برخی از سیکهای افغان از سال ۱۹۹۷ با ویزای بلندمدت در این کشور زندگی میکنند. شمار زیادی از این سیکها پس از سقوط حکومت داکتر نجیب در سال ۱۹۹۲ به هند پناهنده شدند.
روزنامه هندو گزارش داد که درخواست شهروندی ۴۰۰ سیک افغان از سال ۲۰۱۰ در حال بررسی است و بر اساس قانون اصلاح شهروندی هند، شانس بیشتری برای دریافت شهروندی دارند.
تارلوک سینگ که در سال ۲۰۰۷ به هند آمد، به این روزنامه گفت که سه نفر از اعضای خانواده او شهروندی هند را دریافت کرده و دو عضو دیگر همچنان در انتظار اند.
او درباره علت مهاجرت خود گفت: «من در افغانستان یک مغازه عطر فروشی داشتم. یک روز یک نفر با من بر سر ۱۰۰ روپیه دعوا کرد. من را سهبار به پاسگاه پولیس کشاند. این در حالی بود چندین مسلمان افغان شهادت دادند که من بیتقصیر هستم. پس از آن، تصمیم گرفتم برای امنیت خانوادهام به هند بیایم.»
هند در سال ۲۰۱۴، مدت واجد شرایط بودن برای دریافت شهروندی را از ۱۱ سال به پنجسال کاهش داد.
پارلمان هند در سال ۱۳۹۸ قانون شهروندی جنجالبرانگیز این کشور را تصویب کرد. به موجب این قانون، حکومت میتواند به اتباع سه کشور پاکستان، افغانستان و بنگلادش که قربانی اذیت و آزار قرار بودند، شهروندی هند اعطا کند، اما مسلمانان شامل این قانون نمیشوند.
بر اساس این قانون، هندوها، سیکها، بوداییها، زرتشتیها و مسیحیانی که تا پیش از سال ۲۰۱۵ وارد هند شدهاند، میتوانند برای شهروندی هند اقدام کنند.
پس از قدرتگیری طالبان، حقوق اقلیتهای قومی و مذهبی در افغانستان بهطور چشمگیری نقض شده است. این وضعیت باعث شد که سیک ها به هند، کانادا و کشورهای دیگر پناهنده شوند.
وزارت خارجه امریکا در گزارشی اعلام کرد که افغانستان شاهد نقض شدید آزادی مذهبی بوده است. برخی از سیکها و هندوها گزارش دادند که به عبادتگاههای خود نرفتهاند. سیکها گفتند که طالبان مسلح آنها را در معبد مرکزیشان در کابل مورد آزار و اذیت قرار دادهاند.
سوبرامانیام جیشنکر در جوزای ۱۴۰۲ در دیدار با پناهندگان سیک افغان در دهلی، اطمینان داد که به مشکلات شان از جمله تابعیت، پاسپورت، ویزا و آموزش رسیدگی خواهد شد.
او تخلیه سیکها از افغانستان را اقدام انسانی حکومت هند توصیف کرد.