خبرگزاری رویترز نوشت درحالیکه ایالات متحده، بزرگترین آلایندهٔ تاریخی جهان، در این نشست حضور نداشت، اما کشورها تلاش کردند با دستیابی به این توافق، وحدت جهانی در مقابله با تأثیرات تغییرات اقلیمی را نشان دهند.
این سیومین کنفرانس تغییرات اقلیمی سازمان ملل است که پس از دو هفته گفتوگو و بنبستی طولانی بر سر کاهش گازهای گلخانهای و تامین مالی اقلیمی، به توافقی اولیه دست یافته است.
دعوت نشدن طالبان
افغانستان یکی از ۱۰ کشوری است که با پیامدهای منفی تغییرات اقلیمی، از جمله خشکسالی، سیل، بارندگیهای نامنظم و کاهش منابع آبی مواجه است. با این وجود، سازمان ملل اداره طالبان را به این نشست دعوت نکرد.
اخیرا، اداره محیط زیست طالبان در اعتراض به دعوت نشدن به این کنفرانس، در بیانیهای نوشت که افغانستان یک کشور آسیبپذیر در برابر تغییرات اقلیمی است و دعوت نشدن نمایندگان این اداره، «مخالف عدالت اقلیمی و همکاری جهانی» است.
این کنفرانس قرار بود ۳۰ عقرب به پایان برسد، اما بهدلیل بروز اختلاف نظر میان کشورهای شرکتکننده ادامه یافت.
اتحادیه اروپا برای گنجاندن تعهدی صریح در توافق کاپ ۳۰ درباره فاصله گرفتن از سوختهای فسیلی تلاش میکرد، اما با مقاومت کشورهای عربی به رهبری عربستان سعودی روبهرو شد.
بر پایه پیشنویس توافقی که روز شنبه (اول قوس) منتشر شد، کشورها بر سر مجموعهای از اقدامات برای تسریع در واکنشهای اقلیمی، بازنگری در موانع تجاری مرتبط با سیاستهای سبز و سه برابر کردن منابع مالی اختصاصیافته به کشورهای در حال توسعه برای مقابله با پیامدهای شدید تغییرات آبوهوایی به توافق رسیدند.
این موارد از مطالبات اصلی کشورهای کمبرخوردار محسوب میشدند.
ووپکه هوکسترا، کمیسر حوزه اقلیم اتحادیه اروپا، در مصاحبه با رویترز گفت توافق بهدستآمده «قابل قبول» است، هرچند این بلوک انتظار داشت تصمیمات جدیتری در متن نهایی گنجانده شود.
او افزود: «دستکم مسیر حرکت درست است و باید از آن حمایت کنیم.»
آندره کورئا دو لاگو، رئیس کاپ ۳۰، نیز اعلام کرد بهدلیل نبود اجماع جهانی، موضوعات مربوط به فاصله گرفتن از سوختهای فسیلی و حفاظت از جنگلها در قالب «نقشه راه» جداگانهای منتشر میشود و در متن رسمی وارد نخواهد شد.
این توافق یک ابتکار داوطلبانه برای تسریع اقدام اقلیمی بهمنظور کمک به کشورها برای رسیدن به تعهدات فعلیشان در کاهش انتشار گازهای گلخانهای راهاندازی میکند و از کشورهای ثروتمند میخواهد تا تا سال ۲۰۳۵ دستکم سه برابر پولی را که برای کمک به کشورهای در حال توسعه جهت سازگاری با جهان گرمتر فراهم میکنند، افزایش دهند.