ستاره محمدی و سجاد عسکری در یادداشتی که در الجزیره منتشر کرده، گفتهاند طالبان در افغانستان مرتکب نقض حقوق بشر میشوند و شهروندان هزاره در این کشور در معرض خطر قرار دارند.
این نخستین باری نیست که طالبان به نسلکشی شهروندان هزاره افغانستان متهم شدهاند.
طالبان تنها گروهی هم نیستند که امنیت هزارهها را با مخاطره مواجه میسازند.
در سالهای گذشته بارها حملات خونباری بر اماکن عامه متعلق به هزارهها و شیعیان افغانستان رخ داده که مسئولیت آنرا شاخه خراسان داعش بر عهده گرفته است.
در تحلیل منتشر شده در الجزیره آمده است که طالبان در دوره اول حاکمیتشان در دهه نود میلادی شعار میدادند که "تاجیکها به تاجیکستان، اوزبیکها به اوزبیکستان و هزارهها به گورستان" بروند.
طالبان در دور اول حاکمیتشان بر افغانستان متهم به کشتار گروهی هزارهها در یکاولنگ و مزار شریف شدند.
سازمان دیدهبان حقوق بشر تخمین میزند که در اواخر دهه ۱۹۹۰، حداقل دو هزار نفر از اقوام مختلف منجمله هزارهها کشته شدند. بر اساس آماری دیگر، ممکن است تعداد کشته شدگان ۱۵ هزار نفر بوده باشد.
تحلیلگران الجزیره نوشتهاند که سرنگونی رژیم طالبان توسط امریکا، برای مردم هزاره امیدی برای زندگی صلحآمیز به ارمغان آورد. این یادداشت تذکر داده که هرچند تبعیض علیه هزارهها در بیست سال گذشته نیز ادامه داشت، اما شهروندان این قوم به گونه نسبی از آزادیهای مدنی برخوردار بودند.
در یادداشت تأکید شده که پس از سال ۲۰۰۱ هم شهروندان هزاره به صورت هدفمند مورد حمله طالبان قرار گرفتند و امنیتشان تأمین نبود. از سال ۲۰۱۵ نیز داعش در افغانستان ظهور کرد و حملات علیه هزارهها و شیعیان افزایش یافت.
پس از تسلط دوباره طالبان بر افغانستان نیز بیش از ۴ هزار شهروند هزاره در برخی ولایات وادار به کوچ اجباری شدند. زمین آنان گرفته و به عنوان پاداش به جنگجویان طالبان داده شد. شماری از مقامات هزاره در دولت پیشین هم توسط طالبان ناپدید و کشته شدند.
سازمان عفو بینالملل گزارش داده است که در ماه آگست دستکم ۹ مرد هزاره توسط طالبان قتل عام شدند. این سازمان همچنین به شواهدی دست یافته که نشان میدهد ۱۳ هزاره به شمول یک دختر ۱۷ ساله در اواخر آگست در ولایت دایکندی کشته شدند.
الجزیره مینویسد بازگشت طالبان به قدرت به معنای عقبنشینی از دستاوردهای اجتماعی محدودی است که هزارهها در بیست سال گذشته به دست آورده بودند.
نویسندگان تحلیل گفتهاند جنایات آشکار طالبان در سراسر افغانستان میتواند به این معنی باشد که هزارهها ممکن است با پاکسازی قومی قریبالوقوع روبرو شوند و بعید است بازیگران منطقه برای کمک به مردم هزاره وارد عمل شوند.
در حالی که گمان میرفت ممکن است ایران از شیعیان در افغانستان حمایت کند، اما این کشور در جریان کشتارهای سال ۱۹۹۸ به کمک هزارهها نیامد و از زمانی که طالبان دوباره بر افغانستان حاکم شده نیز هیچ اقدام جدی برای حمایت از آنها انجام نداده است.
نویسندگان مطلب تأکید کردهاند که تنها امید مردم هزاره این است که جامعه جهانی به تعهدات خود در قبال حقوق بشر وفادار بماند و طالبان را برای تضمین حقوق و حمایت از هزارهها، تحت فشار قرار دهد.
