مرکز صلح و دموکراسی افغانستان روز پنجشنبه با برگزاری برنامهای از پژوهش «بازخوانی پرونده مذاکرات صلح دوحه» رونمایی کرد.
عظیمالله ورسجی، سرپرست پیشین سفارت افغانستان در دوحه در پایان این تحقیق به فعالان مدنی و گروههای اعتراضی زنان افغانستان پیشنهاد داده است تا به انسجام و هماهنگی بیشتر برسند.
آقای ورسجی همچنین تاکید کرده است که فاصله بین گروههای فعال مخالف طالبان در داخل و خارج از کشور باید به حداقل برسد.
این پژوهش پیشنهاد کرده است که سازمان ملل که با استناد به قطعنامه ۲۵۱۳ شورای امنیت این سازمان، در زمینه رسیدگی به نقض حقوق بشر در افغانستان و گذار این کشور به یک دولت عضو مشروع و سالم جامعه جهانی نقش ایفا کند.
عظیمالله ورسجی، نویسنده تحقیق «بازخوانی مذاکرات صلح دوحه؛ یک فرصت سوخته» در جریان گفتوگوهای صلح بین هیئت جمهوری اسلامی افغانستان و هیئت طالبان به حیث سرپرست نمایندگی افغانستان در دوحه کار میکرد. او در نشستهای دوجانبه و چندجانبه هیئتهای افغانستان حضور داشته است و نتایج نظارت خود و بخشی از چشمدیدهایش را از جریان مذاکرات نوشته است.
سرپرست پیشین سفارت افغانستان در دوحه نوشته دستگاه دیپلوماسی افغانستان که سیاست دست اول ارگ ریاست جمهوری را تعقیب و تطبیق میکرد، از آغاز روند گفتوگوهای صلح به این روند بیمیل بود و اما در ماههای پایانی عمرش، تلاشهایی برای خرید اسلحه مسلسل و تجهیزات جنگی داشت.
پیش از این رفیع فاضل، معاون پیشین شورای امنیت افغانستان گفته بود که بعد از توافق دوحه، امریکا از فروش دوربینهای شببین به حکومت افغانستان خودداری کرد. به گفته او، در مقابل طالبان به کمک پاکستان به این دوربینها دسترسی پیدا کرده و تلفات نیروهای ارتش افغانستان را بالا بردند.
در تحقیق «بازخوانی پرونده مذاکرات صلح دوحه» آمده است که دولت افغانستان در ماههای اخیر پیش از خروج نیروهای امریکایی، از نمایندگیهای دیپلوماتیک میخواست تا در راستای افزایش سطح روابط با کشورهای منطقه از جمله روسیه، چین و ایران کار کند.
براساس تحقیق، پاسخ بسیاری از کشورهای منطقه این بود که اکنون برای داشتن یک دیپلوماسی کارآمد با افغانستان دیر شده است. سرپرست سفارت افغانستان در دوجه نوشته است «یک دیپلومات ارشد از یکی از این کشورها به من گفت که کابل تمام تخمها را در سبد امریکا گذاشت و حالا در روز مبادا به یاد ما افتاده است.»
