شماری از زنان فعال در نامه‌ای به فولکر تورک، کمیشنر حقوق بشر سازمان ملل نوشتند که اخراج مهاجران افغان از ایران، جان آنها را به خطر می‌اندازد و هر بازگشت به مثابه «مرگ خاموش است.» این فعالان از ملل متحد خواستند که برای توقف اخراج افغان‌ها از کشورهای همسایه فوراً اقدام کند.
این فعالان زن ضمن ابراز نگرانی از اخراج گسترده مهاجران از ایران، پاکستان و تاجیکستان این روند را نقض آشکار قوانین بین‌المللی حقوق بشر و هنجارهای پذیرفته‌شده در حمایت از پناهندگان خواندند.
این فعالان تاکید کردند که با افزایش روند اخراج، روزنامه‌نگاران، زنان معترض، کارمندان حکومت پیشین، نظامیان و زنانی که با سازمان‌های بین‌المللی کار کرده‌اند، در معرض آسیب‌پذیری قرار گرفته‌اند. فعالان حقوق بشر افزودند که بازگشت که این دسته از مهاجران امن نیست.
آنها نوشتند که بسیاری از زنانی که «شجاعانه علیه رژیم اپارتاید جنسیتی طالبان» جنگیدند، از آزار و اذیت و خشونت هدفمند در افغانستان تحت تسلط طالبان فرار کرده‌اند. این زنان با موج گسترده اخراج در معرض بازگشت در سایه تبعیض، محرومیت از حقوق اساسی و خشونت نهادمند قرار دارند.
این نامه انارکلی هنریار، انیسه پشه‌یی، اصیلا وردک، بهشته نیوتانی، راحله دوستم، ریحانه آزاد، زهرا کاظمی، شکریه بارکزی، فریده بلوچ، محبوبه سراج، مونا حسینی، نبیله مصلح، ناجیه انوری و شماری دیگر از زنان افغان امضا کرده‌اند.
در این نامه آمده است که سیاست‌های طالبان در زمینه محرومیت دختران از آموزش، حذف زنان از اجتماع، شکنجه و شلاق زدن زنان مصداق بارز آپارتاید جنستی است. آنها تاکید کرده‌اند که بازگشت زنان زیر چنین حاکمیتی وحشتناک است.
زنان فعال حقوق بشر همچنین خواستار انتقال کارمندان و نظامیان حکومت پیشین، زنان معترض و دیگر مهاجران در معرض خطر به کشورهای مهاجرپذیر شده‌اند.
