در ویدیویی که به افغانستان اینترنشنال رسیده، دیده می‌شود که مردی در روستای "کونجک" در مسیر شاهراه پکتیا-لوگر روی یک کاغذ سفید نوشته است: «از ناچاری زیاد گرده‌ام را می‌فروشم.» از زمان قدرت‌گیری طالبان، فقر گسترده و شدید در افغانستان افزایش یافت.
در ویدیو دیده می‌شود که این مرد در پاسخ به پرسش یک راننده می‌گوید که تازه از پاکستان به افغانستان بازگشته و به دلیل بیکاری هیچ مواد غذایی در خانه ندارد. او می‌گوید مجبور شده است گرده را برای تأمین زندگی بفروشد.
این مرد با گریه از بیکاری و وضعیت وخیم زندگی در کشور گلایه می‌کند و می‌گوید که پدر پنج فرزند است. او توضیح می‌دهد که فرزندانش از شدت گرسنگی گریه می‌کنند و در سرمای زمستان حتا سرپناه مناسبی هم ندارند.
به گفته او، فقر شدید مانع از آن شده است که بتواند به کشورهای همسایه برای پیدا کردن کار سفر کند.
در دوره حاکمیت طالبان، موج شدید فقر در افغانستان مردم را وادار کرده است که اعضای بدن خود یا حتی فرزندانشان را بفروشند.
وزارت امر به معروف طالبان حدود یک ماه پیش اعلام کرد که طبق قانون وزارت امر به معروف و نهی از منکر فروش و استفاده اعضای بدن از جمله، گرده، جگر، چشم و مو ممنوع است. این وزارت گفته بود که «خرید و استفاده از اعضای بدن انسان برخلاف کرامت انسانی است و در شریعت اسلام هیچ جای ندارد.»
با سقوط نظام پیشین، فعالیت بسیاری از نهادهای کمک‌رسان بین‌المللی در افغانستان محدود شد و میزان کمک‌های بشردوستانه به شدت کاهش یافت.
یک گزارش دیگر نیز در همین سال نشر شد که خانواده‌ای در ننگرهار به دلیل فقر، دو دختر خود را برای فروش عرضه کرده بود و گفته بودند که با وجود مراجعه به نهادهای امدادرسان، هیچ کمکی دریافت نکرده‌اند.
