گاردین در گزارشی نوشت که بازماندگان قربانیان قایق غرق شده در سواحل یونان با ناباوری و خشم هزینه میلیون دالری نجات زیردریایی تایتان را نظاره میکنند. هفته گذشته عملیات گسترده مشترک چندین کشور برای نجات زیردریایی پنجنفره تایتان انجام شد.
گاردین به سراغ انیس مجید در پاکستان رفته که پنج نفر از خویشاوندانش را در سانحه غرق شدن قایق حامل پناهجویان در سواحل یونان در ۱۴ جون از دست داد. او شاهد «تلاشهای دیوانهوار» نجات پنج مرد دیگر بود که هفته گذشته در دریا ناپدید شدند.
این روزنامه بریتانیایی در گزارشی که روز یکشنبه (چهارم سرطان) منتشر کرد، نوشت که مجید، دانشجویی از کشمیر تحت کنترول پاکستان، مانند هزاران پاکستانی دیگر در نماز جنازه غیابی یکی از وابستگانش شرکت کرد.
امید اندکی وجود دارد که پسر عموهای مجید هرگز پیدا شوند یا حتی پیکر آنها به خانه آورده شود. در روزهای گذشته شواهد فزایندهای منتشر شده که نشان میدهد مقامات اروپایی و یونانی میدانستند قایق مهاجران در آبهای یونان با مشکل مواجه بوده، اما برای نجات آنها کاری نکردند. خانواده مجید با دیدن شواهد تازه، متحمل درد بیشتری میشوند.
رانا ثناءالله، وزیر داخله پاکستان، روز جمعه تایید کرد که دستکم ۳۵۰ شهروند پاکستانی هم از سرنشینان قایق بودند. مجموع سرنشینان این قایق حدود 750 نفر اعلام شده است.
سفارت افغانستان در ایتالیا هم تایید کرده است که شماری از شهروندان افغانستان نیز در این قایق حضور داشتهاند، اما هنوز شمار افغانهای جانباخته یا نجاتیافته از این تراژدی مشخص نیست.
براساس گزارش گاردین، هنگامی که خانواده مجید عزاداری خود را آغاز کردند، عملیات گستردهای با شرکت نیروهای چندین کشور، در حال انجام بود. هدف این عملیات نجات پنج مردی بود که با یک زیردریایی کوچک در اعماق اقیانوس ناپدید شدند.
اما این پنج مرد در سفری ناپدید شدند که خودشان برای ماجراجویی انتخاب کرده بودند؛ سفری نبود که از روی ناامیدی و ناگزیری انجام شده باشد. دو نفر از ناپدیدشدگان زیردریایی گردشگری نیز شهروند پاکستانی بودند: شهزاده داوود، بازرگان و پسر ۱۹ سالهاش سلیمان - دو مردی از طبقه اجتماعی متمول، برخلاف پسرعموهای مجید.
تضاد بین دو فاجعه در دریا، مقیاس تلاشها برای نجات افراد در معرض خطر و واکنش رسانههای جهانی به هر دو داستان، بحثهایی را در داخل پاکستان در مورد نابرابری جهانی و ارزشهای متفاوتی که بر زندگی انسانها اعمال میشود، برانگیخته است.
مجید میگوید: «ما از دانستن اینکه میلیونها دالر برای این ماموریت نجات هزینه شد، شوکه شدیم. آنها از همه منابع استفاده کردند و اخبار زیادی از این جستجو منتشر شد، اما آنها به خود زحمت ندادند تا صدها پاکستانی و افراد دیگری را که در قایق یونانی بودند جستجو کنند.»
به گفته مجید، «این یک استاندارد دوگانه است... اگر میخواستند میتوانستند بسیاری از مردم را نجات دهند یا حداقل میتوانستند اجساد جانباختگان را پیدا کنند.»
او تاکید کرد که «این تقصیر پنج مرد جانباخته در زیردریایی تایتان نیست که صدها نفر دیگر در سواحل یونان جان باختند، اما این تقصیر سیستمی است که در آن اختلاف طبقاتی بسیار زیادی وجود دارد.»
گروه واگنر، یک شرکت نظامی روسی است که نیروهای اجیر آن در اوکراین برای روسیه میجنگیدند، اما به دنبال بروز اختلاف میان این شرکت و مقامهای نظامی در مسکو، این نیروها به داخل روسیه بازگشتهاند.
نیروهای شرکت نظامی واگنر پس از تصرف فرماندهی نظامی شهر روستوف-نا-دونو، به صورت کاروانی به سمت مسکو حرکت کردند.
روستوف-نا-دونو شهری در نزدیکی مرز اوکراین، یکی از مراکز مهم لجستیکی ارتش روسیه محسوب میشود.
پریگوژین که در لباس رزمی بود، در ویدیویی از یک مکان نامعلوم گفت: «در عرض ۲۴ ساعت به دو صد کیلومتری مسکو رسیدیم. در این مدت حتی یک قطره خون جنگجویان خود را نریختم. با توجه به این که [در جنگ] بالاخره خون روس ریخته خواهد شد، ما کاروان خود را برگشت دادیم و حالا به اردوگاههای ساحوی خود برمیگردیم.»
پیشتر دفتر مطبوعاتی رئیسجمهور بلاروس از گفتوگوی تلفنی الکساندر لوکاشنکو با فرمانده گروه واگنر خبر داد و گفت که لوکاشنگو رئیس گروه نظامی واگنر را متقاعد کرده به سمت مسکو پیشروی نکند.
پس از آن، دیمیتری پسکوف، سخنگوی کرملین، گفت که رهبر گروه واگنر بر اساس میانجیگری الکساندر لوکاشنکانو به بلاروس خواهد رفت و پرونده جنایی یوگنی پریگوژین لغو خواهد شد. سخنگوی پوتین افزود کسانی که در شورش شرکت کردند هم با در نظر گرفتن حضور شان در جبهه تحت تعقیب قرار نخواهد گرفت.
سخنگوی پوتین گفته که سربازان واگنر که از ابتدا از شرکت در شورش خودداری کردند، با وزارت دفاع روسیه قرارداد امضاء خواهند کرد.
