معاون عملیاتی جمعیت هلال احمر اعلام کرد که ۱۵۰ کودک مبتلا به شکاف کام و لب با حمایت مالی مرکز اسلامی بنگلادش درمان خواهند شد. عبداللطیف ثابت گفت که این کودکان از ولایات مختلف شناسایی شده و در کابل تحت درمان پنج پزشک بنگلادشی قرار خواهند گرفت.
خبرگزاری باختر، تحت کنترول طالبان روز جمعه، نهم قوس، گزارش داد که عبداللطیف ثابت گفته درمان این کودکان دو هفته بعد پس از شناسایی کودکان از ولایات مختلف آغاز خواهد شد.
سفر پزشکان بنگلادشی برای درمان کودکان دارای شکاف کام و لب، نشاندهنده کمبود شدید کادر درمان در افغانستان است.
پزشکان بدون مرز در گزارشی گفته است سیستم ناکارآمد، فقر گسترده و افزایش محدودیت در برابر زنان، بحران بشری را در افغانستان حاکم کرده است.
در این گزارش پرسیده شده است: «اگر دختران نتوانند درس بخوانند، نسل بعدی پزشک و پرستار از کجا خواهد آمد؟»
زنان افغان بیخانمان که به دلیل گدایی توسط طالبان بازداشت شدهاند، از تجاوزهای «وحشیانه» و لتوکوب در زندانها سخن گفتهاند. این زنان میگویند که در زندان تحت آزار جنسی، شکنجه و کار اجباری قرار گرفته و شاهد ضرب و شتم و مرگ کودکان بودهاند.
روزنامه گاردین، روز جمعه، نهم قوس گزارشی منتشر کرد که در آن با زنانی که به دلیل گدایی توسط طالبان بازداشت شدهاند، مصاحبه شده است.
تمامی این زنان گفتهاند که به دلیل ناتوانی در یافتن شغل، چارهای جز گدایی در خیابانها برای تأمین غذای خود و فرزندانشان نداشتهاند.
زهرا، ۳۲ ساله و مادر سه فرزند، گفت که پس از ناپدید شدن همسرش که در ارتش دولت پیشین افغانستان خدمت میکرد، مجبور شد به کابل منتقل شده و در خیابانها برای تأمین غذا گدایی کند. همسر او پس از بهقدرت رسیدن طالبان در اگست ۲۰۲۱ ناپدید شد.
زهرا گفت: «به ادارات دولتی در محل زندگی خود و گفتم که بیوه هستم و درخواست کمک کردم تا غذای سه فرزندم را تأمین کنم.» او ادامه داد آنها گفتند نمیتوانند به من کمک کنند و به من گفت کنار نانوایی بنشین. شاید کسی چیزی به تو بدهد.
زهرا گفت که تا زمانی که دستگیر نشد، از قوانین طالبان در مورد ممنوعیت گدایی خبر نداشت.
او گفت: «یک موتر طالبان پیش نانوایی ایستاد. آنها پسرم را به زور گرفتند و به من گفتند که سوار موتر شوم.» زهرا ادعا کرد که سه روز و شب در زندان طالبان بود و در ابتدا مجبور شد برای مردانی که در آنجا کار میکردند، غذا بپزد، تمیز کند و لباس بشوید.
طالبان سپس به گفتند که قرار است اثر انگشتش گرفته شود و جزئیات بیومتریک او ثبت شود. زمانی که زهرا مقاومت کرد، او را لتوکوب کردند تا جایی که بیهوش شد. زهرا گفت که سپس مورد تجاوز قرار گرفت.
او گفت: «از زمانی که آزاد شدم، چندین بار به پایان دادن به زندگیام فکر کردهام، اما فرزندانم باعث شدند خودم را نکشم. من به این فکر میکردم که اگر من زنده نباشم، کی به فرزندانم غذا بدهد؟»
یک زن دیگر به نام پروانه، در اکتبر ۲۰۲۳ به همراه دختر چهار سالهاش در کابل گدایی میکرد. او به مدت ۱۵ روز در زندان بادامباغ نگهداری شد و در زندان با تجاوز و شکنجه مواجه شد.
