هند و بنگلادش پس از چند ماه تنش، روز دوشنبه اعلام کردند که دو کشور همسایه به دنبال ایجاد روابط سازنده با همدیگرند. روبط دهلی نو و داکا در ماه آگست پس از فرار شیخ حسینه، نخستوزیر پیشین بنگلادش به هند، رو به تیرگی گذاشت.
در نخستین اقدام پس از چند ماه برای کاهش تنشها، ویکرم میشری، دبیر وزارت خارجه هند، به داکا سفر کرد. او بلندپایهترین مقام هندی است که پس از استعفای نخستوزیر پیشین بنگلادش، به این کشور رفته است.
شیخ حسینه، در ماه آگست، پس از به خشونت کشیده شدن اعتراضات دانشجویی توسط نیروهای امنیتی، از سمت نخستوزیری بنگلادش استعفا کرد و به هند پناه برد.
او متحد نزدیک نرندرا مودی، نخستوزیر هند بود.
ویکرم میشری با محمد یونس، رهبر موقت بنگلادیش دیدار کرد. آقای یونس در این دیدار از هند خواست که به حل موضوعاتی که بر روابط دو کشور سایه افکنده، بپردازد.
شرکت اوپنایآی، سازنده چتجیپیتی، یک مدل جدید هوش مصنوعی خود با قابلیت تبدیل کردن متن به ویدیو را راهاندازی کرد. برنامه «سورا» در حال حاضر برای کاربران چتجیپیتی پلاس و پرو قابل دسترس است و میتواند ویدیوهای ۲۰ ثانیهای تولید کند.
اوپنایآی برای اولین بار در ماه فبروری مدل هوش مصنوعی خود برای تبدیل کردن متن به ویدیو را معرفی کرد اما تعداد محدودی از کاربران به آن دسترسی داشتند.
این شرکت در یک یادداشت وبلاگی نوشت: «ما در حال کار بر روی قیمتگذاری متناسب برای انواع مختلف کاربران هستیم و قصد داریم این قیمتگذاری را اوایل سال آینده ارائه کنیم.»
مدل جدید هوش مصنوعی که سازنده چتجیپیتی آن را ارائه کرده، به کاربران این امکان را میدهد که ویدیوهایی با کیفیت ۱۰۸۰p و طول حداکثر ۲۰ ثانیه تولید کنند.
اوپنایآی همچنین اعلام کرد که برای جلوگیری از سوءاستفادههای احتمالی، مانع از تولید و آپلود محتوای مخرب همچون محتوای سوءاستفاده جنسی از کودکان و «دیپفیکهای» جنسی در «سورا» خواهد شد.
این شرکت تحت حمایت مایکروسافت، در نوامبر ۲۰۲۲ با راهاندازی چتجیپیتی، تحول چشمگیری را در حوزه فناوری هوش مصنوعی رقم زد.
دفتر نخستوزیری هائیتی روز دوشنبه اعلام کرد که حدود ۱۸۰ نفر عمدتا افراد مسن از سوی یک باند تبهکار در این کشور کشته شدند. این باند افراد مذکور را به ظن «جادوگری برای بیمار کردن فرزند رئیس این باند» کشته است.
شبکه ملی دفاع از حقوقبشر هائیتی روز یکشنبه گفت از میان قربانیان حداقل ۱۱۰نفر بالای ۶۰سال سن داشتند.
شاهدان گفتند که «جسدهای مثلهشده در خیابانها سوزانده شد و چند جوان که در تلاش برای نجات افراد بودند نیز کشته شدند.»
شبکه ملی دفاع از حقوقبشر گفت رئیس این گروه تبهکار پس از بیمار شدن فرزندش و مشورت گرفتن از یک کشیش که افراد مسن را متهم به آسیبرساندن به کودک از طریق جادوگری کرده بود، دستور قتل را صادر کرد.
گفته میشود فرزند رئیس این گروه درگذشته است.
این حادثه در منطقه سیتهسولیل اتفاق افتاده که جز مناطق فقیرنشین و پر جمعیت هائیتی است و یکی از خشنترین مناطق این کشور نیز شناخته میشود.
به گزارش رویترز، کنترول شدید باندها بر مردم منطقه و محدودیت استفاده از تلفن همراه، توانایی ساکنان را برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات در مورد کشتار محدود کرده است.
این گروههای مسلح متهم به قتلهای بیرویه، تجاوزهای گروهی، آدمربایی و باجخواهیاند.
در ماه اکتوبر امسال، یک باند تبهکار به نام «گرن گریف» مسئولیت قتل حداقل ۱۱۶ نفر را در منطقه پونت سوند هائیتی بر عهده گرفت.
پولیس روز دوشنبه اعلام کرد که دو نفر سوار بر یک موتورسایکل حامل مواد منفجره در جنوبغرب پاکستان کشته شدند. به گفته پولیس، این رویداد پس از آن رخ داد که مواد انفجاری جابجا شده در موتورسایکل در نزدیک یک ایستگاه پولیس منفجر شد و سرنشینان کشته شدند.
