مشاهد حسین، سناتور سابق و سیاستمدار پاکستانی، در مصاحبه‌ای گفت که ۹۵ درصد مردم افغانستان از حاکمیت طالبان خسته و ناراضی هستند. او به جیونیوز گفت که این گروه حکومتی «قرون وسطایی» را در قرن بیست‌ویکم بر این کشور تحمیل کرده است.
وی با انتقاد شدید از عملکرد طالبان در جریان زلزله اخیر در شرق افغانستان گفت: «در آن زلزله، زنان فریاد کمک سر می‌دادند، اما طالبان اجازه ندادند کسی به آن‌ها نزدیک شود و کمک کند؛ در عوض بزها و حیوانات را نجات دادند. این یک حکومت قرون وسطایی است.»
مشاهد حسین در بخشی از صحبت‌هایش از تغییرات در رویکرد نهادهای نظامی و امنیتی پاکستان به مسئله افغانستان یاد کرد و گفت: «برای اولین بار در چهل سال گذشته می‌بینم که رویکرد ارتش و دستگاه‌های امنیتی ما از زاویه ایدئولوژیک خارج شده و واقع‌بینانه شده است. دیگر کسی نمی‌گوید این جنگ، جنگ اسلام است؛ این صرفاً کشمکش قدرت است.»
او تاکید کرد که میان طالبان و ملت افغانستان هیچ ارتباطی وجود ندارد و این رژیم «توسط امریکا نصب شده است».
وی افزود: «وقتی جنرال فیض حمید به کابل رفت و نقش‌های بزرگی به او واگذار شد، پاکستان عملاً به وایسرای (نایب‌السلطنه) تبدیل شد که سیاست‌های دیگران را اجرا می‌کند.»
سناتور سابق پاکستانی ریشه اصلی بحران کنونی افغانستان را به پنجاه سال پیش و برکناری محمد ظاهرشاه، آخرین پادشاه این کشور، نسبت داد و گفت: «ظاهرشاه محور ثبات و مرکز ثقل سیاسی افغانستان بود. بزرگ‌ترین اشتباه کنفرانس بن این بود که او را دوباره به قدرت بازنگرداند.»
مشاهد حسین نهادهای امنیتی پاکستان را به پرداخت بهای اشتباهات جنرال‌های سابق، به‌ویژه قمر جاوید باجوه و فیض حمید، متهم کرد. او گفت نظامیان سابق تصور می‌کردند طالبان در موضوع تحریک طالبان پاکستان همکاری خواهند کرد، در حالی که «میان طالبان افغانستان و تی‌تی‌پی هیچ تفاوتی وجود ندارد؛ هر دو یک جریان‌اند.»
وی به سفر معروف فیض حمید به کابل و عکس قهوه‌خوردن او در هتل سرینا اشاره کرد و گفت: «در هتل سرینا چای نوشیدید و طوری رفتار کردید که انگار نایب‌السلطنه هستید. مردم افغانستان هم می‌گفتند این رژیم را پاکستان نصب کرده، در حالی که واقعیت این است که امریکایی‌ها آن را سر کار آوردند.»
این سیاستمدار ارشد پاکستانی در پایان تاکید کرد: «حتی اگر رژیم در افغانستان تغییر کند، چه تضمینی وجود دارد که حکومت بعدی دشمن پاکستان نباشد؟ بهترین سیاست این است که افغانستان را به حال خودش رها کنیم و دیگر در پی تحمیل حاکم دلخواه خود بر این کشور نباشیم.»
