فیلم مستند «کودکی من، کشور من»، کار مشترک دو کارگردان افغان و بریتانیایی برنده جایزه بفتا، مهمترین جشنواره فیلم بریتانیا شد. در این مستند شعیب شریفی و فیل گرباسکای زندگی میرحسین را در طول ۲۰ سال، از کودکی تا بزرگسالی ثبت و روایت کرده اند.
سازندگان این مستند میگویند که با میرحسین ۸ ساله در بامیان آشنا شدند که با خانوادهاش در یکی از غارهای بامیان زندگی میکرد. آنها دو دهه از زندگی میرحسین را به تصویر کشیده اند که روایتی از فقر، ویرانی، آرزوها و پیشرفت او و هموطنانش است.
زندگی میرحسین پس از هجوم امریکا به افغانستان در سال ۲۰۰۱ متحول شد. او درس خواند، ازدواج کرد و فیلمبردار بخش خبر شد که حالا با بازگشت طالبان شغل خود را از دست داده است.
به نقل از هالیوود ریپورترز، میرحسین که حالا ۲۸ ساله است، در پایان این مستند میگوید: «من به علت جنگ و طالبان هیچگاه احساس شادی در زندگی خود نکردهام.» با این حال، او امیدوار است که «آینده بهتری در انتظار افغانستان قرار داشته باشد.»
گرباسکای پس از دریافت جایزهاش از دست اندرکاران دنیای فیلم خواست که افغانستان را فراموش نکنند و قصههای آن را به روی پرده سینما و تلویزیون نمایش دهند. او از بیعلاقگی سازندگان فیلم به موضوع افغانستان انتقاد کرد.
پیش از این مستند کوتاه «سه آهنگ برای بینظیر» ساخته مشترک یک فیلمساز افغان و همسر امریکاییاش، نامزد جایزه اسکار شده بود. این مستند داستان دو دلباخته هلمندی به نام شایسته و بینظیر را در یکی از کمپهای بیجاشدگان داخلی در افغانستان به تصویر میکشید.
به گفته این منابع، ابتدا اجساد به شفاخانه نظامی سردار داوود منتقل شده و سپس به خانوادههای شان در ولایتهای مختلف از جمله قندهار تحویل داده میشود.
این منابع میگویند بیش از ده طالب زخمی نیز در این شفاخانه بستری شدهاند.
درگیری بین نیروهای جبهه مقاومت و طالبان در ولایات پنجشیر، تخار و ولسوالی اندراب ولایت بغلان اخیرا شدت گرفته است.
در حملات شنبهشب نیروهای جبهه مقاومت در مناطق مختلف پنجشیر، مرکز ولسوالی دره این ولایت و شماری مناطق دیگر ساعاتی بهدست این نیروها افتاد.
در ولایت تخار نیز منابع محلی تأیید کردند که مرکز و ۱۰ روستای ولسوالی ورسج این ولایت پنجشنبه گذشته میان نیروهای جبهه مقاومت ملی افغانستان و طالبان دست به دست شد.
پیش از این چند روستا در اندراب ولایت بغلان نیز میان نیروهای مقاومت ملی افغانستان و طالبان دست به دست شده بود.
اما سخنگویان طالبان میگویند در پنجشیر، تخار و اندراب درگیری رخ نداده است.
نیویورک تایمز نوشته است که عید امسال برای شهروندان افغانستان متفاوت بود؛ عید در زیر حاکمیت طالبان.
روزنامه از چالشهای عید سالهای گذشته نوشته است که هزاران شهروند بهدلیل جنگ نمیتوانستند به مکان های تفریحی بروند، سوار بس شوند و به تفریح بروند.
نیویورک تایمز از بند امیر، تنها پارک ملی افغانستان یادآوری میکند که امسال شاهد گردشگرانی بود که در جریان جنگ، بسیاری رویای دیدن آن را در سر داشتند.
