طالبان پیش از برگشت به قدرت در افغانستان، توافق‌نامه‌ای با طالبان پاکستانی، القاعده و دیگر جنگجویان خارجی امضا کرده است. براساس این توافقنامه، طالبان تعهد کرده که پس از پیروزی، از جنگجویان خارجی در «جهاد» و برپایی نظام شرعی در پاکستان حمایت کند.
یک منبع نزدیک به طالبان پاکستانی به افغانستان اینترنشنال گفت که این موافقت‌نامه را سراج‌الدین حقانی با رهبران تحریک طالبان پاکستان، فرماندهان القاعده، حافظ گل بهادر، رهبر شورای اتحادالمجاهدین وزیرستان شمالی، مولوی صادق نور داور و برخی دیگر از رهبران طالبان در منطقه میرعلی وزیرستان شمالی، امضا کرده است.
حقانی در آن زمان معاون ملاهبت‌الله، رهبر طالبان بود. توافقنامه طالبان با گروه‌ها و جنگجویان خارجی، موسوم به «موافقت نامه میرعلی» است.
این منبع افزود که پس از حملات هوایی پاکستان به شبه‌نظامیان این کشور در حمل ۱۴۰۱ در ولسوالی سپیره ولایت خوست، یعقوب مجاهد، وزیر دفاع طالبان، رهبران طالبان پاکستانی به شمول حافظ گل بهادر را فراخواند و از آنها خواست حملات خود را در پاکستان متوقف کنند.
اما حافظ گل بهادر که سال‌ها از شبکه حقانی و القاعده در وزیرستان شمالی حمایت کرده، سند توافق میرعلی را به ملایعقوب نشان داد که در آن بر حمایت طالبان افغان از این شبه‌نظامیان خارجی تاکید شده بود.
اسلام‌آباد در سه سال گذشته بارها طالبان افغان را به حمایت از شبه‌نظامیان پاکستانی متهم کرده است. اما طالبان این اتهامات را رد کرده و گفته است که خاک افغانستان علیه کشورهای همسایه و خارجی استفاده نمی‌شود. اما، توافقنامه میرعلی نشان می‌دهد که طالبان افغان به طور فعال از طالبان پاکستانی حمایت می‌کنند.
این توافقنامه به این دلیل امضا شده است که شبه‌نظامیان خارجی به ویژه تحریک طالبان پاکستان در کنار طالبان افغان علیه حکومت پیشین افغانستان، ناتو و نیروهای امریکایی برای احیای رژیم طالبان جنگیدند. در این توافقنامه، طالبان متعهد شده که همکاری بالمثل با جنگجویان خارجی و شبه نظامیان جهادی کشورهای دیگر داشته باشد.
انتقال جنگجویان از کابل
یک منبع دیگر به افغانستان اینترنشنال گفت که پس از مرگ ایمن‌الظواهری، رهبر پیشین القاعده، سراج‌الدین حقانی و یعقوب مجاهد از جنگجویان خارجی خواستند که به مناطق دوردست نقل مکان کنند؛ جایی‌که از نظارت داخلی و بین‌المللی دور باشد.
آنان کابل را دیگر به جنگجویان خارجی، سران القاعده و فرماندهان تحریک طالبان پاکستان امن نمی‌دانستند.
این منبع افزود: «حافظ گل بهادر از شکردره ولایت کابل به مناطق مرزی ولسوالی برمل در پکتیکا رفت و مفتی نور ولی محسود که تا چندی قبل در یک منطقه در خیرخانه کابل زندگی می‌کرد، به ولایت کنر رفت.»
شورای امنیت سازمان ملل در جون ۲۰۲۳ طی گزارشی اعلام کرد که کشته‌شدن الظواهری در کابل باعث بی‌اعتمادی بین برخی اعضای طالبان شده است.
برخی از آنها معتقد بودند که محل اقامت الظواهری، از طرف نیروهای داخلی این گروه به امریکا گزارش داده شده است. موجودیت رهبر القاعده در کابل، برخی رهبران طالبان به ویژه مذاکره‌کنندگان دوحه را نگران کرد، زیرا آنها در توافقنامه دوحه متعهد شده بودند که باردیگر افغانستان را به پناهگاه تروریستان جهانی تبدیل نکنند.
منابع افغانستان اینترنشنال می‌گویند که ملا برادر در یک نشست به سراج‌الدین حقانی، وزیر داخله طالبان گفت که «با پناه دادن به ایمن الظواهری، مرا به جامعه جهانی دروغگو ثابت کردید. اما سراج‌الدین حقانی پاسخ داد که اقامتگاه الظواهری در کابل با موافقت ملا هبت‌الله آخندزاده فراهم شده بود.»
انتقال جنگجویان اویغور به هرات
بر اساس تحقیقات افغانستان اینترنشنال، القاعده برخی از اعضای خود را به ولایت‌های لوگر، هلمند، نورستان، کنر، زابل، هرات و فراه منتقل کرده است. جنگجویان اویغور جنبش ترکستان شرقی نیز با توجه به حساسیت‌های چین به ولسوالی شیندند ولایت هرات فرستاده شده‌اند.
در ماه می ۲۰۲۲، حکومت طالبان به درخواست پاکستان پیشنهاد داد که اعضای تحریک طالبان پاکستان از مناطق مرزی افغانستان به شمال، لوگر و غزنی منتقل شود، اما تحریک طالبان پاکستان این مناطق را برای فعالیت‌های خود مناسب ندانست.
یکی منبع دیگر به افغانستان اینترنشنال گفت که وزیر داخله طالبان به جنگجویان خارجی وعده داد که برای آنها جاده‌ها و خانه‌هایی ساخته می‌شود و این مناطق به مراکز متصل خواهند شد. بر اساس این تعهد، جاده‌هایی بین مناطق مرزی پڅه میله پکتیکا و ولسوالی دوه منده ولایت خوست و ولسوالی سپیره ولایت خوست و منطقه مداخیل پکتیکا ساخته شد.
آفتاب را نمی‌توان با دو انگشت پنهان کرد
منابع نزدیک به تحریک طالبان پاکستان گفتند که حکومت طالبان از مفتی نور ولی محسود، رهبر تحریک طالبان پاکستان خواسته است که از ظاهرشدن در ملاءعام خودداری کند، اما او پاسخ داده است: «آفتاب را نمی‌توان با دو انگشت پنهان کرد.»
به گفته منابع، حکومت طالبان رهبران و فرماندهان تحریک طالبان پاکستان و دیگر گروه‌های جنگجو را از مصاحبه با رسانه‌ها و ظاهرشدن در شهرها منع کرده است.
توافقنامه میرعلی برای حکومت طالبان پس از رسیدن به قدرت، به مشکلی بزرگ تبدیل شده است، زیرا اکنون کنترول بر جنگجویان داخلی و خارجی برای آنها دشوار شده است.
