جمهوری اسلامی ایران پارسال «دستکم ۳۰ زن را اعدام کرد»
سازمان حقوق بشری ههنگاو اعلام کرد که در سال گذشته میلادی دستکم ۳۰ زن در زندانهای مختلف جمهوری اسلامی ایران اعدام شدهاند.
آمارها نشان میدهد که میزان اعدام زنان در ایران در یک سال گذشته ۳۶ درصد افزایش یافته است.
گزارش ههنگاو که همزمان با هشتم مارچ، روز جهانی زن، منتشر شد، نشان میدهد که ۳۰ زن اعدام، ۱۴۱ زن بازداشت و حکم اعدام، حبس و شلاق برای ۱۳۶ فعال زن صادر شده است.
علاوه بر اینها ۱۹۱ مورد زنکشی در سال ۲۰۲۴ میلادی در ایران ثبت شده است.
در گزارش آمده است که از مجموع ٣٠ زن اعدامشده، دستکم ۹ زن تُرک، ۲ زن کُرد، ۲ زن بلوچ، ۲ زن گیلک و ۱ زن لُر بودند.
براساس آمار ثبتشده توسط مرکز آمار ههنگاو، ۱۷ زن (۵۷٪) که اعدام شدهاند به اتهام قتل عمد محکوم شده بودند و ۱۳ زن (۴۳٪) بهاتهام جرایم مرتبط با مواد مخدر به اعدام محکوم شده بودند.
سخنگوی هبتالله آخندزاده، در پیامی به مناسبت «روز جهانی زن» میگوید زنان افغان از نگاه فیزیکی و روانی در مصئونیت کامل زندگی میکنند. ذبیحالله مجاهد گفت در نظام طالبان از هرگونه خشونت در برابر زنان، جلوگیری شده و هیچکس نمیتواند حقوق زنان را ضایع کند و آنان را به چشم بد بنگرد.
با این حال آقای مجاهد میگوید حقوق زنان افغان در یک جامعه اسلامی و افغانی با حقوق زنان در جامعه غربی تفاوتهای آشکاری دارد. آقای مجاهد گفت در هنگام محاسبات این تفاوت باید در نظر گرفته شود.
به گفته او «حقوق اساسی زنان افغان در چهارچوب شریعت اسلامی و فرهنگ و عنعنات جامعه افغانی تأمین شده است»،
سخنگوی رهبر طالبان گفت «حفاظت از عفت، عزت و حقوق شرعی زنان» در اولویت کار این گروه قرار دارد و آنان در حال حاضر از نظر فیزیکی و روانی در «مصئونیت کامل» زندگی میکنند.
در بیانیهای که از سوی سخنگوی طالبان منتشر شده، تأکید شده است که نهادهای قضایی و سایر ارگانهای مربوطه طالبان مکلف شدهاند تا در راستای تأمین حقوق زنان تلاش کنند، اختیار آنان در امر ازدواج را تضمین کنند و حقوقی چون مهریه و میراث را برای آنان محفوظ بدارند.
برخلاف اظهارات ذبیحالله مجاهد فعالان حقوق بشر نهادهای حقوق بشری میگویند که در افغانستان تحت حاکمیت طالبان، «آپارتاید جنسیتی» حاکم است، زیرا زنان بهطور سیستماتیک از حقوق اساسی خود محروم شدهاند. محدودیتهایی مانند ممنوعیت تحصیل دختران، منع اشتغال بسیاری از زنان، محدودیت در رفتوآمد بدون محرم و حذف کامل آنان از ساختارهای حکومتی، از جمله دلایلی است که این وضعیت را به «تفکیک جنسیتی نهادینهشده» تشبیه کردهاند.
سازمان ملل و گروههای مدافع حقوق زنان تأکید دارند که این سیاستها زنان را عملاً به شهروندان درجه دو تبدیل کرده است. با این حال، طالبان این انتقادات را رد کرده و میگوید که قوانین و سیاستهای آن مطابق با شریعت اسلامی و فرهنگ افغانی است و نباید با معیارهای جوامع غربی مقایسه شود.
امنیت روانی زنان افغانستان
برخلاف ادعای ذبیحالله مجاهد، آمارهای منتشر شده از سوی سازمانهای پژوهشی نشان میدهد که وضعیت روانی زنان افغان در سالهای اخیر با چالشهای جدی مواجه شده است. محدودیتهای گسترده بر آموزش، اشتغال و آزادیهای اجتماعی، همراه با فشارهای فرهنگی و اقتصادی، باعث افزایش اضطراب، افسردگی و ناامیدی در میان بسیاری از زنان شده است. گزارشهای نهادهای حقوق بشری نشان میدهند که بسیاری از زنان به دلیل انزوای اجتماعی، عدم دسترسی به فرصتهای رشد فردی و نبود حمایت روانی دچار مشکلات روحی شدهاند.
از سوی دیگر، برخی زنان که مسئولیت تأمین معیشت خانواده را بر عهده داشتهاند، پس از از دست دادن شغل خود دچار استرس شدید و بحرانهای روحی شدهاند. همچنین، عدم امکان تحصیل و فعالیتهای اجتماعی برای دختران جوان، آینده آنان را مبهم کرده و موجب احساس سرخوردگی و بیانگیزگی شده است. با این حال، بسیاری از زنان افغان همچنان در تلاشاند تا در برابر این محدودیتها مقاومت کنند و راههایی برای حفظ امید و انگیزه خود پیدا کنند.
دفتر زنان سازمان ملل متحد به مناسبت روز جهانی زن نوشت که سرمایهگذاری روی زنان افغان، سرمایهگذاری برای آینده افغانستان است.
این دفتر نوشت که زنان افغان بهرغم چالشهای بزرگ، به مبارزه برای دسترسی به حقوق خود ادامه دادهاند.
دفتر زنان ملل متحد به مناسبت روز جهانی زن نوشت: «ما باید همبستگی خود را در عمل ثابت کنیم». این دفتر پیشتر گفته بود خشونت علیه زنان تنها خشونت نیست و صرف به زنان خلاصه نمیشود؛ بلکه این نوع خشونت تمام جامعه را متاثر میکند.
دفتر زنان ملل متحد تاکید کرده که زنان افغان در مبازه با چالشهای بزرگ، شجاعت فوقالعادهای از خود نشان دادهاند. این سازمان از تمامی شرکای خود خواسته که در کنار زنان و دختران افغان بایستند و برای آینده عاری از هرگونه خشونت علیه زنان تلاش کنند.