این انفجار در قلعه عبدالله، منطقهای در ۷۵ کیلومتری شمال کویته، مرکز ایالت بلوچستان رخ داده است.
پولیس محلی گفت که ماموران همچنان در حال بررسی اند تا مشخص شود که آیا مظنونان بمبگذار انتحاری بودهاند یا خیر.
بلوچستان برای دههها صحنه شورش گروههای جداییطلب بوده است که خواستار استقلال از دولت فدرال و سهم بیشتر در منابع طبیعی منطقه مانند گاز و نفت اند.
شبهنظامیان طالبان پاکستانی نیز در این منطقه فعال استند.
ماه گذشته، یک بمبگذار انتحاری ارتش آزادیبخش بلوچستان، خود را در ایستگاه قطار کویته منفجر کرد و ۲۶ نفر از جمله سربازان و کارکنان راهآهن را کشت.
تحریک طالبان پاکستانی روز دوشنبه در بیانیهای اعلام کرد که یک گروه مسلح محلی به رهبری ضرار خیبری در خیبرپختونخوا به این گروه پیوسته است. طالبان پاکستانی از همه گروههای مسلح خواست تا «برای تغییر نظام پاکستان» باهم متحد شوند.
به نقل از تحریک طالبان پاکستان، گروهی محلی به رهبری ضرار خیبری روز دوشنبه بیعت خود را با امیر مفتی ابومنصور عاصم (نور ولی محسود) اعلام کرده است.
تحریک طالبان پاکستان مدعی است که که گروه مذکور تعهد کرده که از تمامی اصول و مقررات تحریک طالبان پاکستان پیروی میکند.
در بیانیه طالبان پاکستانی آمده است: «با توجه به افزایش حملات ارتش پاکستان و طالبان، پیوستن گروههای مختلف به جنبش تحریک طالبان پاکستان باعث تقویت جهاد در پاکستان میشود.»
تحریک طالبان پاکستان همچنین از سایر گروههای مسلح خواسته است تا با حکومت و ارتش پاکستان وارد جنگ شوند.
تاکنون جزئیاتی درباره میزان نیروی انسانی و تسلیحاتی گروههای ادغام شده با تحریک طالبان پاکستانی ارائه نشده است.
این نخستین گروهی نیست که به تحریک طالبان پاکستان پیوسته است؛ پیشتر نیز برخی از گروههای مسلح محلی با این گروه بیعت کردهاند.
در روزهای اخیر، درگیریها بین تحریک طالبان پاکستان و ارتش پاکستان شدت گرفته است و هر دو طرف ادعا کردهاند که نیروهای یکدیگر را کشتهاند.
درهای زندانهای سوریه از جمله زندان نظامی صیدنایا، که عفو بینالملل سرکوب بیرحمانه، شکنجههای وحشیانه و اعدامهای دستهجمعی در آنجا را مستندسازی کرده است، روز گذشته گشوده شد و شمار نامعلومی زندانی سیاسی آن پس از سالها بیخبری آزاد شدند.
گاردین در گزارشی به بازشدن در زندانها در شهرهای مختلف پرداخته و نوشته بسیاری از این افراد از مردان و زنان گرفته تا کودکان تنها به جرم انتقاد از حکومت زندانی شده بودند و حالا پس از مدتها دوری، به آغوش خانوادههای شان بازگشتند.
بر اساس این گزارش، هنوز مشخص نیست چه تعداد زندانی آزاد شدهاند اما گزارش سازمانهای حقوقبشری نشان میدهد در طی ۱۴ سال جنگ داخلی، بیش از ۱۰۰ هزار زندانی در این زندانها اعدام و سر به نیست شدهاند.
لحظات تلخ و شیرین آزادی
یکی از جنبههای آزادی زندانیان که بسیار مورد توجه قرار گرفته است، بیخبری خانوادهها از سرنوشت آنها بود.
در مواردی، خانواده از اسارت عزیزانشان در یک زندان مطلع بودند اما نمیدانستند او هنوز زنده است یا نه و در مواردی ماموران امنیتی بدون اطلاع به خانواده، فرد را ربوده و خانوادهها از سرنوشت آنها هیچ اطلاعی نداشتهاند.
گزارشهای تصویری نشان میدهد برخی از زندانیان به سختی میتوانستند باور کنند که بشار اسد از قدرت برکنار شده است.
در مواردی دیگر، تعدادی از زندانیان قدیمیتر که بدون هیچ ارتباطی با خارج از زندان، سالهای طولانی را در حبس گذرانده بودند، حتی نمیدانستند بشار اسد پس از مرگ پدرش حافظ اسد در سال ۲۰۰۰، قدرت را به دست گرفتهاست.
