منابع معتبر به افغانستان اینترنشنال گفتند که ماحکمه اللهگل مجاهد، نماینده پیشین پارلمان افغانستان توسط طالبان ادامه دارد و تاکنون حکم نهایی برای او صادر نشده است. منابع نزدیک به مجاهد گفتند که طالبان با «انگیزه سیاسی» او را بازداشت کرده است.
اللهگل مجاهد در ماه سرطان سال گذشته به کابل برگشت و پس از مدتی بازداشت و زندانی شد.
سخنگوی فرماندهی پولیس طالبان در ۲۳ ثورکه مجاهد مظنون به قتل فردی به نام «قارى سعيدالله» است و در بازداشت میماند.
به رغم اظهارات سخنگوی فرماندهی امنیه طالبان، منابع نزدیک به آقای مجاهد گفتند که اتهامش مشخص نیست و طالبان او را «بدون دلیل و با انگیزه سیاسی» بازداشت کرده است.
آنها گفتند که مجاهد در بیسرنوشت بهسر میبرد.
آقای مجاهد در ماه عقرب ۱۴۰۰ به گونه جنجالبرانگیزی به دست اعضای گروه طالبان در کابل بازداشت شد و سپس افغانستان را ترک کرد.
در آن زمان ویدیویی از صحنه بازداشت آقای مجاهد به دست افراد طالبان پخش شد که بسیاری آن را «تحقیرآمیز» توصیف کردند.
اللهگل مجاهد به دعوت کمیسیون تماس با شخصیتهای این گروه به افغانستان برگشته بود.
سخنگوی وزارت خارجه امریکا از وضعیت سه شهروند این کشور در بند طالبان «عمیقاً ابراز نگرانی» کرد و گفت رهایی آنان برای امریکا اولویت دارد. متیو میلر گفت که این شهروندان به طور غیرعالادنه زندانی شدهاند.
حکومت امریکا میگوید که در سه سال گذشته بیش از ۵۰ امریکایی را از زندان در کشورهای دیگر رها کرده و به ایالات متحده بازگرداندهاست.
در آخرین مورد، روسیه و امریکا در ۱۱ اسد در یک معامله تاریخی با میانجیگری ترکیه شماری از زندانیان خود را مبادله کردند. ایوان گرشکویچ، روزنامهنگار وال استریت ژورنال و پل ویلان، تفنگدار سابق نیروی دریایی امریکا که در روسیه محبوس بودند، آزاد شدند.
امریکا بارها خواستار رهایی شهروندان خود شده است اما طالبان رهایی آنان را مشروط به رهایی اعضای طالبان از زندان امریکا کرده است. سخنگوی وزارت خارجه هیچ اشارهای مطالبات طالبان نکرد.
متیو میلر در یک نشست خبری در واشنگتن گفت که «شدیداً شدت نگران وضعیت محمود حبیبی، رایان کوربت و جورج گلزمن هستیم که به ناحق در افغانستان بازداشت شدهاند.»
او افزود که موضوع رهایی این سه زندانی را در هر جلسهای با طالبان مطرح میکنند.
پیش از این، نمایندگان امریکا در دوحه با هیئت طالبان درباره رهایی زندانیان امریکایی گفتوگو کردند.
ذبیح الله مجاهد، سخنگوی طالبان، اظهار داشت که واشنگتن در بدل آزادی شهروندان امریکایی، باید خواستهها و شروط طالبان را بپذیرد.
یکی از مطالبات این گروه، آزادی محمد رحیم الافغانی، از اعضای سابق این گروه است که در گوانتانامو زندانی میباشد.
رایان کوربت در سرطان ۱۴۰۱ در سفری به افغانستان از سوی طالبان بازداشت شد که به گفته خانوادهاش، در شرایط نامناسب در یک سلول زیرزمینی بهسر میبرد.
محمود حبیبی، شهروند افغان-امریکایی و رئیس پیشین اداره هوانوردی افغانستان، نیز در ماه اسد ۱۴۰۱ با ۲۹ کارمند دیگر شرکت «ایآراکس کمیونیکیشن» بازداشت شد.
خانواده حبیبی اعلام کرد که او یک روز پس از کشته شدن ایمنالظواهری، رهبر پیشین القاعده، در شیرپور کابل بازداشت شده است. طالبان این شرکت را به دست داشتن در هدفگیری ایمنالظواهری متهم کردهاند.
