گراسا مشل، همسر پیشین قهرمان مبارزه با آپارتاید نژادی، سرکوب زنان افغان توسط طالبان را نوعی از آپارتاید خواند.
این فعال برجسته حقوق زنان به روزنامه تلگراف گفت که رفتار جهان در برابر طالبان نرم است و جامعه جهانی راه‌های جدیدی برای افزایش فشار بر این گروه پیدا کند.
او از جهان خواست با همان عزمی که با حکومت سفیدپوستان در آفریقای جنوبی مبارزه کرد، با طالبان نیز مبارزه کند.
آفریقای جنوبی برای ۴۰ سال تحت حاکمیت نژادپرستانه اقلیت سفیدپوست قرار داشت. سیاهپوستان که اکثریت این کشور را تشکیل می‌دادند، از بسیاری حقوق سیاسی و اجتماعی خود محروم بودند. آنها باید در محلات و منازل جداگانه زندگی می‌کردند و حق ازدواج با سفیدپوستان و زندگی در محلات آنان را نداشتند.
بسیاری از فعالان حقوق زن افغان با توجه به حذف زنان از عرصه‌های اجتماعی می‌گویند که طالبان آپارتاید جنسیتی را در افغانستان حاکم کرده است.
خانم مشل راجع به محدودیت‌های وضع‌شده بر زنان افغان گفت: «این آپارتاید جنسیتی است. من با این تعریف موافقم. اما فراتر از تعریف، می‌خواهم بگویم همان قدرت و اصراری را که [جهان] در مبارزه با آپارتاید[آفریقای جنوبی] داشت، باید در مورد افغانستان نیز داشته باشد.»
هدر بار، از دیده‌بان حقوق بشر، توصیف رژیم طالبان به عنوان یک نظام آپارتاید جنسیتی توسط گراسا مشل را یک «حرف بزرگ» خواند. او گفت که فعالان افغان از دیرباز بر آپارتاید خواندن رژیم طالبان تاکید دارند و حالا «بزرگترین کنشگر حقوق زنان و همسر سابق نلسون ماندلا به مبارزه آنان پیوسته است.
مشل گفت:«جامعه جهانی نمی‌تواند تصمیم‌گیری در مورد ۵۰ درصد جمعیت [افغانستان] را فقط به طالبان واگذار کند. ما باید راه خلاقانه‌ای برای درگیرشدن با آنها پیدا کنیم و طالبان را با این نظر به چالش بکشیم که از نظر انسانی، قایل شدن تبعیض با کسانی صرفاً به دلیل زن بود قابل قبول نیست.»
او واکنش جامعه جهانی به عملکرد طالبان را خیلی نرم خواند و گفت که بر طالبان باید فشار بیشتر آورده شود تا آنها «بفهمند که خانواده انسانی به آنها اجازه نمی‌دهد به رفتارشان ادامه دهند.»