پروانه همچنین گفت که او و دو زن دیگر در دوران بازداشت مورد تجاوز قرار گرفتند و این حملات باعث ایجاد آسیبهای روانی شدید و افسردگی در او شده است.
به گفته پروانه، طالبان حتی کودکان را که در خیابانها کفش مردم را رنگ میکردند، را بازداشت کرده بود. او ادامه داد: «طالبان به ما زنان میگفتند چرا ازدواج نمیکنید، ما را میزدند و مجبورمان میکردند که ظرف بشوییم و پاککاری کنیم.»
علاوه بر گزارشهای متعدد از تجاوز و شکنجه زنان بازداشتشده، برخی از زندانیان سابق به «زان تایمز» گفتند که شاهد آزار و اذیت کودکان خردسال در زندانها بودهاند.
یک زن نیز ادعا کرد که دو کودک در حالی که او در بازداشت بود، بهطور وحشیانهای لتوکوب شدند و جان خود را از دست دادند.
او گفت: «هیچکس جرأت حرف زدن نداشت. اگر گپ میزدیم، ما را میزدند و به ما بیحیا میگفتند. دیدن مرگ آن کودکان پیش چشمم چیزی است که هیچگاه فراموش نخواهم کرد.»
مرگ زندانیان بازداشتشده در متن «قانون جمعآوری گداها و جلوگیری از گدایی» طالبان پیشبینی شده است.
در ماده ۲۵ این قانون آمده است: «اگر یک گدا در بازداشت بمیرد و اقاربی نداشته باشد یا خانواده او از دریافت جسد خودداری کند، مقامات شهرداری مسئول دفن آن خواهند بود.»
از زمان تسلط طالبان در اگست ۲۰۲۱، زنان از حق کار محروم شدهاند، که این امر موجب افزایش فقر، بهویژه در خانوادههایی که زنان سرپرست آنها هستند، شده است.
وزارت عدلیه طالبان در تاریخ ۳۰ ثور ۱۴۰۳ از قانون جمعآوری گداها و جلوگیری از گدایی خبر داد.
این قانون از سوی هبتالله آخندزاده، رهبر طالبان، توشیح شد. در اعلامیه وزارت عدلیه آمده است که «بر اساس این قانون، اشخاصی که سالم و یا کاسب باشند و خوراک یک روز را داشته باشند از عمل گدایی منع شدهاند.» طالبان تا کنون ۶۰ هزار گدا را از شهرهای افغانستان بازداشت کردهاند.
با تسلط طالبان بر افغانستان، نرخ بیکاری و فقر به شدت افزایش یافته و تعداد گدایان، بهویژه در پایتخت کابل، به طور قابل توجهی بیشتر شده است. بر اساس ارقام سازمان ملل متحد، حدود ۲۴ میلیون نفر در افغانستان به کمکهای بشری نیاز دارند.
وزارت فواید عامه طالبان اعلام کرد که شاهراه سالنگ بهدلیل برفباری و توفان از ظهر جمعه، نهم قوس، بهطور موقت بر روی ترافیک بسته شده است. این وزارت از شهروندان خواسته است که تا اطلاع ثانی از این مسیر تردد نکنند.
وزارت فواید عامه طالبان اعلام کرد که این شاهراه بهدلیل برفباری سنگین و محدودیت دید رانندگان، برای جلوگیری از تلفات و خسارات احتمالی بهروی ترافیک بسته شده است.
این وزارت میگوید که به محض مساعد شدن وضعیت هوا، مناطق برفگیر پاکسازی و شاهراه سالنگ دوباره بهروی ترافیک بازگشایی خواهد شد.
وزارت طالبان تاکید کرد که این شاهراه بهروی تمام انواع وسایل نقلیه بسته است و زمان بازگشایی آن پس از پاکسازی راه، از سوی این وزارت اعلام خواهد شد.
شاهراه سالنگ یکی از بزرگراههای مهم افغانستان است که پایتخت را ولایتهای شمالی وصل میکند.
دفتر ملا برادر، معاون اقتصادی طالبان پارسال اعلام کرده بود که سالنگ را ترمیم کرده است.
