خانم دیویدیان در این سخنرانی ویدئویی برای نشستی در سازمان ملل در نیویارک هشدار داد که اگر جامعه جهانی زنان افغان را تنها بگذارد، زمینه اخلاقی مبارزه برای حقوق زنان را در هرجای دیگری از جهان از دست خواهد داد.
این مقام سازمان ملل همچنین گفت که طالبان زنان را از زمینههای سیاسی و اجتماعی به طور کامل حذف کرده است و اکنون هیچ زنی در افغانستان در سطح ملی یا ولایتی در مقام رهبری یا موقعیتی قرار ندارد که نفوذ داشته باشد.
به گفته او، محو سیاسی زنان در سطح اجتماعی هم بازتاب یافته است. خانم دیویدیان افزود که ۹۸ درصد از زنانی که با دفتر زنان سازمان ملل گفتوگو کردند، گفتند که در تصمیمگیری در جوامع خود در سطحی محدود یا در حد صفر نقش دارند.
این مقام سازمان ملل افزود که این وضعیت باعث شده است که تاثیر زنان در تصمیمگیری در سطح خانواده تا حدود ۶۰ درصد کاهش یابد.
برپایه ارزیابی رئیس دفتر زنان سازمان ملل در افغانستان، در حالی که زنان در این کشور سه سال پیش میتوانستند نامزد ریاست جمهوری شوند، حالا نمیتوانند تصمیم بگیرند که چه زمانی بازار بروند و مواد خوراکی بخرند.
به گفته دیویدیان، ۶۸ درصد از زنانی که سازمان تحت نظر او با آنها گفتوگو کرد، گفتند که از نظر سلامت روانی در وضعیت «بد» یا «بسیار بد» قرار دارند. او افزود که ۸ درصد از این آنها گفتند که دستکم یک زن را میشناسند که اقدام به خودکشی کرده است.
الیسیون دیویدیان باور دارد محدودیتهایی که طالبان بر زندگی زنان وضع کرده است، بر حقوق زنان و دختران در نسلهای آینده هم اثر خواهد گذاشت.
برپایه ارزیابی او، محرومیت ۱.۱ میلیون دختر از آموزش در مکتبها و بیش از صدهزار دختر از آموزش در دانشگاهها با افزایش نرخ بچهدار شدن زودهنگام دختران مرتبط است. به گفته این مقام سازمان ملل، این وضعیت تا سال ۲۰۲۶ میزان مرگ زنان را دستکم ۵۰ درصد افزایش خواهد داد.
او افزود که تا سه سال دیگر ممکن است توجه جامعه جهانی به سوی مناطق دیگری از جهان معطوف شود، ولی «وحشت» زنان در افغانستان متوقف نخواهد شد و آنها به مقاومت خود در برابر سرکوب ادامه خواهند داد.
این مقام سازمان ملل از جامعه جهانی انتقاد کرد که نظارهگر زنان و دختران در افغانستان مانده است که بر آنها چه میگذرد. به گفته او، در جایجایی از جهان برخورد طالبان محکوم میشود، در حالی که در برخی جاها از سرکوب طالبان تقلید میشود.
رئیس دفتر زنان سازمان ملل در افغانستان هشدار داد که انجام کاری برای زنان در افغانستان یا ناکامی در این زمینه آزمونی برای جامعه جهانی و ایستادگی برای حقوق زنان در سراسر جهان است.
