یک گروه بینالمللی از دانشمندان با مطالعه نمونههای ژنتیکی از ۳۱۵۴ انسان مدرن از حدود ۵۰ گروه جمعیتی در سراسر جهان به نتایج فوق دست یافتهاند.
نتایج این تحقیق که روز یکشنبه ۱۲ سنبله نشر شد، نشان میدهد که جمعیت انسانهای اولیه به دلایل مختلف بهویژه سردی مفرط هوا، تا مرز انقراض کامل پیش رفتند.
با انقراض حدود ۹۹ درصد انسانهای آنزمان، فقط ۱۲۸۰ نفر با توان تولید مثل باقی مانده بود و این وضعیت حدود ۱۱۷ هزار سال ادامه داشته و تهدیدی برای بشریت امروزی بود.
این کاهش جمعیت با تغییرات اقلیمی منتج به دوره طولانی یخبندان، کاهش دمای سطح دریاها، خشکسالی طولانی و انقراض گونههای جاندار دیگر همزمان شد.
ییهسوانپان، نویسنده ارشد این پژوهش، میگوید که یافتههای این پژوهش «مسیر جدیدی برای شناخت تکامل انسان باز میکند.»
او افزود: «این پرسشهای بسیاری را بر میانگیزد، از جمله مکانهایی که این افراد در آن زندگی میکردند و چگونه بر تغییرات اقلیمی فاجعهبار آنزمان غلبه کردند.»
نیک اشتون و کریس استرینگر، متخصصان بریتانیایی در مورد تکامل انسان در این مطالعه اظهار داشتند: «یافتههای این پژوهش نشان میدهد که اجداد ما از تنگنای جمعیتی شدیدی رنج میبردند که حدود ۹۰۰ هزار سال پیش شروع شد و تقریبا ۱۲۰ هزار سال طول کشید.»
آنها افزودند که این مطالعه آسیبپذیری انسانهای اولیه را مورد توجه قرار میدهد.
نیکاشتون به مجله نیچر توضیح داده که برخی از این نسل موفق شده تا حدی به باروری برسد که جمعیت خود را تا پیش از صد هزار سال پیش به صورت اتفاقی افزایش دهد.
او در مورد بازماندگان میگوید که آنان در یک محیط ثابت با منابع کافی در قاره آفریقا موفق به زادوولد و افزایش جمعیت شدند.
سلینبون، مدرس ارشد و مردمشناس موزیم ملی تاریخ در فرانسه، میگوید: «ما باید به تنوع ژنتیکی موجود در جمعیتهای که اجداد افراد انتخاب شده در میان آنها زندگی میکردند، نگاه کنیم.»
او گفت که هرچقدر تنوع ژنتیکی کمتر باشد، جمیعت کمتر است.
زیگیان هائو، متخصص ژن در دانشگاه شاندونگ چین، میگوید که به دلیل انقراض بخشی از نسل انسانها در ۹۰۰ هزار سال قبل تنوع ژنتیکی برای قرنها از بین رفته و سوالات بسیاری وجود دارد که هنوز پاسخی برای آن پیدا نشده است.
گفته میشود انسان امروز بازمانده «هوموساپینس»هایی است که بین ۱۰۰ تا ۴۰ هزار سال پیش در آفریقا سکوت داشتهاند.
