الجزایر از نام‌های بزرگ فوتبال نیست، اما نخستین حضورش در جام جهانی، برای همیشه این تورنمنت محبوب بین‌المللی را تغییر داد.

بازی‌های آخر مرحله گروهی جام جهانی فوتبال، در چهار دهه گذشته به‌گونه همزمان برگزار می‌شود. دلیل این همزمانی، جلوگیری از تبانی تیمها و حفظ جذابیت‌ بازی‌هاست.

اما الجزایر در این میان چه‌کاره است؟

در جام جهانی ۱۹۸۲ که در اسپانیا برگزار شد، یکی از تیم‌های شگفتی‌ساز، الجزایر، نماینده افریقا بود. این تیم در نخستین حضورش در جام جهانی، چند شگفتی آفرید و باعث یکی از تغییرات بنیادین در قوانین فیفا شد.

الجزایر با آلمان غربی، شیلی و اتریش هم‌گروه بود. آلمان غربی، مدعی قهرمانی بود و دو تیم دیگر نیز از تیم‌های صاحب‌نام فوتبال در اروپا و امریکای جنوبی بودند.

تیم الجزایر در نخستین بازی، آلمان غربی را ۲ بر ۱ شکست داد؛ بازی بعدی را ۲ بر صفر به اتریش واگذار کرد و در بازی سوم، که پس از مسابقه آلمان و اتریش برگزار شد، شیلی را ۳ بر ۲ شکست داد.

آلمان غربی و اتریش، دو همسایه اروپایی، یک روز پیش از بازی آخر الجزایر در برابر شیلی، مسابقه داشتند.

آلمان غربی که برای صعود به یک گل نیاز داشت، در ده دقیقه اول صاحب گل شد و امتیاز لازم برای صعود را به دست آورد و پس از آن تا پایان مسابقه، هر دو تیم به جای تلاش برای ارایه یک مسابقه تماشایی و زیبا، خود را با توپ سرگرم کردند تا این اتفاق به شائبه (تبانی) میان دو تیم برای صعود هر دو تیم به مرحله بعدی دامن بزند.

در نهایت همین طور شد، آلمان و اتریش به مرحله حذفی صعود کردند و الجزایر با وجود پیروزی ۳ بر ۲ در برابر شیلی، از جام جهانی حذف شد.

از نگاه فدارسیون بین‌المللی فوتبال (فیفا)، آلمان و اتریش هیچ قانونی را زیر پا نگذاشته بودند؛ اما این تبانی تاریخی که به رسوایی خیخن معروف شد، خشم تماشاگران در داخل ورزشگاه شهر خیخن اسپانیا و سراسر جهان را برانگیخت.

تماشاگران در ورزشگاه و حتی گزارشگران تلویزیون‌های آلمان غربی و اتریش از این وضعیت ناراضی بودند.

تصاویری از تماشاگران خشمگین بازی منتشر شده است که به نشانه اعتراض به تبانی و فساد، بانک‌نوت‌ها را با دست تکان می‌دهند.

از آن به بعد فیفا تصمیم گرفت بازی‌های آخر مرحله گروهی را همزمان برگزار کند تا امکان تبانی تیم‌ها کم شود.