در ادامه سفر نمایندگان طالبان به ژنو، یک روزنامه معتبر سوئیسی گزارش داد که این کشور با گشایش یک دفتر کمک‌های امدادی در کابل، عملاً به افغانستان تحت حاکمیت طالبان بازگشته است. این دفتر بخشی از اداره همکاری‌های توسعه‌ای و بشردوستانه وزارت خارجه سوئیس است.
روزنامه نویه زوریخه سایتونگ روز سه‌شنبه نوشت که سوئیس پس از چهار سال غیبت، در ماه مارچ همکاری‌های خود را با افغانستانِ تحت کنترول طالبان از سر گرفته است. سوئیس نخستین کشور غربی است که در پوشش دفتر کمک‌های بشردوستانه در افغانستان حضور می‌یابد.
اریک مارکلی، دیپلومات سوئیسی، مسئولیت این دفتر را به عهده دارد. او به زوریخه سایتونگ گفت که بازگشایی این دفتر نتایج مثبتی داشته است. او افزود که بهترین راه کمک به مردم افغانستان، حضور داشتن در این کشور است.
مارکلی رهبری یک تیم متشکل از پنج کارمند سوئیسی و ده کارمند افغان را بر عهده دارد. در میان آنان سه زن افغان نیز مشغول به کار اند که طالبان همکاری آنان با این دفتر را پذیرفته است.
پس از تسلط طالبان در سال ۲۰۲۱، سوئیس مانند دیگر کشورهای غربی دفاتر خود را در افغانستان بست و کارمندانش را خارج کرد. از آن زمان خدمات قنسولی برای شهروندان افغانستان از طریق سفارت سوئیس در پاکستان انجام می‌شد. با این حال، کمک‌های بشردوستانه سوئیس به افغانستان ادامه یافت و پس از تحولات سیاسی، تمرکز اصلی آن بر کمک‌های فوری و حیاتی قرار گرفت.
زوریخه سایتونگ نوشت که یکی از اولویت‌های مهم سوئیس حمایت از زنان و دختران است. این کشور اکنون از حدود ۱۴۰ نهاد زنان در افغانستان پشتیبانی می‌کند؛ نهادهایی که به قربانیان خشونت کمک می‌رسانند یا امکان فروش صنایع دستی زنان را فراهم می‌سازند.
مارکلی می‌گوید طالبان با وجود محدودیت‌های گسترده بر زنان، اجازه اجرای برخی پروژه‌های پشتیبانی از زنان را داده‌اند. او تاکید می‌کند که میان سیاست و کمک‌های بشردوستانه مرز روشنی وجود دارد و دفتر کابل صرفاً بر امور امدادی متمرکز است.
هفته گذشته چهار نماینده طالبان به دعوت حکومت سوئیس به ژنو سفر کردند تا هویت ۱۳ پناهجوی افغان را بررسی کنند. از این میان، یازده نفر به جرم‌های مختلف محکوم شده اند و قرار است اخراج شوند.
این همکاری واکنش منفی سازمان‌های مدافع پناهندگان را در پی داشته است؛ آنان این همکاری را نوعی مشروعیت‌بخشی به طالبان می‌دانند. اما برخی سیاستمداران محافظه‌کار سوئیسی امیدوارند این همکاری روند اخراج مجرمان افغان را تسهیل کند.
مارکلی در بخشی از صحبت‌هایش هشدار داده است که اخراج اجباری صدها هزار مهاجر افغان از پاکستان و ایران می‌تواند بحران انسانی را در افغانستان تشدید کند. او می‌گوید کمک‌هایی چون پروژه‌های آبیاری با همکاری بنیاد آقاخان می‌تواند به بهبود زندگی جوانان افغان کمک کند و آنان را به ماندن در کشور امیدوار سازد.
سوئیس در حالی به عنوان نخستین کشور غربی در افغانستان حضور می‌یابد که پیش‌تر کشورهایی مانند آلمان، ناروی و پولند نیز تماس‌هایی با این گروه داشته‌اند. محور این تعاملات عمدتاً بر اخراج پناهجویان به افغانستان متمرکز است. مارکلی می‌گوید که همکاری با افغانستان نباید محدود به اخراج پناهجویان باشد.
طالبان که به‌صورت شبانه‌روزی در پی کسب مشروعیت بین‌المللی و تعامل با کشورهای غربی است، از پناهجویان افغان به عنوان ابزاری برای پیشبرد اهداف سیاسی خود بهره می‌برد.پناهجویانی که با تحمل مشقت‌های فراوان و طی مسیرهای دشوار به اروپا رسیده‌اند، در معرض اخراج قرار دارند، زیرا طالبان برای تحقق خواسته‌های خود با بازگشت آن‌ها موافقت می‌کند.
پیش‌تر، طالبان در توافقی با آلمان درباره اخراج پناهجویان افغان از این کشور معامله کرد و در نتیجه، آلمان دیپلومات‌های طالبان را در برلین پذیرفت.
