رحمتالله نبیل، رئیس پیشین امنیت ملی افغانستان روز یکشنبه به افغانستان اینترنشنال گفت که سیاستمداران و رهبران پشتون و تاجیک از اقوام دیگر معذرت بخواهند. به گفته او، اشتباهات آنها باعث شد که «نتوانستیم کشور بهتری را به نسل بعدی تحویل دهیم.»
آقای نبیل که مسئول یک گروه سیاسی در خارج از کشور نیز است، گفت که اشتباهات و شکستهای افغانستان ریشه در مداخلات خارجی و نحوه حکومتداری حاکمان افغانستان دارد. اما او تاکید کرد که باید بر اشتباهات دولتمردان اقوام در قدرت نیز انگشت گذاشته شود.
نبیل گفت: «نخبگان سیاسی پشتون باید ایستاد شوند و در برابر مردم هزاره، نورستانی و پشهای معذرت بخواهند [چون] نتوانستند یک فورمول که افغانستان را به طرف ملت سازی ببرد، ارایه کنند.»
او افزود: «در مرحله دوم رهبران و نخبگان تاجیک باید ایستاد شوند و معذرت بخواهند. چون همین دو طبقه در راس قدرت بودند.»
او گفت که سیاستمداران این دو قوم بزرگ افغانستان کرسی های مختلف قدرت را در دست داشتند و باید مسئولیت اشتباهات و تقصیرهای شان را به عهده بگیرند.
آقای نبیل گفت که شخصا به عنوان یک سیاستمدار از مردم معذرت میخواهد، «چون نتوانستیم کشور بهتری را به نسل بعدی تحویل دهیم.»
او اشتباهات نسلهای پیشین بر وضعیت کنونی افغانستان را بنیادین دانست و گفت که «پدران ما و نیاکان ما اشتباهاتی کردند که ما را تبدیل به یک نسل نفرین شده مادرزاد کرده اند.»
مقاومتی محدود به یک منطقه
رئیس پیشین امنیت ملی افغانستان در این گفتوگو خاطر نشان کرد که گروههای سیاسی افغان برسر یک دیدگاه واحد توافق نظر ندارند. او به گفتوگوهایش با احمد مسعود، رهبر جبهه مقاومت، به خاطر کارهای مشترک اشاره کرد که نتیجهای در پی نداشته است.
آقای نبیل در مورد یک جلسه با اشتراک احمد مسعود درباره همکاری با گروههای دیگر گفت. نبیل به نقل از یک منبع یادآورد شد که ظاهراً مسعود در این جلسه گفت که «محور مقاومت نباید از یک منطقه خاص بیرون شود.»
او افزود: «این مانع از آن شد که وارد یک بحث کلان شویم.»
نبیل به رغم حمایت از فعالیتهای جبهه مقاومت و جبهه آزادی گفت که جنگ باید آخرین گزینه برای مقابله با طالبان باشد. او تاکید کرد باید گزینههای دیگر مانند «علمای دینی و مشران قومی» نیز آزمایش شود.
کنار گذاشتن رهبران قدیمی
رئیس امنیت ملی پیشین از نسل جدید خواست که سیاستمداران نسل قدیم را به خاطر اشتباهات شان کنار بگذارند.
او گفت که شماری از آنان برنامه و طرحی داخلی برای افغانستان ندارند و «عریضه به دست از یک دهلیز استخبارات خارجی به دهلیز استخبارات دیگر می روند.»
