منابع از دانشگاه کابل خبر دادند که پس از نشر خبر تخریب مزار خلیل‌الله خلیلی، شاعر نامدار زبان فارسی، طالبان سنگ مزار او را بازگرداندند و محوطه را از انبار درختان قطع‌شده پاکسازی کردند. به گفته منابع، مسئولان دانشگاه از شب شنبه دوباره کار را در محوطه مزار خلیلی شروع کردند.
منابع از دانشگاه کابل پیشتر گفته بودند که تراکتورها از روز پنجشنبه در محل مزار خلیل‌الله خلیلی مشغول کار بودند. روز شنبه دانشجویان متوجه شدند که سنگ مزار خلیل‌الله خلیلی در جایش نیست اما پس از جنجالی‌شدن این رویداد، طالبان سنگ مزار او را شب شنبه بازگرداندند.
طالبان این محل را به انبار درختان قطع شده تبدیل کرده بودند. حمدالله فطرت، معاون سخنگوی طالبان روز یکشنبه یادداشتی را در اکس منتشر کرد که در آن نوشته شده است: «آرامگاه شاعر دری خلیل‌الله خلیلی در پوهنتون کابل ویران نشده بلکه چهاراطراف آن از خس و خاشاک پاک‌کاری شده است.»
صفحات طالبان در شبکه‌های اجتماعی نوشتند که وزارت تحصیلات عالی تصمیم داشته است این محل را یک «پارک» بسازد.
خلیل‌الله خلیلی، شاعر، ادیب و اندیشمند بزرگ افغانستان در بهار ۱۳۶۶ در اسلام‌آباد، پایتخت پاکستان درگذشت و جسد او بر اساس وصیتش در گورستان آوارگان افغان در حومه شهر پیشاور به خاک سپرده شد. آقای خلیلی وصیت کرده بود که پیکرش در خاک وطنش دفن شود.
او در سال‌های اخیر زندگی خود در شعری نوشته بود: «تابوت مرا جای بلندی بگذارید / تا باد برد بوی مرا بر وطن من.»
در سال ۱۳۹۱ کابینه افغانستان به رهبری حامد کرزی، رئيس‌جمهور پیشین تصمیم گرفت بقایای جسد آقای خلیلی را پس از ۲۵ سال از درگذشتش، از پاکستان به کابل منتقل کند.
بر اساس تصمیم شورای وزیران افغانستان جسد خلیل‌الله خلیلی در محوطه دانشگاه کابل و در نزدیکی آرامگاه سید جمال‌الدین افغان به خاک سپرده شد.
خلیل‌الله خلیلی یکی از بزرگ‌ترین شاعران معاصر زبان فارسی در افغانستان و از چهره‌های برجسته ادب فارسی در قرن بیستم بود. او علاوه بر شاعری، نویسنده، استاد دانشگاه، مورخ و سیاستمدار نیز بود و نقشی مهم در شکل‌گیری ادبیات معاصر زبان فارسی داشت.
خلیلی در شعر کلاسیک فارسی به ویژه غزل و قصیده استاد بود و از اولین شاعران زبان فارسی بود که شعر نو نوشت.
خلیل‌الله خلیلی از افراد نزدیک به ظاهرشاه، آخرین پادشاه افغانستان بود و در زمان سلطنت او به‌عنوان مقام بلندپایه دولتی و دیپلومات در کشورهای مختلف کار می‌کرد.
او بعد از حکومت ظاهرشاه افغانستان را ترک کرد و در اروپا و امریکا زندگی کرد.
پس از ۱۳۵۷ خورشیدی، آقای خلیلی از مخالفان حضور شوروی در افغانستان بود و در تبعید شعرهایی در حمایت از جنگ گروه‌های مجاهدین علیه شوروی سرود. او سال‌های آخر زندگی خود را در پاکستان سپری کرد و در اسلام‌آباد جان باخت.
