لاکشمی ونوگوپال منون، کاندیدای دکترا در دانشگاه قطر در این مطلب که برای شبکه الجزیره نوشته، میگوید با نمایندگان فعلی و سابق طالبان که از سیاستهای ملا هبتالله حمایت نمیکنند، مصاحبه کرده و برخی از آنها به او گفتهاند که خانوادههایشان را به کشورهای دیگر بردهاند.
آنها به خانم منون گفتند: «خانواده در خارج از کشور راحتتر است و فرزندان بدون مشکل میتوانند به تحصیل ادامه بدهند.»
خانم منون در این مطلب، به نارضایتی از سیاستهای محافظهکارانه حلقه قدیمی رهبری طالبان مستقر در قندهار پرداخته که با وضع مقررات و فرامین سخت و سفت، عرصه را برای نسل جدید از رهبری نسبتا میانهروی این گروه تنگ کرده است.
پس از تسلط طالبان بر کابل در ۱۵ اگست ۲۰۲۱، در موازات تشکیل حکومت سرپرست در کابل، ملا هبتالله تصمیمهای کلان سیاسی را به قندهار منتقل کرد و در مواردی برخی از وزیران حکومت کابل از جمله وزیر معارف و صحت عامه را با افرادی وفادار به خود جایگزین کرد.
در مقالهای که شبکه الجزیره روز شنبه منتشر کرد، به نارضایتی در داخل و خارج از افغانستان از سیاستهای سختگیرانه طالبان و شرایط بد اقتصادی و حقوق بشری مردم افغانستان اشاره شده است.
در این مطلب آمده است که حکومت طالبان در کابل فشارهای مردمی را که در بحبوحه فروپاشی اقتصادی و کاهش کمکهای بینالمللی، خواهان خدمات و کار هستند حس میکند.
با این حال، تلاشهای برخی اعضای طالبان از جمله سراجالدین حقانی برای ارتباط با جامعه بینالمللی و جلب کمکها و سرمایهگذاریهای بیشتر با دو برابر شدن سیاستهای سختگیرانه قندهار در حوزههای آموزش و کار دختران و زنان و توشیح قانون امر به معروف، تضعیف شده است.
نارضایتی در میان طالبان
تشدید سیاستهای محافظهکارانه رهبری طالبان در قندهار علاوه بر افزایش نارضایتی عمومی، شکافها در میان سران این گروه را هم بیشتر کرده است.
خانم منون در این مطلب مینویسد: «در حالی که به نظر میرسد آخندزاده کنترول امور را در دست دارد، نشانههایی از شکافهای داخلی رو به رشد ظاهر شده است.»
او در این مطلب به انتقاد سراجالدین حقانی، وزیر داخله طالبان در فبروری ۲۰۲۳ اشاره میکند که گفته بود: «انحصار قدرت و لطمه زدن به آبروی کل نظام به نفع ما نیست. این وضعیت قابل تحمل نیست.»
به باور نویسنده، قانون تازه امر به معروف و تاکید وزارت امر به معروف طالبان به مجازات افرادی که با آن مخالفت کنند، به این معنی است که اعضای محافظهکارتر طالبان به رهبری ملا هبتالله دست بالا در تعیین سیاستهای این گروه دارند و طالبان ۲۰۲۰ دیگر آن «نسخه میانهروتر» این گروه که افغانستان را در دهه ۱۹۹۰ اداره کرد، نیست.
خانم منون میگوید که اعضای قدیمی و محافظهکار طالبان بر محور ملا هبتالله در قندهار از طریق ترس، برکناری و به حاشیه راندن، فرهنگ سازگاری را خلق کرده و صدای نسل جدید رهبری این گروه را سرکوب میکند.
با این حال، به باور این نویسنده، راهبرد تثبیت قدرت آخندزاده ممکن است نتیجه معکوس داشته باشد: «ممکن است باعث شکاف داخلی بیشتری شود که میتواند به چندپارگی یا حتی شورش (علیه رهبری) منجر شود.»
