عبدالله بهیر، نواسه گلبدین حکمتیار یادداشت تندی درباره پدربزرگش در شبکه اجتماعی اکس نوشته است. آقای بهیر با اشاره به اظهارات رهبر حزب اسلامی درباره غزه نوشت که حکمتیار خود را همدرد و دلسوز مردم غزه نشان میدهد، اما «ذرهای رحم در دل او نیست.»
او ویدیویی از اظهارات آقای حکمتیار را نشر کرده که در آن میگوید اگر «راه غزه باشد»، و حضورش مفید واقع شود، در کنار «مجاهدین» فسلطینی خواهد بود.
عبدالله بهیر به کنایه گفته که آقای حکمتیار میخواهد برایش «تکت هواپیما و ویزا بگیریم» تا بتواند به غزه برود.
آقای بهیر افزوده که رهبر حزب اسلامی تنها در «جهادهایی» شرکت میکند که «عقب آن پول سیا (آژانس اطلاعات مرکزی امریکا) باشد.»
نواسه رهبر حزب اسلامی، در بخشی از این یادداشت حکمتیار را «وطنفروشی» خوانده که «تشنگیاش تنها با خون مردم افغانستان رفع میشود.»
عبدالله بهیر روز گذشته نیز در مصاحبه با افغانستان اینترنشنال گفت راه طولانیای را در پیش دارد و مبارزه علیه «جنایتهای حکمتیار» را آغاز کرده است. او گفت میخواهد با این اقدام، پسران رهبران «جهادیها و طالبان» هم از او الهام بگیرند.
«سپتامبر سیاه» و جنرال ضیاالحق
عبدالله بهیر در بخشی از این یادداشت نوشته که گلبدین حکمتیار برای جنرال ضیاالحق که «۲۰ هزار فلسطینی را شهید کرد»، «مقام خدایی» قایل بود. به گفته آقای بهیر، حکمتیار در میان اعضای حزب اسلامی این تفکر را ترویج میکرد که «ضیاالحق قهرمان واقعی ماست.»
ارتباط گلبدین حکمتیار با جنرال ضیاالحق، رئيسجمهور سابق و رئیس وقت ارتش پاکستان، به دهه ۸۰ میلادی برمیگرد. زمانی که این جنرال پاکستانی از گروههای موسوم به «مجاهدین» که علیه شوروی سابق میجنگیدند، حمایت و تجهیز آنها را سازماندهی میکرد.
اما آنچه آقای بهیر در یادداشت خود از آن به عنوان کشته شدن «۲۰ هزار» فلسطینی توسط جنرال ضیاالحق یاد میکند، در واقع به نقش این جنرال پاکستانی در جنگ موسوم به «سپتامبر سیاه» میان نیروهای اردنی و گروههای فلسطینی ساکن مناطق غربی این کشور در اوایل دهه ۷۰ میلادی اشاره میکند. منابع مختلف تعداد تلفات این جنگ را بین سه تا شش هزار نفر گفتهاند.
پس از تشکیل کشور اسرائيل، تعدادی از فلسطینیها در این مناطق اردن ساکن شدند و به مرور زمان، یک اقلیت وسیع را تشکیل را دادند. در اواخر دهه ۶۰ میلادی شبهنظامیان سازمان آزادیبخش فلسطین تحت رهبری یاسر عرفات، از اردن حملاتی موفقیتآمیزی علیه مناطق مرزی تحت کنترول اسرائیل انجام میدادند.
در سال ۱۹۷۰ همچنان جمعیت در مناطق تحت کنترول فلسطینیها در اردن زیاد میشد، شکایتها و تنشها میان آنها با ملک حسن، پادشاه وقت اردن بیشتر شد.
در آن زمان، جنرال ضیاالحق یک به عنوان افسر ارتش پاکستان در سفارت این کشور در عمان مشغول کار بود و در قسمت آموزش نیروهای امنیتی اردن همکاری میکرد.
جنرال ضیاالحق در جریان ماموریت خود رابطه نزدیکی با ملک حسن ایجاد کرد. طبق گزارش منابع مختلف، پادشاه وقت اردن از او در حمله به مناطق تحت کنترول گروههای فلسطینی کمک گرفته بود.
بروس ریدل، مامور پیشین سیا در کتاب خود تحت عنوان «ما چه بُردیم؛ جنگ محرمانه امریکا در افغانستان»، در گفتوگو با الحسن بن طلال، ولیعهد وقت اردن، رابطه «دوستی» جنرال ضیاالحق با پادشاه وقت کشورش را و نقش مهم او در جنگ «سپتامبر سیاه» را تایید کرده است.
این جنگ در اوایل جنوری ۱۹۷۱ پایان یافت و عمده نیروهای سازمان آزادیبخش فلسطین و رهبرانش از اردن خارج و به لبنان منتقل شدند.
