اندیشکده گروه بین‌المللی بحران مستقر در بروکسل می‌گوید که "گرسنگی و سختی پس از تسلط طالبان می‌تواند بیش از همه بمب‌ها و گلوله‌های دو دهه گذشته مردم افغانستان را بکشد." بعد از به‌قدرست طالبان، سطح خشونت‌ها و جنگ در افغانستان کاهش یافته اما گرسنگی، فقر و بیکاری رو به افزایش است.
بر اساس امار برنامه جهانی غذانی نزدیک به ۲۰ میلیون یا نیمی از جمعیت افغانستان به مواد غذایی نیاز فوری دارند.
دیوید بیزلی، مدیر اجرایی این اداره در پایان سال گذشته افغانستان را "جهنم روی زمین" خواند.
نورا حسنین، سرپرست اداره حفاظت از کودک در افغانستان به دویچه وله گفته است که بعضی خانواده‌ها در کنار به فروش رساندن کودکان، ممکن است تن کارهای داده باشند که قبل از این هرگز نکرده‌اند.
برای 20 سال، غرب به شدت در افغانستان از نظر نظامی، سیاسی و در پروژه های توستعه درگیر بود و سه چهارم هزینه‌های عمومی را پوشش می داد.
سمیرا سید رحمان یکی از کارمند صلیب سرخ جهانی نیز به دویچه وله گفت که تقریبا چهار صد هزار نفر در بخش عمومی و دو صد هزار نفردر بخش امنیتی مشغول کار بودند اما اکثریت انها حالا بیکار اند و بیکاری و تورم بیشتر از هر وقت است.
حاکمیت طالبان به‌رسمیت شناخته نشده، به سیستم بانکی افغانستان اجازه داد و ستد ندارد، پول افغانستان نیز مسدود شده است و این همه اول گروه طالبان و در مجموع همه افغانستان را متاثر کرده است.
کنت رات، مدیر دیده‌بان حقوق بشر می نویسد که کمک بدون یک سیستم بانکی کارآمد که تحریم ها مانع از آن نمی شود، کافی نیست.
به سبب تحریم سیستم بانکی و بعضی سران طالبان کارهای پروژه‌های انکشافی نیز مسدود شده که یک منبع کار برای افغان‌ها است و این چیزی است که غرب نیز تا یک اندازه مقصر گرسنگی در افغانستان می‌شود.
