مقاله حاکمیت طالبان را یک «پادشاهی منزوی خطرناک» یاد کرده که مرتبا از تهدید افزایش خشونت ستیزهجویان جهادی برای گرفتن امتیاز استفاده میکند.
هیل میافزاید با وجود تلاشهای قاطع چین، ایران و همسایگان آسیای مرکزی افغاستان، هیچ یکی از همسایگان نتوانستهاند طالبان را قانع کنند تا از گروههای جهادی منطقهای دور شوند .
دفتر یوناما نیز اخیرا در گزارش خود به شورای امنیت سازمان ملل متحد از وجود ۲۲ گروه تروریستی جهادی در افغانستان ابراز نگرانی کرد.
نویسنده این مقاله با بررسی ساختار قدرت در حاکمیت طالبانی مینویسد که حاکمان طالبان یک دولت کاملا محافظهکار سنی حنفی را به وجود آوردهاند که در آن قدرتهای روحانی و اجرایی را با هم پیوند زدهاند و روحانیون طالبان خود را بهعنوان طلایهدار رهبری ناب اسلامی معرفی کردهاند.
به باور نویسنده، رهبران طالبان نیازی به گفتگوی ملی برای ایجاد یک دولت فراگیر و قابل قبول نمیبینند، حتی اگر در نهایت آن را رهبری کنند چرا که حکومت طالبان برای رهبرانش تاییدیه خداوند است.
هیل با اشاره به این که تاکنون هیچ گروهی به صورت قوی نتوانسته تا طالبان را به چالش بکشد نوشته است واشنگتن نیز با حمایت از سازمانهای مقاومت نوپا تمایل چندانی به گلآلود کردن آب سمی افغانستان نشان نمیدهد.
به باور نویسنده در ناامیدی از نبود مقاومت در برابر سیاستهای طالبان، بسیاری از مردم عادی افغانستان را مجبور کرده تا به طور ناخواسته به طالبان گرایش پیدا کنند.
نویسنده در اخیر نوشته که گفتگو با مقامات طالبان میتواند به واشنگتن کمک کند تا بتواند از امکانات موجود برای کاهش تمایل طالبان برای حمایت گروههای افراطی بیثبات کننده ساکن در مرزهایش استفاده کند.
مقاله افزوده که این یک شروع مفید برای کمک به روحانیون در قندهار خواهد بود که با تفسیر اولویتهای دینی خود ممکن است محدودیتهای اجتماعی را کاهش دهند و یک گفتگوی فراگیر ملی را آغاز کنند.