طالبان پارسال پس از چند ماه مسدود کردن سالنگ، این راه را با حضور ملا برادر افتتاح کرد.
کمیته فرعی پیشگیری از شکنجه سازمان ملل اعلام کرد که قرار است در برنامه خود در سال ۲۰۲۵ از چند کشور، از جمله افغانستان، بازدید کند. این کمیته قصد دارد در این دور سفرها به افغانستان، موزامبیک، نیوزیلند، پرو، صربستان، بوروندی، فرانسه و مکزیک برود.
سوزان جابور، رئیس کمیته فرعی پیشگیری از شکنجه، در مراسم چهلمین سالگرد تصویب کنوانسیون ضد شکنجه گفت: «دنیا در حال نظاره است و تاریخ ما را نه بر اساس نیتها یا بلاغتها، بلکه بر اساس اقداماتی که برای مقابله با چالشهای پیش رو انجام میدهیم، خواهد سنجید».
به گزارش کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل، او گفته است که کمیته فرعی سازمان ملل مصمم و آماده برای اقدام است.
تاکنون تاریخ دقیق سفر این کمیته به افغانستان اعلام نشده است.
تصمیم این کمیته برای سفر به افغانستان در حالی انجام شد که متهمان در زندانهای طالبان با انواع شدید شکنجه روبرو است.
سیبیل مانی، هماهنگکننده حقوق بشر سازمان جهانی علیه شکنجه ماه عقرب پس از سفر به افغانستان اعلام کرد که شکنجه مردان و زنان در زندانهای طالبان ادامه دارد. مانی گفت مردان و زنانی که از سیاستهای طالبان در افغانستان انتقاد کردهاند زندانی و شکنجه شدهاند.
اعتراف رهبر طالبان به شکنجه متهمان
هبتالله آخندزاده، رهبر طالبان، در سفر به ولایت قندوز گفته بود که گزارشی درباره کشته شدن زندانیان در زندانهای این گروه دریافت کرده است. ارگ طالبان ماه میزان فایل صوتی سخنرانی هبتالله در سفر به ولایت قندوز را منتشر کرد.
براساس فایل صوتی منسوب به هبتالله آخندزاده، رهبر طالبان، او در جریان سفر به ولایت قندوز در ماه سنبله گفت که به او گزارش دادهاند که در یکی از زندانها، زندانیانی کشته شدهاند.
او افزود که پس از اطلاع از این موضوع، با مسئول زندان تماس گرفت و پرسید که آیا این کشتارها به حکم محکمه انجام شده یا بدون حکم. مسئول زندان در پاسخ گفته که در جریان این وقایع نبوده و همکارانش زندانیان را کشتند.
پیشتر، منابع به افغانستان اینترنشنال تایید کرده بودند که طی سه سال گذشته، ۸۷ نفر بر اثر شکنجه در زندانهای استخبارات طالبان جان باختند. این منابع گفتند که افراد مذکور با روشهایی مانند شوک برقی، خفگی، غرق کردن در آب و شکنجه اندامهای جنسی کشته شدند.
بیشتر این زندانیان از نظامیان سابق، اعضای جبهه مقاومت ملی و فعالان مخالف طالبان بودند.
دفتر نمایندگی سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما) نیز سال گذشته گزارشی از وضعیت زندانهای طالبان منتشر کرد. یوناما در تاریخ ۲۹ سنبله سال گذشته در گزارشی از نقض گسترده حقوق بشر در زندانهای طالبان خبر داد و تاکید کرد که نزدیک به ۵۰ درصد این تخلفات شامل اعمال شکنجه و سایر رفتارها یا «مجازات ظالمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز» است.
بر مبنای آمار آژانس پناهندگان ملل متحد، آمار مهاجران افغان در پاکستان به سه و نیم میلیون نفر میرسد. از این میان یک میلیون و ۴۰۰ هزار نفر کارت اقامت پیاوآر و ۸۰۰ هزار نفر دیگر کارت ایسیسی دارند. ۶۰۰ هزار مهاجر فاقد مدارک رسمی اقامت هستند.
