اکونومیست: دشوار است طالبان به دادگاه بین‌المللی کیفری کشانده شود
هفته‌نامه اکونومیست در گزارشی نوشت به رغم این‌که فعالان حقوق بشر خواستار کشاندن طالبان به دادگاه کیفری بین‌المللی‌اند، محاکمه این گروه به ویژه در شرایطی که در غرب بسیاری‌ها مشغول جنگ اوکراین و غزه‌اند، دشوار به نظر می‌رسد.
در گزارش آمده خشم کمتری در غرب نسبت به اقدامات طالبان در افغانستان ابراز شده است.
هفته‌نامه اکونومیست در گزارشی با اشاره به قانون جدید «امر به معروف و نهی از منکر» طالبان، نوشت که طالبان دانه دانه آزادی‌های زنان افغانستان را گرفته است.
این هفته‌نامه افزود که بسیاری از زنان افغانستان در جست‌وجوی راه‌های خروج از این کشور اند.
اکونومیست روز پنجشنبه ۲۸ سنبله، در مطلبی نوشت که سه سال پس از به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان، وضعیت این کشور بدتر از همیشه به نظر می‌رسد.
طالبان در مدت سه سال حکومت خود محدودیت‌های گسترده‌ای علیه زنان و دختران افغانستان وضع کرده است. اخیرا، این گروه از توشیح قانونی زیر نام «امر به معروف و نهی از منکر» خبر داد که مواد آن بیش از پیش زنان را هدف قرار می‌دهد.
قانون جدید طالبان، زنان را از صحبت با مردان «نامحرم» منع کرده و صدای آن‌ها را حتی در هنگام قرائت قرآن نیز «عورت» خوانده است.
با این حال، سهیل شاهین، رئیس دفتر سیاسی طالبان در قطر، به اکونومیست گفت قانون جدید به منظور «محدود کردن» صلاحیت‌های ماموران امر به معروف طالبان ایجاد شده است.
آقای شاهین گفت مواد این قانون در مورد منع صبحت کردن زنان در خارج از خانه، «اشتباه تفسیر شده است.»
این مقام طالبان مدعی شد که طالبان به هزاران مترجم زن در افغانستان مجوز صادر کرده است. شاهین گفت که قانون امر به معروف طالبان، زنان را آواز خواندن در تجمعات بزرگ با حضور مردان منع می‌کند.
او همچنین گفت که زنان می‌توانند در بخش‌های نسائی ولادی و مدارس دینی آموزش ببینند.
نگرانی زنان از آینده خود و فرزندان‌شان
اکونومیست نوشته است که محدودیت‌های طالبان، زنان افغانستان را شدیدا تحت تاثیر قرار داده و بسیاری آن‌ها در جست‌وجوی راه‌های خروج از این کشور اند.
این هفته‌نامه نوشت که این امر می‌تواند تلاش‌های طالبان برای رسمیت شناخته شدن را نیز تحت تاثیر قرار دهد.
نصیبه، (نام مستعار) پزشک نسائی ولادی، به اکونومیست می‌گوید که در افغانستان تحت کنترول طالبان، احساس «یأس و تنهایی» می‌کند.
این پزشک زن گفت که با «ترس و لرز» از خانه بیرون می‌شود چرا که می‌ترسد افراد طالبان به او چیزی بگویند یا او را متوقف کنند.
در گزارش آمده که پس از توشیح قانون موسوم به «امر به معروف طالبان»، زنان کمتر از خانه‌های خود بیرون می‌شوند و سعی می‌کنند هیچ وقت تنها از خانه بیرون نروند.
نصیبه در جست‌وجوی راه‌های فرار از افغانستان به ویژه به خاطر دختر ده ساله و پسر پنج ساله است که طالبان را تحسین می‌کند. او می‌گوید که وقتی پسرش جنگویان طالبان را با رنجرهای‌شان در بازار می‌بیند، می‌خواهد از آن‌ها عکس بگیرد: «شاید او هم یک روز طالب شود.»
این زن با خنده‌ای تلخ گفت: «وقتی آموزشی وجود ندارد... نه صنف‌های کامپیوتر، نه انگلیسی، فقط آموزش‌های دینی، او [پسرش] چه چیز دیگری خواهد شد؟»