تام توگندات که اکنون عضو پارلمان بریتانیا است، گفت وزرات دفاع کشورش با تسهیل نکردن سختگیریهای مرتبط با شهروندی برای بهرهگیری از تخصص و تجربه پناهجویان افغان، کوتاهی کرده است.
براساس قوانین بریتانیا تنها افرادی میتوانند به صف ارتش بپیوندند که شهروندی این کشور را داشته باشند.
او به اسکاینیوز گفت: «ما باید این افراد [کهنهسربازان افغان] را وارد نیروهای مسلح خود کنیم. آنها بسیار ماهر و بهشدت باانگیزهاند، و ما میدانیم وفادارند، چون وفاداریشان را در سختترین و خطرناکترین شرایط ثابت کردهاند.»
این در حالیست که بهرغم افزایش تهدیدهای بینالمللی، نیروهای نظامی بریتانیا در جذب و ذخیره نیرو با چالشهای متعدد مواجه شدهاند. از جمله اینکه امسال شمار آنهایی که ارتش را ترک کردهاند، ۵۰۰ نفر بیشتر از کسانی است که به این نیرو جذب شدهاند.
با این حال، سخنگوی وزارت دفاع بریتانیا به اسکاینیوز گفت: «حکومت متعهد است که از همه افغانهایی که به بریتانیا منتقل شدهاند، برای ساختن زندگی جدیدشان حمایت کند. تازهواردان برنامه اسکان افغانها تا ۹ ماه اقامت موقت دریافت میکنند و در این مدت، حمایت لازم برای یافتن مسکن دایمی به آنها ارائه میشود. دولت همچنین اقداماتی برای کاهش بیخانمانی روی دست دارد.»
او افزود: «افغانهایی که تحت این برنامه منتقل شدهاند، حق کار دارند و میتوانند از انواع حمایتهای شغلی بهرهمند شوند. کسانی که شهروندی بریتانیا را بهدست میآورند، در صورت برآورده کردن شرایط لازم از جمله سن، تحصیلات و معیارهای صحی، میتوانند برای بخش نظامی درخواست بدهند.»
نورعزیز احمدزی، کهنهسرباز افغان، که مدتی بهعنوان مترجم با نیروهای بریتانیایی کار میکرد و حدود دو سال نیز در برنامه آموزش افسران در اکادمی نظامی بریتانیا آموزش دید، میگوید خواستار پیوستن به ارتش بریتانیا است.
نور یکی از بیش از ۳۷ هزار افغان است که از آگوست ۲۰۲۱ به اینسو به بریتانیا منتقل شدهاند؛ افرادی که بهدلیل ارتباط با نیروهای بریتانیایی، جانشان در افغانستان در خطر بود.
اما اکنون بر اثر سیاستهای سختگیرانه حکومت بریتانیا، شماری از پناهجویان افغان مقیم این کشور در خطر بیخانمانی قرار دارند. در چهار سال گذشته بیش از ۱۴۰۰ خانواده خود را بهعنوان بیخانمان به ادارههای محلی معرفی کردهاند.
اسکاینیوز نوشت که آقای نور نیز مدتی در خیابانها زندگی میکرد اما یک کهنهسرباز بریتانیایی او را پناه داد تا اینکه توانست کاری بهعنوان محافظ امنیتی ایستگاه پیدا کند. او با وجود قدردانی از بریتانیا بهخاطر نجات خودش و همکارانش، اکنون احساس میکند که وزارت دفاع به او پشت کرده است.
نور میگوید: «اینجا افراد صاحب تجربه زیادی بهشمول جنرالان داریم که در پیتزافروشیها یا برای اوبر کار میکنند. من متخصص ضدتروریسم هستم، اما حالا کار امنیتی ساده انجام میدهم.»
نور و بسیاری دیگر از کهنهسربازان افغان که به بریتانیا منتقل شدهاند، میخواهند مهارتهایشان را در ارتش این کشور بهکار ببرند. اما با وجود اینکه اجازه اقامت دایمی دارند، تنها پس از گرفتن شهروندی بریتانیا میتوانند برای پیوستن به ارتش درخواست بدهند. این کار دستکم پنج سال اقامت نیاز دارد.
کارشناسان نظامی میگویند ایجاد یک واحد ویژه از کهنهسربازان افغان، پیچیده خواهد بود. اد ارنولد، پژوهشگر ارشد در موسسه خدمات متحد سلطنتی، گفت: «پیامدهای امنیتی قابلتوجهی وجود دارد که میتوان روی آن کار کرد، اما زمان میبرد. در امریکا، برخی رویدادهای امنیتی توسط اعضای پیشین نیروهای افغان رخ داده است؛ بنابراین فکر نمیکنم وزارت دفاع در حال حاضر چندان مشتاق باشد.»
او افزود که جذب کهنهسربازان افغان از منظر سیاسی این پیام را میرساند که «ما چون نمیتوانیم نیرو را از داخل بریتانیا جذب کنیم، به سراغ افغانها رفتهایم؛ که این تقریباً اعتراف به شکست است.»