نماینده ویژه پاکستان در امور افغانستان روز یکشنبه (اول اسد) بر تعهد قاطع اسلامآباد برای همکاری نزدیک با طالبان «برای پیشبرد اهداف تقویتکننده صلح و امنیت در منطقه» تاکید کرد. آصف درانی این اظهارات را پس از اولین سفر خود به کابل ابراز کرده است.
او روز چهارشنبه (۲۸ سرطان) در یک سفر سهروزه برای گفتوگو با مقامات طالبان به کابل رفته بود.
آقای درانی در بازگشت از سفر خود به کابل، در نشستی در اسلامآباد مجدداً تأکید کرد که کشورش به تعامل فعال با طالبان درباره همه موضوعات مورد علاقه ادامه خواهد داد.
پس از آنکه در اوایل ماه جوزا، نخست وزیر پاکستان آصف درانی را بهعنوان نماینده ویژه این کشور در امور افغانستان معرفی کرد، این اولین سفر رسمی آقای درانی به کابل بود.
این دیپلومات پاکستانی در جریان سفر خود با ملا عبدالکبیر معاون رئیسالوزرا، امیرخان متقی وزیر امور خارجه، نورالدین عزیزی وزیر تجارت، دکتر قلندر عباد وزیر صحت عامه و ندامحمد ندیم وزیر تحصیلات عالی طالبان دیدار کرد.
روزنامه پاکستانی دان نوشته است گفتوگوهای گسترده آقای درانی با مقامات گروه طالبان، طیف وسیعی از روابط دوجانبه را در بر میگیرد.
این دیدارها در بحبوحه حملات خونین در شهرهای مختلف پاکستان انجام شد. حملاتی که اعتراض مقامات پاکستان علیه طالبان افغانستان را برانگیخته است.
مقامات پاکستانی میگویند طالبان افغانستان برخلاف تعهدات خود درباره جلوگیری از تبدیل شدن افغانستان به مکان امنی برای تروریستان، مقامات و اعضای تحریک طالبان پاکستانی را در خاک افغانستان پناهگاه داده است. اتهامی که از سوی طالبان رد شده است.
روزنامه پاکستانی دان حملات خونین اخیر بر شهرهای پاکستان را «حملات فرامرزی از جانب افغانستان» خوانده است.
سخنگوی وزارت امور خارجه پاکستان یک روز قبل (شنبه، ۳۱ سرطان) در نشست خبری خود گفت موضوع تروریسم یک نگرانی جدی برای پاکستان است و پاکستان در موارد متعدد این نگرانی را با طالبان افغانستان شریک کرده است.
او گفت گزارش سفر آصف درانی به کابل را در اختیار دارد اما تاکید کرد که در این سفر درباره همه جنبههای روابط دوجانبه گفتوگو شده است.
مریم هوتکی نوشته اولین چیزی که از پدربزرگش به یاد میآورد، «اتاق کار و کتابخانهای در بلاک ۲۱ مکرویان سوم» در کابل است.
واصف باختری بعدها در سال ۱۳۷۵، همزمان با ورود اول طالبان به کابل، این شهر را ترک کرد و به پشاور پاکستان رفت.
او آنجا «کتابخانهای بوریایی» داشت و «پتویی خاکستری با حاشیههای سبزرنگ» که دور خود میپیچید.
پنج سال بعد واصف باختری، در یکی از روزهای گرم سال ۱۳۸۰ در پیشاور، پس از پنج سال مهاجرت در پاکستان، کولهبارش را بست و عازم امریکا شد.
در پی سفر باختری از غربتی به غربت دیگر، پس از ۱۳۸۰ کمتر شعر یا مقالهای از او منتشر شد و به جز چند مورد مصاحبه با رسانههای متعلق به افغانها در امریکا، در هیچ جایی دیده نشد.
منیژه باختری، فرزند واصف باختری، درباره آخرین روزهای زندگی این شاعر در بیمارستان نوشته است: «دستهایتان با ورم چه زیبا شده بودند. انگار دو قرص ماه بر بستر فرود آمده، میدرخشیدند. بیهیچ چین و چروکی در برابر بند و بازوی لاغرتان قد کشیده، خودنمایی میکردند. مثل دو ماه تابناک کامل در شب دیجور بیمارستان میدرخشیدند و در دل من شبپرههای آشفته و خشمگین را بیدار میساختند؛ شبپرههایی که با من باقی خواهند ماند و دایم دلم را چنگ خواهند زد. دلم اصلا اناری است افتاده از درخت بالابلند. من دیگر حجرههای خونینم، آشفته و پاشیدهام بر خاک.»
باختری در آخرین روزهای زندگیاش، که روی تختی در بیمارستانی فرسنگها دور از بلخ و کابل دراز کشیده بود، احساس «دلتنگی» میکرد.
منیژه باختری مینویسد: «گفتم برایتان درودها و دعاهای دوستانتان را بخوانم؟ با سختی پاسخ داد: 'بخوان بچیم، بخوان.' صفحه فیسبوک را باز کردم و به خواندن پیامهای دوستان در زیر دو پست اخیرم پرداختم. وقتی نام کسانی را میگرفتم که از نزدیک میشناخت، پلکهایخود را با نرمی فشار میداد: ها حمید مهرورز… ها'. ناجیه فرهاد؛ ناجیه را که حتماً به یاد میآورید؟ سر خود را به علامت تأیید تکان داد.»
خانم باختری در ادامه نوشت: «به خواندن پیامها ادامه دادم. نگاهم میکرد و میشنید. باز هم نام آشنایی و نگاه پر از اندوه و دلگیری او؛ نگاهی که همه عمر همپای سوگواری من قدم خواهد زد.»
یاد و دوری اعضای خانوادهاش واصف باختری را به گریه انداخت و به دخترش گفت: «پشت نارون و شهرزاد دق شدهام، چه کنم؟ تو بگو بچیم چه کنم؟ چه کنم؟»
منیژه باختری در پاسخ به سوال پدر گفت: «اما چه کار کنیم زندگی و مهاجرت بیرحماند.»
قطرهاشکی از چشمان شاعر میریزد و میگوید: «میدانم. قربانتان. من از کل قصهها خبر دارم. میدانم. دلم برایشان خون است.»
باختری آخرین روزهایش را پس از سالها غربت و انزوا اینگونه سپری کرد. به گفته خودش «بر لبش نقش سکوت و به دلش، جوش و خروش.»
منیژه باختری شامگاه روز پنجشنبه (۲۹ سرطان) در صحفه فیسبوک خود نوشت: «استاد واصف باختری پدر ما، پیر ما، دانای ما، جان ما، جهان ما دیشب به ابدیت پیوست. در روزهای پایینی عمرش برایش لالایی و شعر خواندیم و دستهای رنجورش را نوازش کردیم.»
به گفته خانم باختری: «زندگی او چونان بزرگ بود و یاد او چنین باشکوه است که مرگ وامدار او خواهد ماند تا هنوز تا همیشه.»
