وزیر معارف پیشین با پیشنهاد استفاده از مدارس مذهبی و مساجد به عنوان جایگزین مکتب از مردم خواست که «به دنبال فرصت‌های بومی برای ادامه آموزش دختران باشند.» رنگینه حمیدی از این که امریکا و دیگر کشورها با طالبان همکاری نمی‌کنند، ابراز نارضایتی کرد.
خانم حمیدی تاکید کرد که افغانستان بودجه لازم را برای سرمایه‌گذاری در مکاتب ندارد اما به گفته او در شعاع ۲ کیلومتری یک مسجد وجود دارد که مکان‌های آموزشی به شمار می‌روند.
او گفت: «مدرسه‌ها امروزه فقط مترادف مدارس دینی هستند، اما از نظر تاریخی این مکان‌ها فضاهایی برای یادگیری هستند.»
او بر حمایت از راه‌حل‌های خانگی بر یافتن راه‌هایی برای دور زدن ممنوعیت‌های طالبان تاکید داشته و پیشنهاد کرد از فضاهایی مانند مدارس و مساجد که طالبان آن را مجاز دانسته‌اند باید استفاده کرد.
وزیر معارف حکومت اشرف غنی می‌گوید که جامعه جهانی می‌تواند از اختلافات دیدگاه طالبان درباره آموزش دختران برای بازگشایی مکاتب دخترانه استفاده کند.
روزنامه گاردین روز چهارشنبه این سخنان او را در گزارشی بازتاب داده که چندی پیش در یک گردهمایی سازمان ملل درباره آموزش دختران، در شهر استانبول ترکیه ابراز شده بود.
به گزارش گاردین، این مقام حکومت پیشین گفته با توجه به این که بسیاری از مقام‌های طالبان از لغو ممنوعیت آموزش دختران حمایت می‌کنند می‌توان آنان را متقاعد کرد که مکاتب دختران را بازگشایی کنند.
او گفت: «چه دنیا طالبان را به رسمیت بشناسد یا نه، برای نزدیک به ۴۰ میلیون افغان که حداقل نیمی از آنها زن و دختر هستند، [طالبان] واقعیتی است که هر روز با آن زندگی می‌کنند. این برای من دردناک است که حتی پس از دو سال، جامعه بین‌الملل نمی‌داند که چگونه با طالبان برخورد کند.»
این وزیر حکومت غنی از این که کشورهای جهان از تعامل و کار با طالبان خودداری می‌کنند، ابراز نارضایتی کرده است.
او گفت: «چندی پیش حکومت ایالات متحده همراه با متحدان و آژانس‌های بین المللی درگیر گفت‌وگوهای سیاسی با طالبان بودند. پس چرا کشورها امروز با همکاری با طالبان مشکل دارند؟»
با این حال گاردین گزارش داد که برخی از شرکت‌کنندگان زن در این نشست از هرگونه پیشنهاد برای عادی‌سازی روابط با طالبان انتقاد کردند.
سلما آچونر، یکی از اعضای «ائتلاف زنان» در ترکیه در این نشست گفت: «کار با طالبان که پیوسته زنان را از حقوق شان محروم می‌کنند و تفسیر خود را از ایدئولوژی‌های بنیادگرای رادیکال از طریق مدارس اعمال می‌کنند، وضعیت بسیار متناقضی را ایجاد کرده است.»
خانم آچونر اذعان کرد که مدارس دینی ممکن است فرصتی برای دختران برای ادامه مشارکت در یک فضای آموزشی فراهم کنند، اما گفت: «ما نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که موسسات مذهبی، فرصت از دست رفته به آموزش ثانویه را جبران کنند.»