جورج گلزمن، سومین شهروند امریکایی، در قوس ۱۴۰۱ از سوی طالبان بازداشت شد. گزارشها حاکی از آن است که وضعیت او در زندان طالبان وخیم است و نیاز به مراقبت فوری دارد.
طالبان و امریکا سابقه تبادل زندانیان را دارند. در آخرین مورد، امریکا بشر نورزی، قاچاقبر بزرگ مواد مخدر و یکی از نخستین تمویلکنندگان گروه طالبان را از زندان آزاد کرد.
بشر نورزی در بدل مارک فریکس، مهندس امریکایی که طالبان ربوده بودند، آزاد شد.
برخی مقامات حکومت پیشین افغانستان میگویند که پیش از خروج نیروهای امریکایی از این کشور انتظار داشتند کامالا هریس بتواند جو بایدن را برای حفاظت از حقوق زنان و دستاوردهای ۲۰ ساله در افغانستان متقاعد کند. به گفته آنها، خانم هریس نتوانست نظر بایدن را درباره خروج تغییر دهد.
جمهوریخواهان در کانگرس به طور پیوسته نحوه خروج نیروهای امریکایی از افغانستان را زیر سوال بردهاند. آنها بایدن و هریس را متهم میکنند که با خروج عجولانه و غیرمسئولانه از افغانستان، این کشور به دست طالبان افتاد و میلیونها دالر سلاح در اختیار این گروه قرار گرفت.
روزنامه واشنگتنپست در گزارشی به نقش و تاثیر کامالا هریس، معاون کنونی رئیسجمهور و نامزد دموکراتها در انتخابات آتی ریاست جمهوری در تصمیمگیری پیرامون خروج نیروهای امریکایی از افغانستان پرداخته است.
نظامیان پیشین امریکایی گفتهاند که هریس در سال ۲۰۲۱ در جلسات تصمیمگیری نظر مشخصی درباره خروج بدون قید و شرط بیان نکرد. او به طور منظم در جلسات پیرامون خروج نیروها از افغانستان حضور داشت.
نادر نادری، رئیس کمیسیون اصلاحات اداری حکومت پیشن به این روزنامه گفت که امیدوار بود برای تن دادن طالبان به صلح هریس بتواند بایدن را متقاعد کند که از خروج کامل نیروها خودداری کند.
نادری افزود در حالیکه هریس از کمکهای بشردوستانه برای زنان افغان حمایت میکرد، اما کمتر بهطور علنی درباره این موضوع صحبت کرد. به گفته نادری، بایدن علاقهای به این مسئله نداشت و اطلاعات مربوط به خروج را به شدت کنترول میکرد.
فوزیه کوفی، عضو تیم مذاکرهکننده حکومت با طالبان نیز گفت که امیدوار بود هریس بتواند بایدن را ترغیب کند تا نیروی کافی نظامی امریکایی در افغانستان نگهدارد تا زمینه توافق صلح میان حکومت و طالبان فراهم شود. اما، مواضع بایدن بر هریس تأثیر گذاشت.
منتقدان بایدن خروج از افغانستان را بدترین تصمیم او در حوزه سیاست خارجی توصیف کردهاند. زیرا، با به قدرت رسیدن طالبان، گروههای تروریستی به افغانستان بازگشتهاند و دستاوردهای این کشور پس از ۲۰ سال از میان رفت.
برخی از آنان می گویند که شماری از رای دهندگان، از جمله سربازانی که در افغانستان جنگیدند، و افغان-امریکاییها، در ایالات اساس امریکا مانند ویسکانسن و پنسلوانیان از او به خاطر این تصمیم حمایت نخواهند کرد.
هریس در دسامبر ۲۰۱۸ بهعنوان عضو یک هیئت مجلس سنای امریکا به افغانستان سفر کرد و از کابل، قندهار، و مزارشریف بازدید کرد. او در بازگشت اعلام کرد که به دنبال راهحل سیاسی هستند تا سربازان امریکایی به خانه برگردند. هریس با آنکه از تعهد بایدن برای پایان دادن به جنگ طولانی و خونین ۲۰ ساله در افغانستان حمایت کرده بود، اما همچنان به حفاظت از زنان و کودکان افغان پس از خروج نیروهای امریکایی تاکید داشت.
او در جریان مبارزات انتخاباتی ریاستجمهوری در سال ۲۰۱۹ گفته بود: «میخواهم اطمینان حاصل کنم که کشور در مسیر ثبات قرار دارد و ما از دستاوردهای خود، از جمله برای زنان افغان، محافظت کنیم.»
