نیکول پاشینیان، نخست‌وزیر ارمنستان اعلام کرد این کشور به صورت رسمی از سازمان پیمان امنیت جمعی (CSTO) خارج خواهد شد. او روز چهارشنبه اعضای سازمان پیمان امنیت جمعی را به برنامه‌ریزی جنگ آذربایجان علیه کشورش متهم کرد.
او در ماه مارچ گفت که ارمنستان به‌طور سنتی متحد نزدیک مسکو است، اما اگر روسیه متعهد به حفظ امنیت کشورش نشود، از سازمان پیمان امنیت جمعی خارج می‌شود.
اظهارات تازه پاشینیان درباره خروج از سازمان پیمان امنیتی جمعی در حضور نمایندگان مجلس ارمنستان، نشان می‌دهد که او چنین تعهدی را از روسیه دریافت نکرده است.
پاشینیان گفت: «ما خارج خواهیم شد. ما تصمیم می‌گیریم که کی خارج شویم... نگران نباشید، ما بازنخواهیم گشت.»
پاشینیان تلاش کرده روابط نزدیک‌تری با امریکا و اتحادیه اروپا ایجاد کند.
پاشینیان، روزنامه‌نگار سابق، پس از اعتراضات خیابانی در سال ۲۰۱۸ و کنارزدن سیاست‌مداران نزدیک به روسیه به قدرت رسید.
روابط ارمنستان و روسیه در پی حمله آذربایجان به قره‌باغ در سال گذشته به سردی گراییده است.
جمهوری آذربایجان و ارمنستان چهار سال پیش و پس از حدود سه دهه، بار دیگر بر سر حاکمیت قره‌باغ کوهستانی با یکدیگر درگیر شدند و پس از چندین هفته، آتش‌بسی تحت حمایت مسکو امضا شد.
با این حال تنش‌ها بین باکو و ایروان پس از آن همچنان ادامه یافت و هر از گاهی به درگیری نظامی منجر می‌شد تا اینکه سرانجام نیروهای آذربایجان در سپتامبر ۲۰۲۳ وارد قره‌باغ کوهستانی شدند و حاکمیت بر این منطقه را از آن خود کردند.
ارمنستان اعضای سازمان پیمان امنیت جمعی را متهم می‌کند که در پی حملات نظامی آذربایجان، حاضر به مداخله نشدند.
ایروان همچنین نیروهای حافظ صلح روسیه را به دلیل عملکردشان در برابر حمله آذربایجان به قره‌باغ مورد انتقاد قرار داده است.
بر اساس پیمان امنیت جمعی که کارکردی مشابه ناتو دارد، در صورتی که حمله‌ای نظامی به یکی از کشورهای عضو صورت گیرد، سایر اعضا متعهد به حمایت از آن کشور هستند.
این ائتلاف نظامی سال ۲۰۰۲ به ابتکار مسکو تشکیل شد و شش کشور بلاروس، ارمنستان، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان و روسیه در آن عضویت داشتند.
قره‌باغ بر اساس قوانین بین‌المللی بخشی از جمهوری آذربایجان شناخته می‌شود اما اکثریت جمعیت در این منطقه را ۱۲۰ هزار ارمنی تشکیل می‌دادند که بسیاری از آن‌ها در پی مناقشه اخیر به ارمنستان گریختند.
پیش‌تر و در میزان ۱۴۰۲، پاشینیان توافقنامه‌های امنیتی میان ایروان و مسکو را «غیرموثر» خواند و گفت پیمان امنیتی که ایروان در آن حضور دارد، نتوانسته است منافع ملی و امنیت ارمنستان را تامین کند.
او در آن مقطع زمانی افزود ایروان سیاست‌های امنیتی خود را تغییر خواهد داد و از این پس با شرکایی همکاری خواهد کرد که حاضرند در راستای منافع دوجانبه قدم بردارند.
از آن زمان تاکنون، حکومت ارمنستان مانورهای نظامی مشترکی را با نیروهای امریکایی به انجام رسانده، خواستار کمک غرب برای تقویت دموکراسی در این کشور شده و احتمال پیوستن به اتحادیه اروپا را مطرح کرده است.
