرستان از دیرباز میزبان مبارزان عرب و ازبک بوده است.
گل بهادر بلافاصله پس از تشکیل تحریک طالبان پاکستان (TTP) در سال ۲۰۰۷، این تحریک را ترک کرد. زیرا او در آن زمان تمام تمرکز خود را برای مبارزه با نیروهای ائتلاف غربی در افغانستان گذاشته بود.
این موقعیت او را بسیار به طالبان افغانستان نزدیک کرد. زمانی که پاکستان عملیات نظامی خود را در وزیرستان شمالی برای بیرون راندن تروریست‌ها در سال ۲۰۱۴ انجام داد، گل بهادر به افغانستان گریخت. اکنون، با پیروزی طالبان افغانستان، او انرژی‌اش را برای مبارزه با نیروهای امنیتی پاکستان متمرکز کرده است.
به گفته این روزنامه پاکستانی، واضح است که بازگشت حکومت طالبان در افغانستان، تحریک طالبان پاکستان را جسورتر کرده است.
این روزنامه ادعا کرده که حدود پنج تا شش هزار "تروریستی" که در برابر دولت پاکستان می‌جنگند، در افغانستان حضور دارند.
روزنامه دان نوشته است آنها که در گروه‌های پراکنده مشغول جنگ بوده‌اند، اکنون متحد و مجهزتر شده‌اند. "رهبری آنها پس از فرار از عملیات نظامی در مناطق قبیله‌ای سابق پاکستان -ظاهراً با حمایت طالبان افغانستان- به افغانستان پناه برده‌اند.
گفته می‌شود که بسیاری از شبه‌نظامیان تحریک طالبان پاکستان که با بازگشت طالبان افغانستان پس از خروج امریکا از زندان‌های افغانستان آزاد شدند، فعالانه در راه‌اندازی حملات تروریستی در پاکستان مشارکت دارند.
به نظر می‌رسد که تنش در حال افزایش بین پاکستان و رژیم طالبان افغانستان با افزایش درگیری‌های مرزی به سرعت در حال تبدیل شدن به یک درگیری آشکار است.
در چند ماه گذشته حملات ستیزه‌جویان برون‌مرزی به نیروهای امنیتی پاکستان افزایش چشمگیری داشته است. اکنون با حملات هوایی پاکستان در داخل افغانستان و گزارش تلفات غیرنظامیان که تنش‌ها را تشدید کرده، وضعیت تغییر جدی‌تری پیدا کرده است.
پاکستان در یک بیانیه قوی به رژیم طالبان درباره استفاده شبه‌نظامیان از خاک افغانستان برای انجام حملات به نیروهای امنیتی این کشور هشدار داد.
سخنگوی طالبان حملات هوایی پاکستان بر خاک افغانستان را یک اقدام "ظالمانه" توصیف کرد و گفت که این رویداد "راه را برای دشمنی" بین دو کشور هموار می کند.
در سمت مقابل، وزارت خارجه پاکستان می‌گوید که حملات هواپیماهای بدون سرنشین بر فراز شرق افغانستان در ۱۶ اپریل، پس از کشته شدن چند سرباز پاکستانی در کمین تروریستی در وزیرستان شمالی آغاز شد و پناهگاه‌های شبه‌نظامیان را هدف قرار داد.
به گفته روزنامه دان منطقه مرزی به پناهگاهی امن برای تحریک طالبان پاکستان تبدیل شده است و به رغم هشدارهای مکرر پاکستان، طالبان افغانستان از اقدام علیه آنها خودداری کرده است.
در واقع، پس از بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان در ماه اگست سال ۲۰۲۱، حملات شبه‌نظامیان در وزیرستان شمالی و جنوبی افزایش یافته است. روزنامه دان نوشته است بیش از ۱۰۰ نظامی پاکستانی در چنین حملاتی کشته شده‌اند. حمله هوایی گزارش شده که برای هدف قرار دادن پناهگاه‌های شبه‌نظامیان در داخل افغانستان انجام شد، نشان می‌دهد که مقامات پاکستان صبر خود را در برابر انفعالی که طالبان افغانستان از خود نشان داده، از دست داده‌اند.
تنش‌های فزاینده بین افغانستان و پاکستان را نمی‌توان تنها به پناهگاه‌های تحریک طالبان پاکستان نسبت داد. زیرا درگیری‌های مرزی نیز روابط بین دو طرف را تیره کرده است.
نگرانی اصلی طالبان تصمیم پاکستان برای مرزکشی دیورند است. طالبان سیم‌های خاردار را در نقاط مختلف دیورند برداشته و ادعا می‌کنند که پاکستان صلاحیت ایجاد موانع در امتداد خط مرزی را ندارد.
پاکستان در حال کشیدن سیم خاردار در امتداد ۲۴۰۰ کیلومتر مرز مشترک خود با افغانستان است تا بتواند از عبور غیرقانونی افراد به خاکش جلوگیری کند.
قبل از حصار کشی، حرکت مرزی برای قبایلی که در مرز حضور دارند، روان و بدون دردسر بود. طالبان افغانستان خواستار یک مرز باز برای قبایل پشتون ساکن منطقه هستند.
بر اساس گزارش‌ها، شبه‌نظامیان تحریک طالبان پاکستان در چند ماه پس از بازگشت طالبان به قدرت در کابل، در برداشتن سیم‌های خاردار از خط مرزی نیز دست داشته‌اند.
دولت‌های قبلی افغانستان نیز با چنین حصارکشی مخالفت کرده بودند، اما هرگز سعی نکردند از گزینه زور برای متوقف کردن حصارکشی استفاده کنند.
روزنامه دان می‌گوید تلاش‌های بیشتر تحریک طالبان پاکستان و طالبان افغانستان برای برهم زدن حصارها می‌تواند تنش‌های منطقه‌ای را تشدید کند.
دان نوشته است از قضا، درگیری‌ها در زمانی تشدید شد که پاکستان به طور فعال برای حمایت بشردوستانه بین‌المللی از افغانستان نقش بازی می‌کرد و از جهان خواسته بود رژیم طالبان را به رسمیت بشناسد. با این حال، هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که نشان بدهد مقامات طالبان مانع گروه‌های شبه‌نظامی ضد پاکستان خواهد شد و آنها را از حمله به سربازان پاکستانی باز خواهند داشت.