این عید برای اعضای گروه طالبان و کسانی که از روستاهها و کوهها به شهر آمدهاند و عید را در شهر تجلیل کردند نیز تغییر مثبتی بوده است.
روزنامه مینویسد محبالله مشفق ۲۶ ساله از زمانی که در ۱۵ سالگی به طالبان پیوست، هر عید را در کوهها و روستاها، به دور از نزدیکانش سپری میکرد. اما پس از بهقدرت رسیدن طالبان، به کابل آمد و در منزل سوم یک آپارتمان زندگی میکند.
او در صبح روز اول عید امسال با پسر چهار ساله و دختر دو سالهاش شیرینیهایی را آماده کردند و با افتخار از اعلام حکومت خود در مورد آغاز عید استقبال کرد.
محبالله به نیویورک تایمز گفته است که اعلام مستقلانه عید از سوی حکومت طالبان، نشانه وحدت است و همه باید آن را بپذیرند.
محدودیت زنان در روزهای عید
اما نیویورک تایمز نوشتهاست که بسیاری به ویژه زنان که با محدودیت جدی طالبان روبه رو شدهاند میگویند، مجال برگزاری جشن و تجلیل عید از آنها گرفته شده است.
روزنامه به نقل از ذوالحجه میرزاده، مادر ۲۵ ساله مینویسد که مقداری میوه خشک بستهبندی کرد تا همرای خانوادهاش، با پیمودن فاصله دوساعته در خیابانهای مزدحم شهر کابل به یک پارک تفریحی برود.
در این مکان پر جنب و جوش، همه برای تجلیل از عید جمع شده بودند. اما او اجازه ورود به این پارک تفریحی را نیافت، زیرا در دروازه ورودی به او گفته شد ورود زنان در روز عید به پارک ممنوع است.
خانم میرزاده میگوید: «ما با مشکلات اقتصادی مواجهیم، گرانی است ، کار پیدا نمیکنیم، دخترانمان نمیتوانند به مکتب بروند. اما امیدوار بودیم که امروز در پارک میله داشته باشیم."
خانم میزاده که با خانوادهاش در کنار خیابانی روی چمن باریک نشسته بودند گفت: "راستش امسال عیدی نداریم".
از سوی دیگر بحران اقتصادی شکننده، افزایش قیمت کالاها، بسیاری از خانوادهها را مجبور کرده است که برای نخستین بار، سنتهای عید مانند؛ میوه خشک و لباس نو را فراموش کنند.
ترس از حملات در روزهای عید
نیویورک تایمز از نگرانی مردم از حملات در روزهای عید نوشته است که و افزوده است که افزایش حمله های مرگبار در هفتههای اخیر ماه رمضان به مساجد، مکتبها و گردهماییهای عمومی دست کم ۱۰۰ نفر را که اکثراً شیعیان بودند، کشت و این ترس را برانگیخت که نمازهای بزرگ در روز اول عید هدف بعدی باشد.
روزنامه مینویسد در مسجد سیدآباد، بزرگترین مسجد شیعیان در شهر قندوز در شمال کشور، تنها حدود ۵۰ نمازگزار صبح روز یکشنبه برای نماز وارد شدند، در مقایسه با ۴۰۰ تا ۵۰۰ نفر در سالهای گذشته، بسیاری از مردم که از انفجار دیگری وحشت زده بودند. بسیاری ها بخاطر ترس از طالبان در نماز عید به مسجد آمده بودند.
زیرا طالبان، برخلاف همه کشورهای اسلامی، یک روز پیش عید اعلام کردند، بسیاری از کسانی که روز یکشنبه به نماز عید شرکت کرده بودند، روزه داشتند.
در پارک های شهرکابل، در عید امسال مردم کمتر به تفریحگاه رفتند. به گفته مسئولین این پارکها و باغوحش، کمتر از نیمی از تعداد بازدیدکنندگانی را داشتند که به طور معمول هر عید میآیند.