ران کلین، رئیس دفتر سابق جو بایدن گفت که اکنون که کامالا هریس نامزد شده است، میتواند سیاست خود را در افغانستان اعلام کند. او هنوز بهطور دقیق مشخص نکرده که در صورت پیروزی چه رویکردی در قبال طالبان اتخاذ خواهد کرد.
ران کلین که رئیس دفتر بایدن بود، گفت که معاونان رئیسجمهور همواره سعی میکنند اختلافنظر خود با رئیسجمهور را بهطور علنی بیان نکنند. با این حال، در گذشته و در دوران ریاستجمهوری اوباما، بایدن مخالف افزایش حضور نیروها در افغانستان بود و حتی به خاطر احتمال فرستادن پسرش به افغانستان تهدید به استعفا کرده بود.
در اوایل سال ۲۰۲۱، هریس شروع به برگزاری جلسات منظم با بایدن درباره جزئیات خروج نیروها از افغانستان کرد. به گفته کلین، «او به رئیسجمهور در این زمینه مشوره میداد.» کلین از ارائه جزئیات صحبتهای هریس خودداری کرد.
خالد پاینده، وزیر مالیه سابق، ابراز امیدواری کرد که هریس متوجه شود که بسیاری از مشکلاتی که منجر به دخالت امریکا در افغانستان شد، همچنان باقی است، از جمله این که افغانستان بهعنوان پایگاهی برای تروریستها باقی مانده است.
کانون وکلای دادگستری امریکا با تصویب قطعنامهای از کشورها خواست «نسلکشی هزارهها» در افغانستان را به رسمیت بشناسند. این کانون از کشورها به ویژه از کانگرس و وزارت خارجه امریکا خواست به مسئولیتهای بینالمللی خود عمل کرده و با به رسمیت شناختن این نسلکشی از تکرار آن جلوگیری کنند.
کانون وکلای دادگستری امریکا این قطعنامه را روز سهشنبه، ۱۶ اسد در نشست سالانه خود در ایالت شیکاگو تصویب کرد.
این کانون با انتشار گزارش دوازده صفحهای، کشتار هزارهها را مصداق نسلکشی دانست و از کشورها خواسته است که برای توقف و جلوگیری از اعمال «نسلکشی بیشتر علیه مردم هزاره در افغانستان» و دیگر گروههای آسیبپذیر اقدام کنند.
این کانون از کانگرس و وزارت امور خارجه امریکا خواسته است که برای پایان دادن به معافیت از مجازات نسلکشی در افغانستان، اقدامات جدی برای اجرای عدالت و پاسخگویی علیه عاملان آن در افغانستان انجام دهد.
این کانون گفته است مردم هزاره از اواخر قرن نوزدهم میلادی، قربانی کشتار دستهجمعی و خشونت غیرقابل توصیف حاکمان مختلف افغانستان بودهاند.
وکلای دادگستری امریکا به برخی از رویدادهای عمدهای در افغانستان اشاره کرده که نشاندهنده وخامت وضعیت مردم هزاره و مصداق نسلکشی است.
قتل عام هزارهها توسط عبدالرحمان خان
این کانون از کشتار هزارهها در زمان عبدالرحمان خان، «قتل عام افشار و قتل عام مزار شریف» یاد کرده که جامعه بینالمللی برای جلوگیری از آن کاری انجام نداد.
به گفته این کانون، اولین مورد از کشتار هزارهها که مورخان آن را مستند کردهاند، مربوط به دوره عبدالرحمان خان است که از سال ۱۸۸۰ تا ۱۹۰۱ رخ داد. در این دوره نزدیک به ۶۰ درصد مردم هزاره قتلعام و به اجبار به کشورهای همسایه مانند ایران، هند، پاکستان و آسیای میانه آواره شدند.
کانون وکلای دادگستری امریکا گفته عبدالرحمان خان در «نقش خان» هزارهها را به عنوان «کافر» طبقهبندی کرد و با تجاوز و کشتار، مناطق مرکزی افغانستان را از وجود هزارهها پاکسازی کرد. در بیانیه وکلای مدافع آمده است که عبدالرحمان خان با صدور فرمانهای سلطنتی به کوچیهای پشتون اجازه داد زمینهای مردم هزاره را تصرف کنند.