تصاویر تایید شده از زندان نظامی صیدنایا در دمشق صحنههای تکاندهندهای را نشان میدهد. تصاویر سلولهایی که دهها زن و کودک خردسال در آن محبوس بودهاند. آنها به زندانیان وحشتزده اطمینان میدهند که دیگر جای نگرانی وجود ندارد.
میراث تاریک زندانهای اسد
تصاویر ماهوارهای در سال ۲۰۱۷ نشان میداد یک کوره جسدسوزی برای از بین بردن پیکر قربانیان در زندان صیدنایا ساخته شدهاست.
با این حال، هنوز گزارشهای ضد و نقیضی درباره سلولهای زیرزمینی در این زندان که هنوز کشف نشدهاند، به گوش میرسد.
نیروهای دفاع مدنی سوریه، که به نام «کلاه سفیدها» شناخته میشوند، صبح دوشنبه به وقت محلی اعلام کردند پنج تیم را به زندان نظامی صیدنایا اعزام کردهاند «تا سلولهای پنهان زیرزمینی را که بنا بر گفته نجاتیافتگان محل نگهداری شماری از زندانیان است، جستجو کنند.»
کلاه سفیدها در پلتفرم اکس اعلام کردند این تیمها شامل واحدهای جستوجو و نجات، متخصصان نفوذ از طریق دیوار، گروههای بازکننده درهای آهنی، واحدهای سگهای آموزشدیده و امدادگران پزشکی اند.
به گفته کلاه سفیدها، گروههای اعزام شده به زندان صیدنایا، آموزشدیده و مجهز به امکانات لازم برای مدیریت چنین عملیاتهای پیچیدهای اند.
روایتهای زندانیان از سالهای اسارت، حیرتانگیز است. به نظر میرسد سالها زمان لازم است تا تمام حقایق و اسناد تلخ جنایتهایی که خاندان اسد علیه مردم خود مرتکب شدهاند، آشکار شود.
شبکه العربیه تصاویر تکاندهندهای از ورود خانوادهای به دمشق را پخش کرد که برای دیدار فرزند تازه آزادشدهشان آمده بودند. صدای مادر سالخورده هنگامی که پس از ۱۴ سال فرزندش را در آغوش گرفت، از شدت احساسات میلرزید.
چهرههای شاخص آزاد شده
در میان آزادشدگان، دو چهره شاخص به چشم میخورند، رغد التتاری، خلبانی که در دهه ۱۹۸۰ از دستور حافظ اسد برای بمباران شهر حما سرپیچی کرد و پس از ۴۳ سال حبس آزاد شد.
دیگری، تل الملوحی است که در سال ۲۰۰۹، در سن ۱۹ سالگی به جرم نوشتن یک پست وبلاگی در انتقاد از فساد دولتی دستگیر شده بود و حالا زنده پیدا شده است.
در زندان صیدنایا، مردی با سر تراشیده و بدنی لرزان آزاد شد که در اثر شکنجههای شدید، حافظهاش را از دست داده و به سختی میتوانست صحبت کند و به گفته خانوادهاش دانشجوی ۲۰ ساله پزشکی بوده که ۱۳ سال پیش ناپدید شده بود.
در جریان انقلاب بهار عربی سال ۲۰۱۱، هزاران معترض تنها به جرم سخن گفتن علیه حکومت دستگیر شدند.
به گزارش گروههای حقوقبشری، با گسترش جنگ داخلی، شبکه وسیع شعبههای امنیتی، بازداشتگاهها و زندانها به دلیل اِعمال شکنجههای وحشیانه در مقیاس گسترده، به مکانهایی مخوف تبدیل شدند.
در طول سالهای گذشته، بسیاری از خانوادههای سوری با بیرحمی تمام از مرگ عزیزان شان باخبر شدند، اعدامهایی که گاه سالها پیش از اطلاعرسانی به خانوادهها رخ داده بودند.
انتظار دردناک خانوادهها
با این حال، هنوز خانوادههای بسیاری در انتظار به سر میبرند و امیدوارند عزیزانشان زنده پیدا شوند.
عبدالکافی الحمدو، فعال سوری که در سال ۲۰۱۶ به همراه خانوادهاش از حلب به ادلب پناه برده بود، یکشنبه در یک ایستگاه بس مرکزی دمشق، لحظات پر التهاب خانوادههایی را ثبت کرد که منتظر رسیدن بسها و موترهای حامل زندانیان آزاد شده بودند.
زنی گریان از پسر ۱۸ سالهاش میگوید که در سال ۲۰۱۲ دستگیر شد و از آن زمان تاکنون هیچ خبری از او نداشته است: «تمام خانوادههایی که اینجا جمع شدهاند، وحشت بزرگی در دل دارند، وحشت از اینکه مبادا فرزندان شان را از دست دادهباشند. با این حال، در گوشهای از قلب برخی از آنها، هنوز روزنهای کوچک از امید میدرخشد، امید به اینکه شاید عزیزانشان هنوز زندهباشند.»
