در ادامه فشارها به مهاجران افغانستان در ایران، سخنگوی کمیسیون امور داخلی مجلس این کشور گفت بر اساس طرح ساماندهی مهاجران، دیگر چیزی به عنوان اقامت دائم اتباع در ایران وجود ندارد. ولیالله بیاتی گفت تنها سه نوع اقامت موقت شامل یک ساله، سه ساله و احتمالا هفت ساله پیشبینی شده است.
بیاتی روز شنبه ۱۴ میزان خبر داد طرح ساماندهی اتباع خارجی و اساسنامه سازمان ملی مهاجرت در دستور کار کمیسیون امور داخلی مجلس قرار دارد.
او افزود تاکنون بیش از ۲۰ بند از این طرح به تصویب رسیده است.
بیاتی با اشاره به برخی جزییات این طرح گفت: «بر اساس این طرح ما به مهاجرینی که وارد کشور میشوند، پس از اسکن عنبیه چشم، یک کارت میدهیم که همه خدمات مورد نیاز او با این کارت ارائه میشود و فرد مهاجر باید آن را تا زمان خروج از کشور به همراه داشته باشد.»
محمد رشیدی، عضو هیئت رییسه مجلس، در جلسه علنی از وصول طرح اصلاح قانون مربوط به «ورود و اقامت اتباع خارجه در ایران» خبر داد.
سخنگوی کمیسیون امور داخلی مجلس در ادامه اظهارات خود با بیان اینکه طبق تصمیم اعضای کمیسیون، مقوله اقامت بهصورت موقت دیده شده، گفت: «ما به دنبال آن نیستیم که اتباعی که در کشور حضور دارند، رسوب کنند و ماندگاریشان بالا برود و بر اساس طرح مذکور دیگر چیزی به عنوان اقامت دائم اتباع در ایران نداریم.»
بیاتی با بیان اینکه اتباع برای ماندن در کشور و فعالیت بهعنوان نیروی کار نیاز دارند تا کارفرما آنها را ضمانت کند، افزود: «از دیگر مباحث ذکر شده در طرح ساماندهی اتباع، تقسیم آنها به سه گروه نیروهای کار، افراد سرمایهگذار یا محصلین است.»
جمهوری اسلامی به شهروندان خارجی و مهاجرین در ایران اتباع میگوید.
به گفته بیاتی، پس از انجام رسیدگیهای لازم به این طرح، گزارش کمیسیون در سامانه مربوط به نمایندگان مجلس بارگذاری میشود تا پس از ثبت نظرات نمایندگان، طی هفتههای آینده در دستور کار صحن مجلس قرار بگیرد.
ممنوعیت اقامت مهاجرین در برخی شهرهای ایران
بیاتی در پاسخ به اینکه آیا بر اساس این طرح، ممنوعیت اقامت اتباع خارجی در برخی از استانها و شهرهای کشور همچنان وجود خواهد داشت، گفت این موضوع تحت عنوان آمایش سرزمینی در طرح مذکور آمده و بر عهده شورای هماهنگی استانها گذاشته شده است.
احمدعلی گودرزی، فرمانده مرزبانی فراجا، اخیرا اعلام کرد سیاست جمهوری اسلامی این است که «اتباع غیرمجاز» باید تا پایان سال ۱۴۰۳ کشور را ترک کنند.
او در این باره گفت: «ما کشور مهماننوازی هستیم. این افراد مدتهاست از همه امکانات در کشور ما استفاده کردهاند اما دیگر باید از کشور خارج شوند.»
جمهوری اسلامی همچنان دیوارکشی در مرزهای شرقی با افغانستان را روی دست دارد.
برخی ناظران این طرح را در ادامه سیاستهای مهاجرستیزانه جمهوری اسلامی، بهویژه علیه شهروندان اهل افغانستان میدانند.
در ماههای گذشته گزارشهای بسیاری از افزایش رد مرزهای غیرقانونی، همراه با برخوردهای شدید با مهاجران افغانستان در ایران منتشر شده است.
به گزارش افغانستاناینترنشنال، تعداد قابل ملاحظهای از افغانها پس از به قدرت رسیدن دوباره طالبان در افغانستان، به ایران مهاجرت کردند.
تعداد زیادی از این مهاجران، زنان و دخترانی هستند که از حق آموزش و کار در افغانستان محروم ماندهاند.
بخشی دیگر از مهاجران، نظامیان و کارمندان حکومت پیشین هستند که از ترس انتقامجویی طالبان به ایران فرار کردهاند.
شماری از مهاجران نیز به دنبال بحران اقتصادی و بیکاری گسترده در افغانستان تحت کنترول طالبان، برای کار کردن راهی ایران شدهاند.
در ماههای اخیر فشار نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی و شماری از شهروندان ایران بر مهاجران افغانستان افزایش یافته و موارد قابل توجهی از حملات به مهاجران گزارش شده است.
منابع از شرکت برشنا به افغانستان اینترنشنال گفتند که مقامات طالبان به رغم کمبود برق در کابل، این ترانسفارمرها در خدمت شرکتهای تجاری و تولیدی قرار گرفته است.
منابع میگویند که مقامات طالبان در شرکت برشنا، برج برق چمتل در ولسوالی شکردره کابل را در ازای صد و پنجاه هزار دالر رشوت در اختیار کارخانه ذوب آهن «ملت استیل» قرار دادهاند.
منابع از شرکت برشنا همچنان اضافه میکنند که مقامات طالبان در این ریاست یک ترانسفارمر جدید را در ازای اخذ حدود صد هزار دالر برای کارخانه فولاد ضیا سعید نصب کردهاند.
در همین حال یک کارمند شرکت برشنا تحت کنترول طالبان میگوید که طالبان در حالی ترانسفارمرهای جدید را در بدل اخذ رشوت برای شرکتهای تجاری نصب کردهاند که در حال حاضر باشندگان کابل در یک شبانهروز حدود ۴ تا ۶ ساعت برق دارند.
به گفته این منابع، مقامهای طالبان شرکت برق برشنا را منبع خوبی برای پولاندوزی میدانند و هر یک از گروههای با نفوذ در میان طالبان تلاش دارند در موقعیتهای مهم این ریاست سهم داشته باشند.
با این حال، بسیاری از شهروندان کابل از کمبود برق شکایت کرده و گفتهاند که به رغم نبود برق طالبان هزینههای سنگینی را از بابت مصرف برق از آنها میستانند.
این در حالی است که در زمان حکومت پیشین، برخی از مقامات عالی رتبه، فرماندهان جهادی، زورمندان و برخی از نهادها هزینه برق را پرداخت نمیکردند. به اساس گزارشهای رسمی افغانستان ۸۰ درصد برق خود را از کشورهای خارجی خریداری میکند و سالانه ۲۲۰ تا ۲۸۰ میلیون دالر برای خرید برق کشورهای همسایه هزینه میکند.
