یک گزارش شبکه پژوهشی و دادخواهی زنان و کودکان نشان می‌دهد که بیش از ۹۰ درصد زنان در افغانستان پس از تسلط طالبان شغل خود را از دست داده‌اند. براساس این پژوهش، فرمان‌های محدودکننده طالبان، به خشونت گسترده و محرومیت زنان از تمام عرصه‌های زندگی انجامیده است.
این پژوهش با عنوان تاثیر فرمان‌های طالبان بر زنان و دختران در افغانستان» بین اکتبر ۲۰۲۴ تا مارچ ۲۰۲۵ در ولایات بلخ، کابل، بدخشان، هرات، ننگرهار، وردک، غزنی، غور، لوگر و بامیان انجام شده است.
پژوهش حاکی از آن است که فرمان‌های طالبان به مشکلات روانی، اقتصادی، خشونت و محرومیت زنان و دختران از تحصیل منجر شده است.
بر اساس یافته‌های این پژوهش، ۳۶ درصد زنان خشونت‌های روانی، اقتصادی، جسمی و جنسی را تجربه کرده‌اند و ۶۵.۴ درصد شاهد خشونت علیه زنان بوده‌اند، اما به دلیل نبود حمایت قانونی، ترس از تشدید خشونت، نگرانی‌های خانوادگی و کمبود حمایت اجتماعی، اغلب قربانیان سکوت کرده‌اند.
برخلاف ادعای طالبان مبنی بر موانع فرهنگی برای آموزش دختران، ۹۸.۵ درصد پاسخ‌دهندگان از آموزش دختران حمایت کرده‌اند.
طالبان با برگشت به قدرت دانشگاه‌ها و مکاتب بالاتر از صنف ششم را به روی دختران مسدود کرد. این گروه همچنان اکثر زنان را از نهادهای دولتی و غیردولتی برکنار کرد. طالبان در پاسخ به انتقادهای علمای جهان اسلام از محدودیت‌ها گفته است که تصمیم آن در مورد کار و آموزش زنان، ریشه فرهنگی و اجتماعی دارد.
پژوهش این شبکه که در کانادا مستقر است، نشان می‌دهد که بیش از ۹۵درصد زنان از حق سفر بدون محرم و استفاده از حمل‌ونقل عمومی محروم‌اند، که این محدودیت‌ها به فقر، ناامیدی، افزایش خشونت خانگی و انزوای زنان و دختران دامن زده است.
این شبکه از جامعه جهانی خواسته است آپارتاید جنسیتی در افغانستان را به رسمیت بشناسد، طالبان را برای اجرای کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان تحت فشار قرار دهد و مشارکت کامل، ایمن و برابر زنان افغان در تصمیم‌گیری‌های سیاسی را تضمین کند.