این مقاله به قلم رویا رحمانی، مشاور ارشد این شورا و سفیر حکومت پیشین افغانستان در واشنگتن، نیلوفر سخی، عزیز یونس و محمد فیصل پژوهشگران ارشد این اندیشکده منتشر شده است.
آنها در این مقاله افزودهاند که حملات هوایی تلافیجویانه پاکستان در داخل افغانستان به عنوان یک ادعای سیاسی عمل میکند.
به نظر نویسندگان این مقاله، در حالی که ممکن است تنشهای مرزی بین طالبان افغانستان و پاکستان افزایش یابد، احتمال درگیری تمام عیار کم است.
آنها در توجیه این ادعا استدلال کردهاند که طالبان افغانستان با توجه به منافع مالی و پایگاه حمایتی خود در پاکستان، از درگیری نظامی طولانیمدت با پاکستان بیم دارد.
پژوهشگران شورای اتلانتیک باور دارند که با وجود برخورد گاهبهگاه، پاکستان همچنان طالبان را به عنوان حکومت مرجح خود در کابل حفظ میکند.
به نظر آنان، علیرغم نگرانیهای امنیتی اسلامآباد، منافع استراتژیک پاکستان در قبال هند سبب شده که طالبان افغانستان همچنان گزینه مطلوب پاکستان برای حفظ منافع این کشور در منطقه باشد.
آنها تاکید کردهاند که وابستگی طالبان افغانستان به تحریک طالبان پاکستان و ایدئولوژی مشترک آنها، تهدیدی برای ثبات حاکمیت پاکستان است و روابط دوجانبه را بیش از پیش وخیمتر میکند.
نویسندگان مقاله افزودهاند که تحمل پاکستان در برابر حملات مداوم تیتیپی به نیروهای امنیتی این کشور به پایان رسیده است.
به نظر این پژوهشگران، با حمله به پناهگاههای تروریستها در آن سوی مرز در افغانستان، پاکستان بار دیگر توانایی و تمایل خود را برای پاسخگویی قاطع به حملات تروریستی انجام شده در خاک خود نشان داد.
نویسندگان این مطلب معتقدند که پاکستان تلاش دارد که با حملات هوایی به افغانستان فشار آورد.
به باور آنها، بیانیه وزارت خارجه پاکستان حاکی از استراتژی سهمحوری حملات هوایی تلافیجویانه و اهرمهای سیاسی و اقتصادی برای افزایش فشار بر طالبان است.
نویسندگان مقاله تاکید دارند که با افزایش تنشها و از سرگیری برنامه اخراج مهاجران افغان در پاکستان، آنان بیشترین آسیب را از تشدید تنشها بین طالبان و پاکستان خواهند دید.