این کانون تاکید کرده است که عبدالرحمان با اعمال «تبعیض و انسانیتزدایی» از هزارهها این مردم را آزار و اذیت کرد.
در بخشی از این گزارش آمده است که طالبان در دور اول رژیم خود در دهه نود میلادی روش عبدالرحمان خان علیه هزارهها را از سر گرفت.
در گزارش آمده است که بین سالهای ۱۹۹۲ و اواخر سال ۲۰۲۱، هزارهها حداقل ده مورد قتل عام را تجربه کردند که ۹ مورد از آن را طالبان مرتکب شدند.
این کانون تاکید کرده است که از ۲۰۰۱ تا ۲۰۲۲ به صورت تخمینی ۲۹۴ حادثه کشتار هزارهها در افغانستان رخ داده است.
قتل عام هزارهها در افشار
کانون وکلای دادگستری امریکا با اشاره به گزارش نهادهای حقوق بشری از جمله دیدبان حقوق بشر گفته است که از سال ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۳ میلادی، در نتیجه یک درگیری مسلحانه داخلی بین گروههای جهادی شواهد «قانعکننده» وجود داشت که نشان میدهد این جناحها «به طور منظم و عمداً غیرنظامیان و مناطق غیرنظامی» را هدف قرار دادند.
این کانون گفته است: «در فبروری ۱۹۹۳، نیروهای جمعیت اسلامی و اتحاد اسلامی منطقه افشار کابل را تصرف کردند و با نیروهای حزب وحدت جنگیدند. اگرچه بنا به گزارشها، نیروهای حزب وحدت از منطقه فرار کردند، جمعیت اسلامی و اتحاد اسلامی به هزارهها حمله کردند.»
در گزارش کانون وکلای دادگستری امریکا آمده است که شاهدان عینی گزارش دادند که «نیروهای اتحاد خانوادههای هزاره را متوقف میکردند، مردان را از خانوادههایشان جدا میکردند، آنها را دستگیر و گاهی اوقات لتوکوب میکردند یا میکشتند.»
در ادامه آمده است: «گزارشهایی وجود دارد که سالمندان، زنان، کودکان و حتی سگهای آنها سر بریده شدند و اجساد آنها در چاه انداخته شدند.»
این کانون گفته علاوه بر این، براساس گزارشهای شاهدان عینی، موارد «تجاوز، شکنجه، آدمربایی،غارت و کار اجباری» نیز وجود داشت. با این حال، کانون وکلای دادگستری امریکا گفته پس از وقایع وحشتناک افشار، حکومت برهانالدین ربانی کمیسیونی را برای «فهرست تخریب به منظور پرداخت غرامت» تشکیل داد که اسناد نهایی این کمیسیون در سال ۱۹۹۶ توسط طالبان از بین برده شد.
قتل عام هزارهها در مزار شریف
کانون وکلای دادگستری امریکا گفته اگرچه هزارهها در زمان حکومت ربانی (۱۹۹۲-۱۹۹۶) با آزار و اذیت مواجه بودند، اما ظهور طالبان در افغانستان مشکلات فوقالعاده دیگری را برای امنیت هزارهها به وجود آورد.
این کانون گفته در جریان یک درگیری داخلی در آگست ۱۹۹۸، نیروهای طالبان شهر استراتژیک مزار شریف را تصرف کردند و کنترول شمال و مرکز افغانستان را بهدست گرفتند.
کانون وکلا با استناد به گزارش دیدبان حقوق بشر گفته بین دو تا پنج هزار غیرنظامی «به طور سیستماتیک و وحشیانه اعدام شدند و گزارشهایی از گرسنگی اجباری وجود دارد.»
این گزارش افزوده است که کارشناسان خاطرنشان کردند که این خشونت یک «کشتار بیرویه بود به دلیل تعصب نژادی و مذهبی انجام شد.»
طالبان، در حالیکه ورود رسانههای بینالمللی به آن منطقه را ممنوع کرده بودند، هرگونه تخلف را در مزارشریف انکار کردند.
قتل عام هزارهها در یکاولنگ بامیان
کانون وکلای دادگستری امریکا گفته در هشت جنوری ۲۰۰۱ ، نیروهای طالبان عملیات جستجو را در ولسوالی یکاولنگ بامیان راهاندازی کردند و ۳۰۰ مرد غیرنظامی را بازداشت کردند. در این گزارش آمده است که طالبان این افراد را بعدا به نقاط خاصی بردند و سپس در ملاء عام تیرباران کردند.