روزنامه پاکستانی «بزنس ریکاردر» روز جمعه، نهم قوس، به نقل از آژانس پناهندگان سازمان ملل نوشت که ۷۰۰ هزار افغان که پس از تسلط طالبان بر افغانستان وارد پاکستان شدهاند، قصد دارند پاکستان را به مقصد کشور دیگری ترک کنند.
حکومت پاکستان در نوامبر ۲۰۲۳ میلادی اقدام به اخراج اجباری مهاجران فاقد مدرک اقامتی کرد، اقدامی که باعث ایجاد مشکلات اقتصادی و فشارهای روانی شدید برای بازگشتکنندگان افغان شده است. بسیاری از بازگشتکنندگان این رفتارها را «تحقیرآمیز» توصیف کرده و از توقیف اموال شخصی خود سخن گفتهاند.
از سوی دیگر، بر اساس گزارش سازمانهای بینالمللی، بیش از بیست میلیون نفر در افغانستان با فقر دستوپنجه نرم میکنند. در همین حال، حاکمیت طالبان باعث شده است که بسیاری از سازمانهای امدادرسان به دلیل سیاستهای «ضد حقوق بشری و مخالف حقوق زنان و دختران» فعالیتهای خود را متوقف یا به طور چشمگیری کاهش دهند.
محسن نقوی، وزیر داخله پاکستان، روز چهارشنبه، هفتم قوس اعلام کرد که پس از ۳۱ دسامبر، شهروندان افغانستان بدون داشتن مجوز رسمی، اجازه اقامت در اسلامآباد نخواهند داشت. این دستور همزمان با ادعای اشتراک مهاجران افغان در اعتراضات ضد حکومتی صادر شده است.
رستم شاه مومند، سفیر پیشین پاکستان در کابل، تصمیم جدید وزارت داخله پاکستان مبنی بر اخراج افغانها از اسلامآباد را انتقاد کرده و آن را ناعادلانه دانسته است. او اظهار داشت که افغانها به دلیل اختلافات سیاسی داخلی در پاکستان هدف قرار گرفتهاند.
ممتاز زهرا بلوچ، سخنگوی وزارت خارجه پاکستان گفت در جریان اعتراضات طرفداران عمران خان در اسلامآباد، شهروندان افغانستان بازداشت شدهاند. خانم بلوچ میگوید که شمار و هویت بازداشتشدگان بهزودی از سوی وزارت داخله این کشور اعلام خواهد شد.
ممتاز زهرا بلوچ، سخنگوی وزارت خارجه پاکستان، روز جمعه نهم قوس، در یک نشست خبری در اسلامآباد گفت که مشارکت شهروندان خارجی در اعتراضات سیاسی در پاکستان «غیرقانونی» است. او تاکید کرد که خارجیها باید از امور سیاسی پاکستان دوری کنند.
این مقام پاکستانی شمار افغانهایی که در این اعتراضات بازداشت شدهاند را مشخص نکرده است.
این اولین بار نیست که مقامات پاکستانی از بازداشت شهروندان افغان در جریان اعتراضات در این کشور خبر میدهند. مقامات پاکستان در جریان اعتراضات حامیان عمران خان، نخستوزیر پیشین این کشور در اواسط ماه میزان نیز از بازداشت افغانها خبر داده بودند.
محسن نقوی، وزیر داخله پاکستان، در آن زمان ادعا کرد که افغانها در اعتراضات حزب تحریک انصاف دخیل بودهاند و دستکم ۱۲۰ نفر از آنها بازداشت شدهاند. با این حال، مقامات حزب تحریک انصاف ادعای حضور افغانها در اعتراضات را تکذیب کرده بودند.
سخنگوی وزارت خارجه پاکستان در حالی از بازداشت افغانها در اعتراضات اخیر خبر داده است که دولت پاکستان اخیراً شرایط زندگی برای مهاجران افغان را در این کشور دشوار کرده است. دولت پاکستان همچنین اعلام کرد که مهاجران افغان برای سکونت در پایتخت این کشور باید مجوز ویژه بگیرند.
