صندوق نجات کودکان می‌گوید در شش ماه بیش از ۳۸ هزار نفر در افغانستان آواره شدند
صندوق نجات کودکان در گزارش تازه خود خبر داد که در شش ماه اول سال جاری میلادی، دست‌کم ۳۸ هزار و ۴۸۸ نفر براثر رویدادهای آب‌وهوایی در سراسر افغانستان آواره شدند. این سازمان گفت که نیمی از این افراد کودک اند.
به گفته این سازمان، رقم شش ماهه آوارگان امسال در افغانستان، بیشتر کل آمار سال گذشته میلادی است.
صندوق نجات کودکان روز سه شنبه، ۱۶ اسد، در گزارش تازه خود نوشت که این افراد به دلیل خشکسالی، دمای بالای هوا، سیل، رانش زمین، برف‌‌کوچ و طوفان در افغانستان مجبور به ترک خانه‌های خود شدند.
این سازمان حامی کودکان گفته که پارسال، افغانستان بیشترین تعداد کودکان آواره را در جهان داشت.
صندوق نجات کودکان به نقل از سازمان ملل نوشت در سال ۲۰۲۲، از هر ۷ کودک در افغانستان یک نفر با جابه‌جایی طولانی مدت مواجه شد. این سازمان گفت که این رقم در جنوب آسیا بالاترین است و در سطح جهان افغانستان در جایگاه دوم قرار دارد.
صندوق نجات کودکان می‌گوید افغانستان از جمله کشورهایی است که توان سازگاری و مقابله با بحران‌های اقلیمی را ندارد و این کشور ششمین کشور آسیب‌پذیر در برابر تغییرات اقلیمی در جهان است.
ارشد مالک، رئیس سازمان نجات کودکان در افغانستان گفت: «بحران‌های اقلیمی به بحران انسانی در افغانستان دامن می‌زند، مردم را مجبور می‌کند خانه های شان را ترک کنند، منابع آب تخریب شود و از رفتن کودکان به مکتب جلوگیری کند.»
او افزود که در مقایسه با افراد بالاتر از ۶۰ سال، نوزادان در افغانستان ۵.۳ برابر بیشتر با خشکسالی در طول زندگی خود مواجه می‌شوند و این بحران زندگی کودکان را تغییر می‌دهد.
این نهاد به نقل از سازمان ملل نوشت که بیش از یک نفر از سه نفر در افغانستان با بحرانی گرسنگی روبه‌رو است که دلیل آن بحران‌های ناشی از تغییرات اقلیمی و قیمت بالای مواد غذایی است.
در این گزارش به نقل از سازمان ملل آمده که ۲۵ ولایت از ۳۴ ولایت افغانستان با شرایط خشکسالی مواجه‌اند که بیش از نیمی از جمعیت افغانستان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
صندوق نجات کودکان افزود که تحقیقات مکررا نشان می‌دهد که دختران و زنان به طور نامتناسبی تحت تأثیر بلایای طبیعی در مقایسه با مردان قرار می‌گیرند.
سازمان نجات کودکان می‌گوید که پس از تسلط طالبان، در سه سال گذشته افغانستان شاهد کاهش شدید کمک‌ها بوده و از این رو نمی‌توان انتظار داشت که سازمان‌های بشردوستانه به تنهایی این شکاف را برطرف کنند.
این سازمان برای رفع نیازهای موجود و برنامه‌ریزی طولانی‌مدت در برابر بحران تغییرات اقلیمی خواهان کمک‌های بیشتر جامعه جهانی شده است.