این کانون به نقل از دیدبان حقوق بشر گزارش داد که «انبوهی از اجساد» در مکانهای مختلف از جمله در منطقه نایاک و اطراف یک کلینیک و گورهای دستهجعی در روستای بید مشکین دیده شده بود.
تخریب بودای بامیان و گورهای دستهجمعی
کانون وکلای دادگستری امریکا گفته طالبان در ۲۰۰۱ مجسمههای بودا و بعدا آثار و مجسمههایی را که در موزیم ملی افغانستان در کابل نگهداری میشد، تخریب کردند.
طبق این گزارش، وضعیت «تاریک» در ولایت بامیان بعد از تخریب مجسمههای بودا توسط طالبان ادامه داشت و سازمان ملل متحد یک سال بعد از گورهای دستهجمعی هزارهها در بامیان مطلع شد. در این گزارش آمده است که سازمان ملل شواهدی از اعدامهای صحرایی و مرگ بر اثر خفگی در چند گور دستهجمعی را گزارش کرده بود.
در گزارش کانون وکلای دادگسری امریکا آمده است که در سال ۲۰۱۷، گورهای دستهجمعی در ولایتهای مزارشریف و سرپل پیدا شد که هر دو در مناطق تحت کنترول طالبان بود. این کانون تاکید کرده که بزرگسالان و کودکان قربانی توسط گروههای طالبان و داعش کشته و در برخی موارد سر بریده شدهاند.
درگیری هزارهها و کوچیها
کانون وکلای دادگستری با اشاره به درگیری میان هزارهها و کوچیها به ویژه در ولایتهای غزنی و میدان وردک گفته است که اقدامات عبدالرحمان خان برای مصادره زمین هزارهها و سپردن آن به کوچیها از طریق فرمان سلطنتی آسیب ماندگاری برای هزارهها داشته است. این کانون گفته به باور آگاهان، طالبان با بهرهبرداری از رویدادهای تاریخی به خشونتورزی علیه هزاره ادامه میدهند.
در ادامه گزارش کانون وکلا آمده است که طالبان پس از تسلط دوباره بر افغانستان در ۲۰۲۱، کمیسیونی را برای حل منازعه بین دهنشینان و کوچیها ایجاد کرد. کمیسیونی که به گفته این کانون هزارهها آن را معتبر نمیدانند و کوچی نیز از آن شاکی اند.
کوچهای اجباری
کانون وکلا گفته تخلیه اجباری به ابزاری رایج تبدیل شده است که طالبان علیه هزارهها استفاده میکنند. این کانون گفته براساس گزارشها هزاران نفر از مردم هزاره از هلمند، کابل، میدان وردک و بلخ در سه سال گذشته به زور از خانههایشان بیرون رانده شدهاند.
این کانون گفته تخمین زده میشود که بیش از ۲۵۰۰ خانواده هزاره در سال ۲۰۲۱ مجبور به ترک خانههای خود شدند و هیچ راه قانونی برای به چالش کشیدن این دستورات طالبان وجود ندارد.
کانون وکلای دادگستری گفته در منطقه جوی نو ولسوالی ارزگان خاص، جایی که زمانی هزارهها در آن حضور قابل توجهی داشتند و بقیه خانوادههایی که با وجود مواجهه با خشونت بر ماندن در این منطقه پافشاری میکنند، اکنون در معرض اخراج اجباری قرار دارند. این کانون گفته طالبان درختهای میوه، تنها منبع درآمد خانوادههای هزاره در این منطقه را قطع کردند، خانههای آنها را تخریب و محصولات زراعتی آنها را سوزاندند.
قتل عام، آدمربایی و بمبگذاری
این کانون گفته از ۲۰۲۱ میلادی به این طرف چندین مورد قتل علیه اعضای جامعه هزاره توسط طالبان گزارش شده است.
عفو بینالملل در جولای ۲۰۲۱ «اعدامهای فراقانونی» را در ولایت غزنی، در آگست ۲۰۲۱ در ولایت دایکندی و در ماه جون ۲۰۲۲ در ولایت غور را گزارش داده است. این کانون گفته هزارهها به شکل دستهجمعی ربوده شده و چندین غیرنظامی هزاره در چندین مورد پس از ربوده شدن به طرز وحشیانهای کشته شدند.
