دبیر انجمن صادرکنندگان خدمات فنی و مهندسی ایران گفته که با حضور امریکا در افغانستان ریسک سرمایهگذاری در این کشور کمتر بود. بهمن صالحی به خبرگزاری کار ایران (ایلنا) گفت که دلیل این امر امنیت نسبی در زمان حضور نیروهای امریکایی در افغانستان بود.
او به ناامنی در مرزهای مشترک ایران و افغانستان در دو سال پس از خروج نیروهای امریکایی از افغانستان اشارهای نکرد. نیروهای طالبان در این مدت در چندین مورد با مرزبانان ایرانی درگیر شدند. شماری از مرزبانان ایرانی در این درگیریها کشته شدند.
دبیر انجمن صادرکنندگان خدمات فنی و مهندسی ایران افزود که در حال حاضر شرکتهای ایرانی کار خود را در افغانستان به حداقل ممکن نگهداشتهاند تا وضعیت بهبود یابد.
براساس متن مصاحبه آقای صالحی که روز یکشنبه (۲۶ سنبله) منتشر شد، بسیاری از پروژههای ایرانی در افغانستان متوقف شدهاند، چرا که کسی جرئت نمیکند به فعالیت خود ادامه دهد.
مقامهای طالبان تاکنون بارها از سرمایهگذاران خارجی خواستهاند که در افغانستان سرمایهگذار کنند و این گروه امنیت را تضمین میکند.
با این حال، اظهارات بهمن صالحی بیانگر آن است که سرمایهگذاران ایرانی که او از آنها نمایندگی میکند، به این قول طالبان اطمینان ندارند.
دبیر انجمن صادرکنندگان خدمات فنی و مهندسی ایران گفت: «واقعیت این است که مواضع طالبان در دورههای قبل به ایرانیها ثابت شده است.»
او گفت: «زمانی شرکتی از کشوری با پشتیبانی قوی و محکم در این بازار حضور دارد؛ برای مثال، امریکا شرکت بلک واتر را به عنوان یک شرکت بخش خصوصی دفاعی در افغانستان فعال میکند تا از شرکتهای پیمانکاری محافظت کند. قاعدتا ریسک سرمایهگذاری در این شرایط کاهش پیدا میکند. واقعیت این است که وجود امنیت در کنار اقتصاد بسیار اهمیت دارد.»
آقای صالحی توضیح داد: «هنوز به دلیل اینکه جامعه جهانی طالبان را به رسمیت نمیشناسد، ریسک سرمایهگذاری، چه ایرانی و چه سایر کشورها را در افغانستان بالا بردهاست، به ویژه برای شرکتهایی که بنیه دفاعی ندارند.»
به گفته آقای صالحی، حضور طالبان در افغانستان موجب شده که ریسک سرمایهگذاران برای فعالان اقتصادی افزایش پیدا کند و ایران نتواند از ظرفیتهای موجود استفاده حداکثری کند.
این سرمایهگذار ایرانی افزود: «معادن سنگ آهن در این منطقه شبیه با گاوی است که بدن آن در افغانستان و سر آن در ایران قرار دارد و حجم زیادی از این معادن و ذخایر در افغانستان است و شرکتهای ایرانی میتوانستند در تمام این معادن حضور داشته باشند.»
