از انفجار خونبار در میان تظاهرات اعضای جنبش روشنایی در میدان دهمزنگ در کابل شش سال گذشت. بعد از چاشت ۲ اسد ۱۳۹۵ هنگامی که معترضان در میدان دهمزنگ گردهم آمده بودند سه مهاجم انتحاری دست به حمله زدند. براساس آمار رسانه‌ها، در این رویداد دستکم ۸۰ نفر کشته و ۲۶۵ نفر دیگر زخمی شدند.
مسئولیت این حمله را شاخه خراسان داعش بر عهده گرفت.
شش سال بعد از حمله، هنوز پرسش‌های فراوانی در مورد این فاجعه بی‌پاسخ مانده است. در این جریان عاملان حمله وادار به پاسخگویی نشدند و عدالت برای قربانیان این رویداد تامین نشد و بازماندگان قربانیان به فراموشی سپرده شدند.
جنبش روشنایی به عنوان یک نقطه عطف در تاریخ مبارزات مدنی مردم افغانستان به شمار می‌رود. حمله بر تظاهرات ۲ اسد بر فضای دموکراتیک و برگزاری تجمعات مسالمت‌آمیز تاثیر جبران‌ناپذیری گذاشت.
در سال‌های پس از حمله، وضعیت فضای دموکراتیک به‌صورت روز افزون رو به افول گذاشت تا اینکه در نهایت، در ۲۴ اسد ۱۴۰۰ به کلی با فروپاشی روبرو شد.
در جریان شش سال بعد از حمله بر تظاهرات جنبش روشنایی، اماکن عامه عمدتا متعلق به هزاره‌ها و شیعیان افغانستان بارها مورد حملات هدفمند و خونبار قرار گرفت.
حملات خونبار در برابر آموزشگاه ممتار و مکتب عبدالرحیم شهید در سال ۱۴۰۱، بمب‌گذاری خونبار بر دروازه مکتب سیدالشهدا در سال ۱۴۰۰، حمله انتحاری در نزدیکی یک مرکز آموزشی به نام کوثر دانش در ماه عقرب ۱۳۹۹، حمله بر زایشگاهی در دشت برچی در ثور ۱۳۹۹، حمله انتحاری بر باشگاه ورزشی میوند در ماه ثور ۱۳۹۷ برخی از برجسته‌ترین نمونه‌های فهرست طویل حملات بر غیرنظامیان هزاره و شیعه در این سال‌ها بوده است.
برخی از نهادهای حقوق بشری در سال‌های اخیر از سازمان‌های جهانی درخواست کرده‌اند که هزاره‌ها و شیعیان افغانستان را به عنوان جمعیت در معرض نسل‌کشی به رسمیت بشناسد و اقدامات عملی را برای محافظت از آن‌ها روی دست گیرد.