در این گزارش تاکید شده است، در حالی که بیشتر این اقدامات علیه هزارهها توسط طالبان انجام میشود، شاخه خراسان داعش نیز قصد خود برای «نابودی شیعیان از جمله هزارهها» را روشن کرده است. در این گزارش تاکید شده است که هزارهها در کشورهای دیگر از جمله در پاکستان نیز توسط گروههای تروریستی هدف قرار میگیرند.
تلاشها برای به رسمیت شناختن «نسلکشی هزارهها»
با ادامه کشتار هزارهها در افغانستان، مدافعان حقوق بشر و فعالین جامعه هزاره در سالهای اخیر تلاش کردند این کشتارها به عنوان نسل کشی توسط کشورها و سازمانها به رسمیت شناخته شود.
تا اکنون کشورها به این درخواستها پاسخی مثبت ندادهاند.
نخستوزیر ایالت زاکسن آلمان در آستانه انتخابات مجلس ایالتی، خواستار فراهم شدن امکان اخراج مهاجران افغان و سوری از این کشور شد. میشائیل کریچمر همچنین تاکید کرد که دولت فدرال آلمان باید برنامههای پذیرش مهاجران را متوقف کند.
رسانههای آلمانی روز پنجشنبه (۱۸ اسد) به نقل از این سیاستمدار حزب دموکرات مسیحی آلمان گزارش دادند که سه هفته پیش از انتخابات، تعداد بیشتری از مردم در مقایسه با پنج سال پیش، نسبت به دموکراسی ناامید یا مشکوک شدهاند.
میشائیل کریچمر همچنین با تاکید بر تغییر سیاست مهاجرتی در کشور نسبت به «فضای متشنج» در ایالت زاکسن هشدار داد.
این مقام آلمانی معتقد است که فراهم کردن امکان اخراج مهاجران به افغانستان و سوریه پیامی مهم به جامعه بینالمللی و مردم آلمان خواهد داشت.
در انتخابات اول سپتامبر، ایالتهای زاکسن و تورینگن آلمان شاهد انتخابات نمایندگان جدید مجلس ایالتی خواهند بود. در حال حاضر حزب دموکرات مسیحی آلمان همراه با حزب سوسیال دموکرات و حزب سبزها در زاکسن حکومت میکند.
بحث اخراج مهاجران افغان و سوری در آلمان پس از چندین رویداد خشونتآمیز توسط مهاجران افغان در این کشور افزایش یافته است. اخیرا نانسی فایزر، وزیر داخله آلمان نیز اعلام کرد که مذاکرات محرمانه با کشورهای مختلف برای اخراج مهاجران «مجرم» افغان و سوری ادامه دارد.
اداره توسعه سازمان ملل متحد میگوید سیلهای ناگهانی از ماه ثور تاکنون ۳۰۰ کشته در افغانستان بر جای گذاشته و ۹ هزار خانه را ویران کرده است. این آژانس وابسته به ملل متحد میگوید قصد دارد برای آسیبدیدگان این سیلابها، پناهگاههای موقت بسازد.
این سازمان امدادی در یادداشتی در شبکه اکس نوشت که با سایر نهادهای بشردوستانه تلاش میکند نیازهای اولیه انسانی مانند آب، سرپناه موقت مانند غذا و مراقبتهای بهداشتی را به جوامع آسیبدیده برساند.
برنامه توزیع کمک نقدی در ازای کار با تمرکز بر پاکسازی آوار از زمینهای کشاورزی، کانالها و منابع آبی از برنامههای کوتاهمدت این سازمان برای کمک به سیلزدگان است.
این نهاد میگوید بازسازی جادهها، تعمیر خانههای سیلزده و تهیه خدمات بهداشتی از برنامههای طولانیمدت برای کمک به سیلزدگان است.
اداره توسعه سازمان ملل متحد میگوید که برای مبارزه با ناامنی غذایی آشپزخانههای توزیع غذا را نیز در مناطق آسیبدیده ایجاد کرده است.
این سازمان میگوید که براساس نقشههای خطر و ریسک را پناهگاههای موقت و دائمی برای اسکان خانوادههای آسیبدیده خواهد ساخت.
این دفتر امدادی میگوید که زیرساختهای حفاظتی مانند دیوارهای حفاظتی و کانالهای آبی از اقداماتی هستند که سازمان ملل با هدف افزایش تابآوری در برابر بلایا و مدیریت آن در مناطق آسیبدیده میسازند.
