مجله فوربز در مطلبی هشدار داده که در سایه «نظام آپارتاید جنسیتی طالبان»، سلامت روانی زنان افغان به مرز فروپاشی رسیده است. این مجله با انتقاد از سکوت در برابر وضعیت زنان تصریح کرده که این بحران نه تنها با سکوت پایان نمی‌یابد بلکه در سکوت تشدید می‌شود و جان‌های بیشتری خواهد گرفت.
مجله فوربز روز دوشنبه در مطلبی به نقل از سازمان‌های حقوق‌بشری نوشت که در پی وضع محدودیت‌های فزاینده طالبان بر زنان و دختران افغان، خودکشی در میان آنان افزایش یافته است.
بازگشت طالبان در آگوست ۲۰۲۱، با سلب تدریجی حقوق زنان و دختران همراه شد. در سه سال گذشته، طالبان در تمامی عرصه‌های زندگی زنان افغان اعم از آموزش، کار، تردد در فضای عمومی و مشارکت اجتماعی و سیاسی محدودیت‌هایی چشمگیری وضع کرده است.
زمانی‌که جامعه جهانی تصور می‌کرد شرایط برای زنان در افغانستان دیگر نمی‌تواند بدتر شود، طالبان پیوسته راه‌های تازه‌ای برای اعمال محدودیت‌های بیشتر ارائه کردند.
در تاریخ ۱ می ۲۰۲۵، هیئت معاونت سازمان ملل در افغانستان (یوناما) گزارش داد که طالبان فرامین خود را برای حذف زنان از حیات عمومی و محدود کردن آزادی رفت‌وآمد آن‌ها عملی کرده است.
این محدودیت‌ها تاثیر عمیقی بر سلامت جسمی و روانی زنان و دختران در سراسر افغانستان گذاشته‌اند.
گزارش بخش زنان سازمان ملل در سال ۲۰۲۴ نشان داد که ۶۸ درصد پاسخ‌دهندگان دست‌کم یک زن یا دختر را می‌شناختند که از اضطراب یا افسردگی رنج می‌برده است و ۸ درصد نیز گفته‌اند که دست‌کم یک زن یا دختر را می‌شناسند که اقدام به خودکشی کرده است.
مرسلینا امین، بنیان‌گذار سازمان «دختران به‌سوی رهبری»، هشدار داده است: «وضعیت آن‌قدر وخیم است که حتی صحبت در مورد آن باعث گریه‌شان می‌شود. آن‌ها در قفس‌اند؛ نه آموزش، نه رفت‌وآمد، نه ابراز وجود.»
امین افزود: «دختران تمام رویاهایی که در ذهن خود ساخته بودند، حالا هیچ شده‌اند. حتی واژه‌ای ندارند تا بیان کنند چه می‌گذرد. هر دختری که با او صحبت کرده‌ام، دچار مشکلات روانی است، اما نمی‌تواند درباره‌اش صحبت کند.»
با حذف حقوق زنان و دختران و عدم دسترسی ناظران بین‌المللی به کشور، گزارش‌دهی درباره وضعیت افغانستان بسیار دشوار شده است.
روزنامه‌نگاران بین‌المللی از ورود به افغانستان منع شده‌اند و رسانه‌های افغان یا تعطیل شده‌اند یا تحت محدودیت‌ها و سانسور شدید قرار دارند.
مجله فوربز در این مطلب اش نوشته که زنان و دختران در افغانستان نیازمند حمایت جامعه جهانی برای تامین حقوق اساسی خود اند، بدون تحقق حقوق زنان و دختران در افغانستان، جامعه جهانی نمی‌تواند تعامل عادی با طالبان را بپذیرد.
