اخضر ابراهیمی، نماینده سابق سازمان ملل برای افغانستان میگوید پس از نشست بن در دسامبر ۲۰۰۱، مقامهای خارجی و رهبران افغان طرفدار گفتوگو با طالبان نبودند. آقای ابراهیمی افزود شرکت طالبان در نشست بن هم ممکن نبود زیرا این گروه تازه از افغانستان بیرون رانده شده بود.
او افزود که طالبان هم اشتراک در نشست بن را نمیپذیرفت و امریکا هم اجازه حضور این گروه در این نشست را نمیداد.
نشست بن در دسامبر ۲۰۰۱ با میانجی و تحت نظر سازمان ملل با حضور جناحهای عمدتاً جهادی و مذاکرهکنندگان ایالات متحده در آلمان برگزار شد. نتیجه این نشست منجر به تشکیل نظم سیاسی جدید در افغانستان پس از رژیم اول طالبان، زیر نام جمهوری اسلامی افغانستان شد.
این دیپلومات کهنهکار ملل متحد، در مصابحهای با انستیتوت صلح امریکا که روز سهشنبه نشر شد، گفت: در دسامبر ۲۰۰۱ وقتی به کابل رفتم، پرسش واضیح این بود که این مردم (طالبان) ۹۵ درصد خاک کشور را کنترول میکردند، کجا هستند؟ لازم نیست آنها را پیدا کنیم و با آنها گفتگو کنیم که حالا چه فکر میکنند و چه خواهند کرد؟»
احضر ابراهیمی تصریح کرد که پاسخ همه به شمول مقامهای خارجی و رهبران افغان، به این پرسشها منفی بود.
قیمت از دست رفتن فرصتها
آقای احضر در بخشی از سخنانش افزود که در سالهای اخیر مطلع شد که در اوایل سال ۲۰۰۲، برخی رهبران طالبان به حامد کرزی، رئيسجمهور وقت افغانستان نامه نوشتند. به گفته او طالبان در این نامه به کرزی نوشتند که حکومت او را به رسمیت خواهند شناخت، تنها مشروط به اینکه اعضای این گروه به روستاهای خود بازگردند و بتوانند زندگی با کرامت داشته باشند.
نماینده سابق ملل متحد برای افغانستان گفت که رئیسجمهور کرزی یک کلمه هم درباره نامههای طالبان به او چیزی نگفته بود. آقای احضر گفت: «از دست دادن فرصتها، در پایان روز قیمت تمام میشود.»
احضر ابراهیمی بین سالهای ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۴ نماینده ویژه ملل متحد برای افغانستان بود. او در حال حاضر فرستاده سازمان ملل و اتحادیه عرب برای سوریه است.
